Ατενίζοντας το Μέλλον

μελετώντας το Παρελθόν στο Παρόν
ΜΕ ΤΟ  ΒΛΕΜΜΑ  ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

(Παρελθόν – Παρόν και Μέλλον) ΔΙΗΓΗΜΑ 
Ψευδώνυμο: ΒΕΡΓΙΝΑ

Υιώτα Στρατή ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ

-Έλα κοντά μου, αγόρι μου… Τράβα και τη καρέκλα σου κοντά μου να μου κάνεις λίγη παρέα, είπε ο ασπρομάλλης λεβεντόγερος που, όπως τον χτυπούσε το απογευματινό φως έμοιαζε με εξαϋλωμένο άγιο. -Ήρθα πιο νωρίς, παππού, μα είχες κλειστά τα μάτια σου...

-Ο ήλιος, παιδί μου, ο ήλιος. Εσένα σου δίνει ενέργεια κι εμένα με ναρκώνει. Τι βιβλία και τετράδια κουβαλάς; Διακοπές έχεις, ξεκουράσου για λίγο. Κι είπα στο γιο μου να μη μείνουν μ’ ένα παιδί, τα παιδιά θέλουν αδέλφια κι η πατρίδα λεβέντες. Μπορεί να μαλώνουν, να διαφωνούν όμως στην πραγματικότητα θα αγαπιούνται. Άλλωστε, αυτή είναι η συνέχειά μας σαν φυλή, σαν Μακεδόνες.

Η φωνή του χαμηλή, τρεμάμενη.

Για λέγε μου: Tί σοβαρό έχεις πάλι για σήμερα;

-Παππού, το θέμα μας είναι: «Η Μακεδονία και ο Μέγα-Αλέξανδρος, από το παρελθόν μέχρι σήμερα». Άνοιξα βιβλία πολλά, μα εσύ είσαι κινητή βιβλιοθήκη.

Χαμογέλασε ο παππούς του.

-Αν τα πάρεις με τη σειρά, είναι σαν να οδηγείς έναν ξένο μέσα σ’ ένα μεγάλο δάσος. Αν δεν βάλεις σημάδια να ξέρεις από πού πέρασες, θα χαθείς. Για διάβασέ μου λίγο από τις σημειώσεις σου.

Χάρηκε ο Δημήτρης. Ήξερε ότι ο συνονόματος παππούς του θα του το ζήταγε… Τράβηξε πιο κοντά την καρέκλα, ίσιωσε τα σκεπάσματα, άπλωσε τα βιβλία κι έγειρε προς το μέρος του.-Άκουσε, παππού μου: άρχισα από τους πρώτους βασιλιάδες της Μακεδονίας, όπως αναφέρουν ιστορικοί, όπως: ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης, ο Ισοκράτης και άλλοι. Όλοι συμφωνούν για τον Ηρακλή, τον Ίλλο, τον Αριστόμαχο, προχωρούν στον Τήμενο, Φείδωνα, φτάνουν στον Περδίκκα του 7^ου αιώνα, σύνολο δεκατέσσερις Βασιλείς, αλλά συνεχίζω με τους πιο γνωστούς: τον Αργαίο, τον Φίλιππο τον Α΄, τον Αέροπο τον Α΄, τον Αλκέτα, τον Αμύντα τον Α΄, από τους οποίους έχουμε και την ιστορία τους. Μετά είναι ο Αλέξανδρος ο Α΄…

