"Εν τη ρύμη τού λόγου "

Το μεγάλο πρόβλημα της επικοινωνίας των ανθρώπων είναι όχι μόνο ότι δεν ακούν καλά ,αλλά συνεχίζοντας τον ατέλειωτο μονόλογο τους απαντούν στον εαυτόν τους,

αντί στον συνομιλητή τους, ο οποίος πιθανόν να έχει πει κάτι άλλο….

που δεν κατανοήθηκε γιατί δεν έφθασε ποτέ στο αυτί του άλλου.
Μια ήρεμη και βαθιά αναπνοή οδηγεί σε ένα ήρεμο εσωτερικό διάλογο και σε ένα νηφάλιο λόγο. Διαφορετικά οι υπερβολική κατανάλωση του λόγου, η φλυαρία, οι περιττές κινήσεις και σκέψεις εξουθενώνουν τον άνθρωπο τον καταβροχθίζουν, όπως ακριβώς τα άλογα του Διομήδη τρεφόταν από τις ανθρώπινες σάρκες..
Το να γελάμε και με τον ίδιο μας τον εαυτό είναι ένα καλό αντίδοτο για την θολή σκέψη.

Να μη γινόμαστε σοβαροφανείς, δύσκαμπτοι και σφιχτοί, παίρνοντας την σπουδαιότητα του εγωκεντρικού εαυτού μας στα …σοβαρά.
Το μεγαλύτερο δώρο δύναμης που μπορείς να κάνεις σε κάποιο είναι να του δώσεις
χαρά και αισιοδοξία και να τον απενοχοποιήσεις, για να σταθεί στα ποδιά του όρθιος και να διεκδικήσει την εσωτερική και εξωτερική του ελευθερία.
Οπωσδήποτε δεν πρέπει να ξεχνάμε να ακολουθούμε τα αντίθετα αχνάρια του Ερμή για να παίρνουμε πίσω τις αγελάδες μας, έστω… και τις 48.
Να σκεφτόμαστε και αντίθετα από πού μας λένε…και από αυτό που πιστεύουμε ότι «γνωρίζουμε»…

 

Μαγικές ασκήσεις …για ένα Δίδυμο!