Απολείπειν ο θεός Aντώνιον

Απολείπειν ο Θεός του Φωτός, 

Αντίνοο, Ευρύμαχο, Αμφίνομο, Ευπείθη, Αμφιμέδοντα....

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί

αόρατος θίασος να περνάμε μουσικές εξαίσιες, με φωνές—την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σουπου απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σουπου βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήτανένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχιμε των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις. 

Απολείπειν ο θεός.....τους   μικρούς υπερφίαλους  άντρες  που χάνουν  την Αλεξάνδρεια, την ψυχή τους

και το τραίνο της ιστορίας,  στην γη και στο παλάτι  που χάλασαν