Μυθικοί Έρωτες

…Πες, Μούσα, στον παραμυθά

που αποκαλύπτει τον άνθρωπο

που βρέθηκε στον κόσμο

παιδί, βρέφος, γέρος

μια ιστορία που έρχεται από τα βάθη,

με τρεμάμενη φωνή

να διηγείται καθαρά

με δύναμη που δεν χρειάζεται μύηση,

την σημασία των λέξεων και των προτάσεων.

Όταν το παιδί, ήταν παιδί

Περπατούσε με τα χέρια ανοιχτά

Ήθελε το ρυάκι νάναι ποτάμι

το ποτάμι χείμαρρος

και η λίμνη θάλασσα.

Όταν το παιδί, ήταν παιδί

Δεν ήξερε ότι ήταν παιδί

Κι ‘ότι όλα είναι ζωή

Κι’η ζωή είναι μία.

Όταν το παιδί ,ήταν παιδί

δεν είχε γνώμη για τίποτα

δεν είχε συνήθειες

και τσουλούφι στα μαλλιά.

Καθόταν οκλαδόν κι’έτρεχε

δεν έκανε γκριμάτσες στον φωτογράφο.

Όταν το παιδί ήταν παιδί, ρωτούσε,

πότε άρχισε ο χρόνος

που τελειώνει το διάστημα

Δεν είναι η ζωή κάτω

από τον ήλιο ένα Όνειρο

Δεν είναι αντανάκλαση,

του κόσμου πριν τον κόσμο

Πως εγώ, που τώρα υπάρχω

Δεν υπήρξα ,πριν υπάρξω

Πως κάποτε το “εγώ” που είμαι εγώ

τώρα,δεν θα είναι “εγώ.”

…Θέλω να νιώσω ένα βάρος

Να μην αιωρούμαι για πάντα

Να λήξει το Άπειρο

Και να με δέσει στην γη

Να μπορώ να πω τώρα ,τώρα

Να περπατήσω ξυπόλητος

Να καθίσω σ’ένα τραπέζι και να με χαιρετίσουν.

…Πες, Μούσα, στον παραμυθά

που αποκαλύπτει τον άνθρωπο

που βρέθηκε στον κόσμο

παιδί, βρέφος, γέρος

μια ιστορία που έρχεται από τα βάθη,

με τρεμάμενη φωνή

να διηγείται καθαρά

με δύναμη που δεν χρειάζεται μύηση,

την σημασία των λέξεων και των προτάσεων.

…Πρέπει να γίνει σοβαρό.

Ήμουν μόνη αλλά δεν ζούσα μόνη.

Η μοναξιά έχει μια ολοκλήρωση.

Κοίταξε με μη με κοιτάς.

Δωσ’μου το χέρι σου ,μη μου το δίνεις.

Απόψε έχει φεγγάρι

Κι’είναι ένα γαλήνιο βράδυ.

Καθ’ολου αιματοχυσία στην πόλη.

Τώρα είναι σοβαρό.

Επιτέλους γίνεται σοβαρό.

Οι καιροί δεν είναι σοβαροί.

Ας τελειώνουμε με τις συμπτώσεις.

Το νέο φεγγάρι της απόφασης.

τώρα είναι καιρός, αποφάσισε.

Όλος ο κόσμος περιμένει την απόφαση

μέσα από μας τους δυο.

Είμαστε παραπάνω από δυο.

Καθόμαστε στην μέση του κόσμου

Κι’όλος ο κόσμος είναι μέσα στο ίδιο Όνειρο.

Αποφασίζουμε το παιγνίδι όλων .

είμαι έτοιμη.

Κρατάς το παιγνίδι στα χέρια σου.

Η τώρα ή… ποτέ

Με χρειάζεσαι, θα με χρειαστείς.

Δεν υπάρχει πιο μεγάλη ιστορία από του άντρα και της γυναίκας

στο κόσμο,από την ιστορία ενός άντρα και μιας γυναίκας.

Θάναι μια ιστορία γιγάντων,αόρατη ,αντιμεταθέσιμη.

Η ιστορία των αποφάσεων.

Κοίταξε στα μάτια μου

την εικόνα της αναγκαιότητας και του μέλλοντος.

Χθες ονειρεύτηκα ένα ξένο.

Τώρα ξέρω, ότι ήσουν εσύ.

Κάτι συνέβη …κάποτε συνέβη

Ποιος είμαι ; ποιος ήμουν;

Εγώ είμαι μέσα σ’αυτή

ή αυτή είναι γύρω μου

Συνέβη μια φορά !

Μόνο μια, και γι΄αυτό …είναι για πάντα .

Ο θαυμασμός μου για τον άντρα και την γυναίκα

μ’έκανε άνθρωπο

Κι έμαθα κάτι ,

που …κανένας άγγελος ,δεν ξέρει…

Όταν ένας Άγγελος συναντάει… τον Έρωτα!