Τα ανθρωπάκια και οι Σειρήνες

"Ο Γαΐτης μάς διδάσκει πώς να μη γίνουμε πλήθος"

Δήμητρα Σμυρνή

Ο ανατρεπτικός Γαΐτης (1923-1984), ο ζωγράφος που θεωρήθηκε, όταν ξεκίνησε, πως "το παίζει τρελός", αφού διέσχισε έναν μακρύ δρόμο αναζητήσεων και πέρασε μέσα από καλλιτεχνικά ρεύματα και επιδράσεις, που τον οδήγησαν στο δικό του τέρμα, την προσωπική του σφραγίδα, κατέληξε στον τυποποιημένο, τον μαζικοποιημένο άνθρωπο της εποχής του, που εκφράζει ακόμη περισσότερο τη δική μας εποχή.

Δύσκολα μπορεί ο μη μυημένος σε θέματα Τέχνης να ξεχωρίσει την ταυτότητα ενός ζωγράφου, πίσω από το έργο του. Τις περισσότερες φορές ,όμως, μπορεί να καταλάβει ότι έχει μπροστά του ένα έργο του Γαΐτη, αφού ο ζωγράφος έχει ταυτιστεί, συνειδητά, με τα ανθρωπάκια του. "Τα ανθρωπάκια του Γαΐτη" λέει ο θεατής, και, χωρίς να συλλαμβάνει απόλυτα το συμβολισμό τους, διαισθάνεται την κριτική ματιά του ζωγράφου και την ειρωνεία του απέναντι στο σύγχρονο κόσμο, τον σύγχρονο άνθρωπο. Μια ειρωνεία όχι στείρα, αλλά , βαθύτερα, τρυφερή και με πρόθεση εποικοδομητική.

"...Οι άνθρωποι, τα ανθρωπάκια μου, το κατεστημένο, έφτασε σ΄ένα σημείο, όπου δεν παίρνει άλλο. Γίνανε ένα νούμερο και τίποτα παραπάνω. Εδώ, εγώ κάνω μια μαρτυρία και σας λέω: Φροντίστε να σωθείτε, να σωθούμε...", λέει ο ζωγράφος.

Στο συγκεκριμένο πίνακα, τον επονομαζόμενο "Οδυσσέας και Σειρήνες", δίνεται η προσπάθεια της σύγχρονης Ελλάδας, ν' αγκαλιάσει τα αρχαιοελληνικά σύμβολα, να τα χρησιμοποιήσει, να τα εκμεταλλευτεί, χωρίς όμως ταυτόχρονα να διαθέτει έναν σύγχρονο νεοελληνικό πολιτισμό, και χωρίς να έχει την ουσιαστική αίσθηση της αξίας του αρχαίου και της δυναμικής, που θα εμπεριείχε η συνέχειά του.

Έτσι, στα έργα του βλέπουμε τα ανθρωπάκια του να υποκαθιστούν τον Οδυσσέα και τους συντρόφους του ή τις κολώνες της Ακρόπολης, μέσα σε μια προσπάθεια να μας ξυπνήσει, "να μας διδάξει πώς να μη γίνουμε πλήθος, να μας σώσει από το παιχνίδι της ανώνυμης σφαγής", όπως γράφει ο Giuseppe Marchiori.

Να ξανά θυμηθούμε ποιοι είμαστε, αλλά σημαντικότερο, ποιοι θα έπρεπε να είμαστε, έχοντας ένα ιδιαίτερο παρελθόν.

Πηγή

Μαγικές Παραστάσεις

R. Magritte, Ανθρώπινη κατάσταση Ι, 1933

1. »Ποιά είναι η σχέση φυσικής και εικαστικής πραγματικότητας; Ο ίδιος ο Μαγκρίτ σχολιάζει το έργο ως εξής (1940): "Μπροστά από ένα παράθυρο κοιταγμένο από το εσωτερικό ενός δωματίου τοποθέτησα έναν πίνακα που απεικόνιζε εκείνο ακριβώς το τμήμα του τοπίου που καλυπτόταν από τον πίνακα. Έτσι το δέντρο που απεικονιζόταν στον πίνακα έκρυβε το δέντρο που βρισκόταν πίσω του, έξω από το δωμάτιο. Αυτό τώρα υπήρχε στο νου του θεατή ταυτόχρονα, και μέσα στο δωμάτιο, στον πίκακα και έξω, στο πραγματικό τοπίο. Το ίδιο συμβαίνει και όταν κοιτάζουμε τον κόσμο: τον βλέπουμε σαν κάτι που υπάρχει έξω από εμάς, ενώ δεν είναι παρά μια διανοητική αναπαράσταση αυτού που βιώνουμε μέσα μας...".