Τον διέκοψε ο παππούς.-Αυτός, παιδί μου ήταν ο πιο ένθερμος Φιλέλληνας. Οι πιο πολλοί Μακεδόνες ήταν ορεσίβιοι, μα είχαν μεγάλο δυναμικό ιππικού! Επί πλέον, αψηφούσαν το κρύο, τα δύσβατα όρη και τις αποστάσεις. Πηγαίνοντας νοτιότερα, έμαθαν και σεβόντουσαν τους Έλληνες κι ας είχαν αυτοί δώσει διάφορα ονόματα στα κράτη-έθνη τους.-Ναι, παππού, ο βασιλιάς Φίλιππος και ο γιος του, ο νεαρός Αλέξανδρος ήξεραν ότι οι Έλληνες πολεμούσαν θαρραλέα τους πολεμοχαρείς Πέρσες που έρχονταν να τους υποδουλώσουν, γι’ αυτό τους θαύμαζαν πολύ και τους βοηθούσαν… Επίσης, θαύμαζαν την πολιτική, την κοινωνική ζωή, τους ανοιχτούς ορίζοντες της σκέψης τους. 
Ξέρεις, παππού, έγραψα ότι γι’ αυτό το λόγο οι κάτω Έλληνες, τον τίμησαν με τον τίτλο του Φιλέλληνα, του προστάτη κι ευεργέτη, κι ότι του έστησαν άγαλμα στους Δελφούς! Ακόμη έγραψα ότι ο Αλέξανδρος ο Α΄, που ήταν φίλοι με τον Πίνδαρο, έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες. Μετά από άλλους πέντε βασιλείς, ήρθε ο Φίλιππος ο Β΄ και μετά ο Μέγας Αλέξανδρος. Όμως είναι τόσα πολλά και τι να πρωτο-γράψω! Η τότε πρωτεύουσα Πέλλα, μεταφέρθηκε από τις Αιγές, από τον βασιλιά Αρχέλαο, και μάλιστα στο Δίον, καθιέρωσε αγώνες...
-Χμ! καλά άρχισες. Για πες μου, ήξερες ότι ο μεγάλος μας τραγικός ποιητής, ο Ευριπίδης, του έγραψε μια τραγωδία με τ’ όνομά του; συμπλήρωσε ο παππούς.

Βιαστικά, τον διέκοψε ο δεκατριάχρονος εγγονός του:-Μα κι ο Όμηρος, αναφέρεται στην Ιλιάδα για τους Μακεδόνες, παππού, κι ο Στράβων, κι ο Ήρόδοτος… εκείνος μάλιστα, έχει λεπτομέρειες όπως: οι Μακεδόνες, κυρίως ορεσίβιοι, είχαν βαριά ελληνική προφορά και λέγονταν Μακεδνοί, ότι με τον Φίλιππο τον Β’ κατέβηκαν μέχρι την Πελοπόννησο κι ότι ο Φίλιππος θεωρείται ο πατέρας της Ευρωπαϊκής Ιδέας να ενώσει όλες τις ελληνικές πόλεις-κράτη.

–Μπράβο σου, αγόρι μου! Να σου συμπληρώσω, τότε, ότι ο άλλος μας τραγικός, ο Αισχύλος, στο έργο του Ικέτιδες, έβαλε τον βασιλιά του Άργους να παινεύεται ότι το γένος του φτάνει πέρα από την Πίνδο και την Δωδώνη, και μέχρι τον Στρυμόνα ποταμό, τη Μακεδονία, το Παγγαίο, την Πιερία. Ακόμη ότι ο Φίλιππος κι ο Μ. Αλέξανδρος, με αποφάσεις της Αμφικτυονίας, ορίστηκαν προστάτες του Ιερού των Δελφών…

-Σιγά! Μη μου κουράζεσαι, παππού! Έμαθα ότι στην Άλτι της Ολυμπίας υπάρχει οίκημα με το όνομα: Φιλιππείο κι ότι στην 99^η Ολυμπιάδα, είχε νικήσει μια Μακεδόνισσα γυναίκα που την έλεγαν Βελεστίχη, σε αγώνα αρμάτων που το έσυραν πώλοι, τα πουλαράκια, παππού μου…

-Τι χρόνια, τι αγώνες, παιδί μου! Πόσο πρόκοψαν οι πρόγονοί μας… Θέατρα, Τέχνη, Παιδεία! Θυμήθηκα τον Πλούταρχο που έγραψε ότι όταν μας νίκησαν οι Ρωμαίοι, 250 άμαξες μετέφεραν αγάλματα στην Ρώμη, και κάπου τρεις χιλιάδες άνδρες μετάφεραν δοχεία γεμάτα ασημένια, τάλαντα και ά. Ακούς 120 χρυσοκέρατα βόδια μαζί και παιδιά, μετέφεραν χρυσό, χρυσά νομίσματα κι αμύθητους θησαυρούς! Τρεις μέρες και.. Άσε, που στα χρονικά μας, αρχαιοκάπηλοι άδειαζαν τάφους. Τραγική καταστροφή! Πρέπει να πας στα μουσεία μας, να δεις τι ένδοξος Ελληνισμός υπήρχε, αγόρι μου!

-Πόσο θα ήθελα, παππού, να είχα κι εγώ γνωρίσει τον καθηγητή Ανδρόνικο, την στιγμή που ανακάλυψε τον τάφο του Φιλίππου του Β΄! Ανακάθισε ο παππούς στη θύμηση του σπουδαίου φίλου του! Είχανε δουλέψει λίγο καιρό μαζί, και το παινευόταν πολύ.