"Αρχές Φιλοσοφίας (Β΄τάξη Γενικού Λυκείου - θεωρητική κατεύθυνση)"

Μαγικό Υπερρεαλιστικό Θέατρο

Το ΣΗΜΕΙΟ ΣΥΝΑΡΜΟΓΗΣ της ανθρωπότητας βρίσκεται στην θέση της Λογικής, αλλά στους  περισσότερους ανθρώπους δεν βρίσκεται ακριβώς εκεί. Μόνο οι πραγματικοί ηγέτες της Ανθρωπότητας έχουν ακριβώς αυτή την θέση. Κάποτε η ανθρωπότητα βρισκόταν στο σημείο της ΣΙΩΠΗΛΗΣ ΓΝΩΣΗΣ. Και πάλι ίσχυε το ίδιο. Μόνο στους ηγέτες βρισκόταν στο ακριβές σημείο. Οι υπόλοιποι άνθρωποι ήταν και τότε αλλά και τώρα απλοί ΘΕΑΤΕΣ. Ετσι μόνο ένα ανθρώπινο ον που είναι πρότυπο Λογικής μπορεί να γίνει και πρότυπο της σιωπηλής γνώσης. Είναι ο άνθρωπος που διαθέτει και τις δύο ΜΟΝΟΔΡΟΜΕΣ ΓΕΦΥΡΕΣ, γιατί  είναι σε άμεση επαφή με το πνεύμα.

Η ΓΕΦΥΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗΛΗ ΓΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ «ΕΝΝΟΙΑ», ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΓΕΦΥΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΣΤΗΝ ΣΙΩΠΗΛΗ ΓΝΩΣΗ «ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ».

Η παράσταση που έδωσε ο Χουλιάν εκείνη την μέρα στο ποτάμι, όπως το είχε προαναγγείλει ήταν ένα θέαμα, όχι για το ανθρώπινο ακροατήριο αλλά για το ΠΝΕΥΜΑ, την δύναμη που τον παρακολουθούσε. Πήδηξε, χόρεψε, τραγούδησε, έπαιξε με εγκατάλειψη και διασκέδασε τους πάντες και πολύ περισσότερο την δύναμη στην οποία απευθυνόταν.

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΚΟΥΕΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ Ο ΟΜΙΛΗΤΗΣ ΜΙΛΑΕΙ ΜΕ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΕΣ. ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΕΣ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΥΜΒΟΛΑ Η ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ.

ΕΡΓΑ ΜΕΓΑΛΟΘΥΜΙΑΣ, ΕΡΓΑ ΧΙΟΥΜΟΡ.

ΣΑΝ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΟΙ ΜΑΝΤΕΙΣ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΑΦΗΡΗΜΕΝΟ! Καστανέντα

"Σκέφτομαι", έλεγε, "σα να μη σκέφτηκε ποτέ κανείς πριν από μένα".  Μαγκρίτ

Καινούργιες  Σκέψεις

Σκοπεύσεις Ελευθερίας

"ΣΚΟΠΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" Vladimir Kush

Γίνε η  ΑΛΛΑΓΗ  που θέλεις να δεις στον κόσμο

ΟΙ  ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΙ  ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ   ΕΛΛΑΔΟΣ

 σε  Σκοπεύσεις  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ  με Μυθιστορική  Ανατροπή

Στο Λυκαυγές της Ιστορίας

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ

Η ζωγραφική σειρά Μέγας Αλέξανδρος ο Οικουμενικός αποτελείται από 16 πίνακες 70 Χ 90 εκ. και είναι ιδιωτική συλλογή . Η σειρά αυτή απεικονίζει τις κυριότερες στιγμές από τη ζωή και τη δράση του Μεγάλου Αλεξάνδρου και διατίθεται να εκτεθεί οπουδήποτε στον κόσμο, εξυπηρετώντας πολιτιστικές εκδηλώσεις συλλόγων ή κοινοτήτων των απανταχού Ελλήνων .Έχει ήδη εκτεθεί σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού με μεγάλη επιτυχία.

ALEXANDER THE GREAT UNIVERSAL

This collection consists of 16 paintings, dimension 70 x 90 cm. Each painting explains his activity and courage of his moments in life.  Ideal for exhibitions worldwide to contribute to the cultural events. These paintings have been exposed in many exhibitions nation wide.

Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - ΦΙΛΙΠΠΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ Ο Μέγας Αλέξανδρος γεννήθηκε στην Πέλλα της Μακεδονίας το 356 π.Χ. Η Ολυμπιάδα, μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η ζωή της συνδέθηκε με απόκρυφες ιεροτελεστίες και με το μύθο ότι καταγόταν από τον Άμμωνα Δία.

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ Ο Αριστοτέλης υπήρξε ο μεγαλύτερος φιλόσοφος της αρχαιότητας. Ήταν δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και σ' αυτόν έρχονταν για επεξεργασία όλες οι γνώσεις της μεγάλης εκστρατείας του μαθητή του.

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΙΛΑ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Στην Κόρινθο, στο κοινό των Ελλήνων, ο Μέγας Αλέξανδρος μιλά στους αντιπροσώπους των άλλων ελληνικών πόλεων-κρατών, όπου αποφασίζουν για την ένωσή τους και την εκστρατεία εναντίον των Περσών.

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΙΣΣΟΥ Η μάχη στην Ισσό έγινε το 333 π.Χ. Θεωρείται από τις μεγαλύτερες της παγκόσμιας ιστορίας και έβαλε τέλος στην Περσική αυτοκρατορία.

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ Στην προέλασή του προς Ανατολή, ο Μέγας Αλέξανδρος έφτασε μέχρι την Ινδία. Δεν συνέχισε γιατί η κούραση και οι κακουχίες των στρατιωτών του τον ανάγκασαν να γυρίσει στα Σούσα.

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΑΜΑΖΕΙ ΤΟ ΒΟΥΚΕΦΑΛΑ Σε ηλικία δώδεκα ετών, ο Μέγας Αλέξανδρος δαμάζει το Βουκεφάλα, παρατηρώντας ότι το άλογο φοβόταν τη σκιά του. Ένα γεγονός που δείχνει το μέγεθος των ικανοτήτων του.

Μαγικά Χρώματα

Οδυσσέας Άννινος

Πορτραίτα

Ρεαλισμός και  Έγχρωμη Υπερ  Πραγματικότητα

Νίκες Αθηνάς

«Νίκη», μία από τις εικόνες του Αχιλλέα Δρούγκα για το ημερολόγιο της ΑΓΕΤ

Ηβης αγλαόν άνθος

Αθηνά

Το ταξίδι της θρησκείας

Αλιείς ανθρώπων. Λάδι σε καμβά Άντριεν βαν ντε Βεν (1614)Αυτός ο αλληγορικός πίνακας απεικονίζει την πάλη για προσηλυτισμό μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών.

Οι αλιείς των συνειδήσεων

Η σχέση του ανθρώπου με το Θείο ονομάζεται θρησκεία. Είτε δεχθούμε τη λατινική ετυμολόγηση της λέξης, (religare/relegere=συνδέομαι εννώνομαι), είε την ελληνική(θρώσκω =αναβαίνω).σε κάθε περίπτωση υποδηλώνεται ΄΄ο σχεσιακός χαρακτήρας της θρησκείας: ανάμεσα σε θείο και ανθρώπινο, υπερφυσικό-φυσικό, υπερβατικού-ενδοσκομικού, πνευματικού-υλικού, ψυχικού-φυσικού, ατομικού-κοινωνικού. Για την ύπαρξη της θρησκείας απαιτούνται δύο όροι: το θείο και το ανθρώπινο. Η σχέση της θρησκείας και του ανθρώπου είναι αμφίδρομη και αμφίπλευρη, χωρίς να γίνεται μονόπλευρη και μονοσήμαντη.^[2]

Τα τρία συστατικά της θρησκείας είναι η πίστη, η λατρεία και το ήθος.

• Α)Πίστη: η εμπιστοσύνη του ανθρώπου στο Υπερβατικό. Η πίστη αυτή καταγράφεται σε κείμενα και αποτυπώνεται σε μνημεία τέχνης. Η στοχαστική επεξεργασία της πίστης είναι η Θεολογία. Η θεσμοποίηση της πίστης είναι το Δόγμα και το σύμβολο της πίστης.
• Β) Λατρεία: το σύνολο των λεγομένων και πραττομένων της θρησκεύουσας κοινότητας όπως αυτά ενσαρκώνονται στην αρχιτεκτονική, τη διακόσμηση και τη μουσική επένδυση.
• Γ) Ηθος: η πίστη έχει ως επακόλουθο ένα δεσμευτικό ήθος: τρόπος ζωής ορισμένος και οριοθετημένος.

'Όροι

• α)Στα ελληνικά: οι όροι είναι πολλοί και πολυσήμαντοι.

Ο κατ' εξοχήν όρος είναι η λέξη Θρησκεία: η ετυμολογία της είναι αβέβαιη. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο (Αλέξανδρος 2,5[Ι 665 a]η λέξη θρησκεία ετυμολογείται από τη λέξη Θρήσσα-Θρήσσαι, δηλαδή από τις μυημένες στα Καβείρια μυστήρια θράκισσες γυναίκες που καταλαμβάνονταν από ενθουσιασμό και ιερή μανία

Από το ρήμα θρέομαι, θροέω =κράζω μεγαλοφώνως, θορυβώ προκαλώντας θρούν -θρόϊσμα, παθητικώς: ταράσσομαι, τρέμω. Στον Ησύχιο θρέσκος, αντί θρήσκος.

Σύμφωνα με τους γλωσσολόγους των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών, η ρίζα θρησκ- με τη ρίζα θεράπ-, έτσι που το ρήμα θρησκέυω να σημαίνει θεραπέυω=υπηρετώ, λατρεύω τους θεούς^[9]. Τέλος, σύμφωνα με άλλη ετυμολογία, η λέξη θρησκεία, μάλον σχετίζεται με το ρήμα θρώσκω, δηλαδή αναβαίνω.^[10] Στην Καινή Διαθήκη ο όρος θρησκεία δηλώνει τιμή, λατρεία του Θεού, πίστη.

Από το θρήσκος παράγεται το θρησκεύω δηλαδή εισάγω και εκτελώ θρησκευτικά χρέη. Θρήσκευμα: θρησκευτική λατρεία, ορισμένη θρησκεία. Θρησκεύσιμος: αυτός που ανήκει στη λατρεία., θρησκευτήριον: τόπος προς λατρείαν, θρησκευτής: ο λατρεύων, ο μοναχός, Θρησκία: οι θρησκευτικές πράξεις. Γενικά η λέξη θρησκεία δηλώνει την τήρηση των θείων εντολών και τη λατρεία του θείου.^[11]

Άλλες λέξεις δηλωτικές της θρησκευτικής πράξης και στάσεως είναι: σέβας και ευσέβεια, δέος: δηλαδή το ιερό δέος, τον φόβο του Θεού, τον σεβασμό, την μεγάλη τιμή, τον θαυμασμό, την έκπληξη Η λέξη λατρεία αρχικά σήμαινε την υπηρεσία του εργαζόμενουμε αμοιβή. Προοδευτικά δήλωνε τη αφοσίωση και την αγάπη στον Θεό και τη λατρεία προς τους θεούς. Η λέξη λάτρις σημαίνειθεράπων Τέλος άλλη λέξη που χρησομοποιείται είναι η θεραπεία από το ρήμα θεραπεύω: είμαι θεράπων, λατρεύω , τιμώ.^[12]

Θεωρίες

Η αναζήτηση για την προέλευση της θρησκείας αποτέλεσε ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα της έρευνας του δέκατου ένατου αιώνα: το εντόπιζαν εκτός του θείου και γενικά κάτι διαφορετικό από αυτό που καθόριζαν οι παραδοσιακές θρησκευτικές αρχές.^[20] Οι διάφορες θεωρίες περί προελέυσεως της θρησκείας μπορούν να συνοψισθούν σε δύο κατηγορίες:

α) Θεωρίες επί μυθολογικής βάσεως: 1) προέλευση της θρησκείας από την Μυθολογια της φύσεως (Naturmythologiew) 2) η προέλυση από την Αστρική μυθολογία (Panbabylonismus) Οι θεωρίες αυτές έχουν καταρεύσει από την εθνολογία, λαογραφία

β)Θεωρίες εθνολογικής και κοινωνικής βάσης: 1)Προγονολατρεία, 2)ανισμισμός 3)Προανισμός δ)Δυναμισμός και Μαγεια 5)Τοτεμισμός 6) Πρωτομονοθεϊσμός^[21]

Τύποι

Υπάρχουν διάφορες κατατάξεις των θρησκευμάτων στην ιστορία της μελέτης της θρησκείας από φιλοσόφους και θρησκειολόγους. Με βάση την έκταση επιρροής τους διακρίνονται σε α)Φυλετικά: πρωτόγονοοι και κατά φύσοι ζώντες λαοί. β) Εθνικά : των Αιγυπτίων, Βαβυλωνίων, Εβραίων, Ινδών, αρχαίων Ελλήνων, Γερμανών, Κελτών, Σλάβων, Σκυθών, Κινέζων γ)Παγκόσμια: Ιουδαϊσμός,Βουδδισμός, Χριστιανισμός, Ισλάμ.

Μια άλλη κατάταξη είναι σε αυτά που αναπτύχθηκαν με κεντρική ιδέα την παγκόσμια αρμονία του κόσμου(Ινδουισμός, Βουδδισμός, Κομφουκιανισμός, Ταοϊσμός) και σε εκέινα που στηρίζονται σε ιστορική αποκάλυψη του Θεού (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλάμ)^[22]

Τρεις κατηγορίες θρησκειών διακρίνουν όσοι τις χωρίζουν ως προς το αντικείμενό τους: α) αυτές που τοποθετούν το αντικέιμενό τους εντός του κ΄σομου, της φύσης Είναι πολυθείστικές και φυσιοκρατικές. Οι προϊστορικές και πρωτόγονες θρησκείες ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, όπως εκέινες της Μεσοποταμίας και ο Σιντοϊσμός της Ιαπωνίας. Ο Ινδουισμός των λαϊκών στρωμάτων. β) Τα θρησκέυματα που τοποθετούν το αντικείμενό τους εκτός της φύσης και της κοινωνίας: είναι ο υπερβατικός μονισμός: όπως ο Βουδδισμός, ο Τζαϊνισμός, ο φιλοσοφικός Ινδουισμός γ) όσα τοποθετούν το αντικείμενό τους συγχρόνως εντός και εκτός του αισθητού κόσμου: μονοθεϊστικά θρησκεύματα όπως ο Ιουδαϊσμός, ο Ζωροαστρισμός, ο Χριστιανισμός, και το Ισλάμ^[23].

Θρησκεία και θρησκευτές 

Η νοσταλγία του νου

Ρενέ Μαγκρίτ, Νοσταλγία

Ο Μαγκρίτ είναι ο μαέστρος της απορικής σκέψης, εκείνης δηλαδή που θέτει εξ ορισμού αναπάντητα ερωτήματα.

Ο Μαγκρίτ ήταν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του σουρεαλισμού, του σημαντικότερου καλλιτεχνικού ρεύματος του μεσοπολέμου. Η αφετηρία του ήταν, επιστημονικά, η ψυχαναλυτική θεωρία του Σίγκμουντ Φρόιντ, καλλιτεχνικά, μια φράση του γάλλου συγγραφέα ντε Λοτρεμόν: «Ωραίο, όπως η τυχαία συνάντηση μιας ομπρέλας με μια ραπτομηχανή πάνω σε ένα χειρουργικό τραπέζι».Από το συνδυασμό τους γεννήθηκε μια νέα αισθητική, που δεν πηγάζει πλέον - όπως ήταν μέχρι τότε ο κανόνας - από την αρμονική σύζευξη όμοιων στοιχείων, αλλά από τη συνάντηση ανόμοιων, η σύγκρουση των οποίων βγάζει, όπως έλεγε ο Μάξ Έρνστ, «σπίθες ποίησης»

Σκεπτόμενα όνειρα

Η μέθοδος του ορθόδοξου σουρεαλισμού, όπως τον είχε διατυπώσει ο Αντρέ Μπρετόν, ήταν παρμένη από το όνειρο: ελεύθεροι συνειρμοί, παιχνίδι με τη σκέψη, αυτόματη γραφή.

Ο Μαγκρίτ ήταν ωστόσο ανορθόδοξος. «Τα όνειρα της νύχτας μου είναι αδιάφορα» έλεγε. «Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι τα όνειρα που βλέπω στο ξύπνιο μου».

Ταυτόχρονα βέβαια αξιοποιούσε και ο ίδιος τους βασικούς μηχανισμούς λειτουργίας του ονείρου, όπως τη συμπύκνωση και τη μετάθεση των εικόνων.

Έτσι παρήγαγε τα περίφημα «σκεπτόμενα όνειρα» που έχουν ρεαλιστικό περιεχόμενο.

Αν και κομουνιστής, ο Μαγκρίτ απέφευγε να εκπονήσει μεγαλεπήβολες «ρεαλιστικές ουτοπίες» (Ερνστ Μπλοχ) για την οικονομία και το κράτος - είτε επειδή του έλειπε η φαντασία, είτε οι κατάλληλες γνώσεις γι' αυτό.

Το πιθανότερο είναι όμως, ότι του έλειπε το ενδιαφέρον. Ο ίδιος ζούσε μόνο στο εδώ και τώρα. Γι' αυτό και η κριτική του στρεφόταν αποκλειστικά κατά των κλισέ και προκαταλήψεων, που κάνουν αφόρητο τον καθημερινό μικροαστικό βίο.

Ο Μαγκρίτ αναζητούσε παθιασμένα το άγνωστο, το «μυστήριο της πραγματικότητας», όπως το αποκαλούσε. Όχι το μυστικό πίσω από τα πράγματα, αλλά εκείνο στην πρόσοψή τους, που εκτίθεται άμεσα στη ματιά μας.

Μόνο που είχε μεγάλες δυσκολίες να το εντοπίσει στην καθημερινή ζωή. Το κυριότερο εμπόδιο γι' αυτό, έλεγε, ήταν η υπεροργάνωση του σύγχρονου κόσμου.

Γι' αυτό και ενίοτε φρόντιζε να το επαναφέρει ο ίδιος στην πραγματικότητα. Έργα, όπως «Ο θεραπευτής» (ένα αντίγραφό του σε γλυπτή μορφή βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας) είναι μπολιασμένα με τόσα πολλά απρόοπτα, που, όπως τόνιζε ο ίδιος, «τα κάνει αμέσως μυστηριακά». 

Το μυστήριο της πραγματικότητας

Έρωτες Ενάρετων Ερωτόκριτωνν

Ο Ερωτόκριτος και η Αρετούσα σε πίνακα του Θεόφιλου.

 Η Αρετούσα ενός Ερωτόκριτου που ερωτά κρίνει και διακρίνει την διαφορά μιας δίκαιης ενάρετης  ηγεσίας με την δημοβόρα  εξουσία  στερούμενης κάθε  ουσίας.

Ο Ερωτόκριτος είναι μία έμμετρη μυθιστορία^[1] που συντέθηκε από τον Βιτσέντζο Κορνάρο στην Κρήτη τον 17ο αιώνα. Αποτελείται από 10.012 (οι τελευταίοι δώδεκα αναφέρονται στον ποιητή) ιαμβικούς δεκαπεντασύλλαβους ομοιοκατάληκτους στίχους στην Κρητική διάλεκτο. Κεντρικό θέμα του είναι ο έρωτας ανάμεσα σε δύο νέους, τον Ερωτόκριτο (που στο έργο αναφέρεται μόνο ως Ρωτόκριτος ή Ρώκριτος) και την Αρετούσα, και γύρω από αυτό περιστρέφονται και άλλα θέματα όπως η τιμή, η φιλία, η γενναιότητα και το κουράγιο. Μαζί με την Ερωφίλη του Γεώργιου Χορτάτση είναι τα σημαντικότερα έργα της κρητικής λογοτεχνίας. Ο Ερωτόκριτος πέρασε στην λαϊκή παράδοση και παραμένει δημοφιλές κλασικό έργο, χάρη και στη μουσική με την οποία έχει μελοποιηθεί.

Το έργο διαδραματίζεται στην αρχαία Αθήνα, ο κόσμος όμως που απεικονίζει είναι ένα σύνθετο κατασκεύασμα που δεν ανταποκρίνεται σε κάποια συγκεκριμένη ιστορική πραγματικότητα: παράλληλα με τις αρχαιοελληνικές αναφορές, εμφανίζονται αναχρονισμοί και πολλά στοιχεία του δυτικού κόσμου, όπως η κονταρομαχία. Η υπόθεση χωρίζεται σε πέντε τμήματα και είναι συνοπτικά η εξής:

• Α. Ο βασιλιάς της Αθήνας Ηράκλης και η σύζυγός του αποκτούν μετά από πολλά χρόνια γάμου μια κόρη, την Αρετούσα. Τη βασιλοπούλα ερωτεύεται ο γιος του πιστού συμβούλου του βασιλιά, Ερωτόκριτος. Επειδή δεν μπορεί να φανερώσει τον έρωτά του, πηγαίνει κάτω από το παράθυρό της τα βράδια και της τραγουδά. Η κοπέλα σταδιακά ερωτεύεται τον άγνωστο τραγουδιστή. Ο Ηράκλης, όταν μαθαίνει για τον τραγουδιστή, του στήνει ενέδρα για να τον συλλάβει, ο Ερωτόκριτος όμως μαζί με τον αγαπημένο του φίλο σκοτώνει τους στρατιώτες του βασιλιά. Ο Ερωτόκριτος, καταλαβαίνοντας ότι ο έρωτάς του δεν μπορεί να έχει αίσια έκβαση, ταξιδεύει στη Χαλκίδα για να ξεχάσει. Στο διάστημα αυτό ο πατέρας του αρρωσταίνει και όταν η Αρετούσα τον επισκέπτεται, βρίσκει στο δωμάτιο του Ερωτόκριτου μια ζωγραφιά που την απεικονίζει και τους στίχους που της τραγουδούσε. Όταν εκείνος επιστρέφει, ανακαλύπτει την απουσία της ζωγραφιάς και των τραγουδιών και μαθαίνει ότι μόνο η Αρετούσα τους είχε επισκεφτεί. Επειδή καταλαβαίνει ότι αποκαλύφθηκε η ταυτότητά του και ότι μπορεί να κινδυνεύει, μένει στο σπίτι προσποιούμενος ασθένεια και η Αρετούσα του στέλνει για περαστικά ένα καλάθι με μήλα, ως ένδειξη ότι ανταποκρίνεται στα συναισθήματά του.

• Β. Ο βασιλιάς οργανώνει κονταροχτύπημα για να διασκεδάσει την κόρη του. Παίρνουν μέρος πολλά αρχοντόπουλα από όλον τον γνωστό κόσμο και ο Ερωτόκριτος είναι ο νικητής.

• Γ. Το ζευγάρι αρχίζει να συναντιέται κρυφά στο παράθυρο της Αρετούσας. Η κοπέλα παρακινεί τον Ερωτόκριτο να τη ζητήσει από τον πατέρα της. Όπως είναι φυσικό, ο βασιλιάς εξοργίζεται με το «θράσος» του νέου και τον εξορίζει. Ταυτόχρονα φτάνουν προξενιά για την Αρετούσα από το βασιλιά του Βυζαντίου. Η κοπέλα αμέσως αρραβωνιάζεται κρυφά με τον Ερωτόκριτο, πριν αυτός εγκαταλείψει την πόλη.

• Δ. Η Αρετούσα αρνείται να δεχθεί το προξενιό και ο βασιλιάς τη φυλακίζει μαζί με την πιστή παραμάνα της. Έπειτα από τρία χρόνια, όταν οι Βλάχοι πολιορκούν την Αθήνα, εμφανίζεται ο Ερωτόκριτος μεταμφιεσμένος από μαγεία. Σε μια μάχη σώζει τη ζωή του βασιλιά και τραυματίζεται.

• Ε. Ο βασιλιάς για να ευχαριστήσει τον τραυματισμένο ξένο του προσφέρει σύζυγο την κόρη του. Η Αρετούσα αρνείται και αυτόν τον γάμο και στη συζήτηση με τον μεταμφιεσμένο Ερωτόκριτο επιμένει στην άρνησή της. Ο Ερωτόκριτος την υποβάλλει σε δοκιμασίες για να επιβεβαιώσει την πίστη της και τελικά της αποκαλύπτεται αφού λύνει τα μαγικά που τον είχαν μεταμορφώσει. Ο βασιλιάς αποδέχεται το γάμο και συμφιλιώνεται με τον Ερωτόκριτο και τον πατέρα του και ο Ερωτόκριτος ανεβαίνει στο θρόνο της Αθήνας.

Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία λέει ο ποιητής Κάλβος στης Ελευθερίας την  Ωδή, αλλά  θέλει και να ΘΕΛΕΙΣ αυτή   πολύ, όπως ο ημίθεος  Ηρακλής στην  Υ  του μονοπατιού μεταξύ Αρετής και Κακίας Επιλογή. Πρέπει να την αντέχεις την Ελευθερία  όπως και την Δημοκρατία. Θέλει  ανείπωτη άρητη αρετή και γνώση η αληθινή δημοκρατία, σύζυγος να παραμένει των Αλκίνοων Λόγων  σε οδυσσειακή ανέμη τυλιγμένη, αυτοπειθαρχία με πειθώ  και ανθρώπους με Αιδώ και  με ενδο ορμονικό ενεργειακό πλέγμα αρμονικό .Ήτοι, μέτρον το άριστον , αυτογνωσία χωρίς καταχρήσεις και υπερβολές σε ενεστώτα χρόνο ή παρατατικό.

Η Αρετούσα Δημοκρατία

Ομηρικοί Πλόες

«ΠΛΟΕΣ»  Στον πηγαιμό για την Ιθάκη»

Η βασική συνέπεια που χαρακτηρίζει τον θεσμό «ΠΛΟΕΣ», είναι ότι από τότε που άρχισε να λειτουργεί (το 1995) μέχρι και σήμερα, δεν απομακρύνθηκε ποτέ από τους στόχους  του, που είναι οι εκθέσεις (μαζί με δίγλωσσους συνοδευτικούς  τους Καταλόγους), που υποδεικνύουν τις διαρκώς διευρυνόμενες αντιλήψεις (αισθητικές κι εννοιολογικές) των ποικίλων εκδοχών και συνδυασμών του μεταπολεμικού ρεαλισμού, μιας αρχικά παρεξηγημένης εκφραστικής τάσης, από τα άλλα κινήματα της πρωτοπορίας.

Έκθεση στην Άνδρο 

Το γαλάζιο χαλί

της Πτολεμαίας βασίλισας της Αιγύπτου

Αν είχε νικήσει η  Κλεοπάτρα στο  Άκτιο Νικοπόλεως Πρεβέζης η ιστορία του Ελληνισμού θα  ήταν διαφορετική

Κλεοπάτρα: Αν μ΄ αγαπάς  αληθινά για πες πόσο
Αντώνιος:  Η αγάπη που μετριέται είναι φτώχεια
Κλεοπάτρα: Θα βάλω ορίζοντα δικό μου, να ξέρεις πόσο αγαπιέμαι
Αντώνιος: Για να μπορέσεις θα πρέπει να ανακαλύψεις  άλλη γη , άλλο ουρανό

Ή... ίσως ένα καινούργιο κόκκινο ιπτάμενο   τάπητα  χαλί του πολύτροπου Ερμή

Αντώνιος και Κλεοπάτρα
Σαίξπηρ
Μετάφραση  Μ. Κακογιάννη

Ερμής εν Αναμονή

«Το πνεύμα της Μοναξιάς» (1939) του Νίκου Εγγονόπουλου

ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ Ελα να τσακωθούμε
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Δε γίνεται
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ Λές
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Δεν υπάρχει κίνδυνος να ξανασκεφτούμε πια.
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ Τότε τι παραπονιόμαστε
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Η σκέψη δεν είναι το χειρότερο.
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ Ε, ναί δε λέω.Αλλά είναι κάτι κι αυτό.
……..
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Το μεγάλο κακό είναι που σκεφτήκαμε.
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ Μας συνέβη ποτέ τέτοιο πράγμα;;;;;;;;;

Επίκαιρος όσο  ποτέ  ο Ιρλανδός Μπέκετ   χαρτογραφεί   αριστοτεχνικά  την  Μοναξιά του Πνεύματος   σε μια ανθρώπινη ζούγκλα που ο Ταρζάν ψάχνει απεγνωσμένα τον Εαυτό του να θυμηθεί.. Όλο και περισσότερο οι διάλογοι μονόλογοι σχολίων άρθρων  στο διαδίκτυο στο ΦΒ στην πολιτική  του τόπου σκηνή και στην καθημερινή μας ζωή θυμίζουν τον Βλαντιμίρ και τον Εστραγκόν  σε ένα θέατρο του παραλόγου που επικρατεί με  ένα τρικυμισμένο   άγριο του Ποσειδώνα θυμικό να βουλιάζει όλες τις νήες του  βασανισμένου μυαλού.

Αναζητείται ένας  Άνθρωπος  με  του Διογένη το φανάρι,  Διογενής,  με δημιουργική οραματιστική φαντασία και ελεγχόμενη τρέλα όχι ανεξέλεγκτη, τις άλογες παρορμήσεις των Αλόγων του Διομήδη να κρατεί, τον ασκό του Αιόλου όμορφα να συγκρατεί  με απαλό αεράκι να οδηγεί  το πλοίο στην Ιθάκη να οδηγεί και το ραβδί του Λόγου γερά  στα  χέρια του να κρατεί σαν τον Ερμή.

Διάλογοι  ανθρώπων …..από μία  σουρρεαλιστική Παρέα