-Συνταρακτική ανακάλυψη! Αναστατώθηκε όλος ο κόσμος! Χρυσάφι, να δουν τα μάτια σου!

Χρυσές λάρνακες, με τα οστά του βασιλιά Φιλίππου και της Βασίλισσας, το διάδημα, η ασπίδα του, με μέσα κι έξω χρυσή διακόσμηση, το ρόπαλο του Ηρακλή, ο Πάνας να παίζει τον αυλό σκαλισμένος σε ελεφαντοστούν κι άλλα που ευτυχώς τα προστάτευσαν και βρίσκονται στα μουσεία μας. Μεγάλο όνομα ο Ανδρόνικος, παιδί μου. Άφησε άφωνους εχθρούς και φίλους τής πατρίδας μας, που έχουν λυσσιάξει να πλαστογραφήσουν την Ιστορία μας… Αληθινή απόδειξη!

-Παππού, όλη η ελληνική γη μας είναι γεμάτη από ευρήματα αρχαιολογικής αξίας. Ειδικά εδώ, στο Δίον, Βεργίνα, Πέλλα, Σίνδο… όλος ο 6^ος κι ο 5^ος αιώνας ήταν αιώνες μεγαλείου. Δεν ήταν μόνο η Παιδεία και η Τέχνη, ήταν οι Θεοί, η Γλώσσα! Τι στοιχεία έχουν αυτοί να πλαστογραφήσουν! Κούνησε το κεφάλι ο παππούς.

–Χρήμα κι αδιαντροπιά! Πες μου για την εργασία που έκανες για τον Μ. Αλέξανδρο, αυτά θα τα ιστορήσουμε μετά. Είναι μεγάλη ιστορία!

-Να, εδώ έχω τις κυριότερες σημειώσεις, είπε το παιδί κι άπλωσε όλα τα χαρτιά του στο κρεβάτι.

Εδώ, αναφέρω την επιδρομή στην Ασία, ότι η Μικρά Ασία έφτασε στο ζενίθ της δόξας της, μετά στις Ινδίες, στις χαμηλότερες περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης, όπως το Τουρκμενιστάν, Τατζικιστάν, Αφγανιστάν, Πακιστάν… αναφέρομαι ότι έφτασε μέχρι το Κουβέιτ, στον Περσικό κόλπο, ότι έφτασε μέχρι την Αφρική, ότι οι Ιουδαίοι διαπίστωναν την θεϊκή του υπόσταση από τις προφητείες του Δανιήλ, ότι ο Μεγαλέξανδρος πήγε στα Ιεροσόλυμα, κ.λ.π., ότι έφτασε μέχρι την Αίγυπτο, ότι όταν πήγε στο Μαντείο της Λιβύης τον είχαν ήδη ανακηρύξει Φαραώ, δηλαδή Θεό, αφού είχε περάσει όλες τις πολιτικές και θρησκευτικές δοκιμασίες που του είχαν επιβάλλει οι αρχιερείς της Αιγύπτου…

Ο μικρός εγγονός δεν είχε πάρει ανάσα! Καμαρώνοντας ο παππούς, συμπλήρωσε:-Είχε μέσα του μεγάλες αρετές, διότι εκτός από τις επιτυχίες του πατέρα του, είχε διδαχτεί από τον Αριστοτέλη φιλοσοφία, ευσέβεια προς τους Θεούς, εμπιστοσύνη στους φίλους, αψηφούσε τον θάνατο, αγαπούσε την ελευθερία και την ειλικρίνεια, σεβόταν την θρησκεία των λαών που περνούσε… Ήταν πολύ φιλόδοξος, γιε μου, διότι έφυγε από μια μικρή αλλά λαμπερή χώρα και ήθελε να ενώσει τον τότε γνωστό κόσμο κάτω από μία γλώσσα, την Ελληνική, με δικαιοσύνη, με ειρήνη και σπουδαιότερο, με αμοιβαία επικοινωνία.

Συνέχισε ο μικρός εγγονός:

-Απ’ όπου περνούσε, έχτιζε και μια πόλη, νομίζω 70!, της έδινε τ’ όνομά του, είχε την ελληνική γλώσσα για τις εμπορικές συναλλαγές, σεβόταν τα ήθη και τα έθιμα των υποτελών του, τους είχε να συμμετέχουν στα διοικητικά της χώρας τους, και δυνάμωσε την ανάπτυξη οικονομικών και εμπορικών σχέσεων, δίχως να επιδεικνύει ασπλαχνία στους κατακτημένους. Μάλιστα, ο Πλούταρχος αναφέρει ότι η πλούσια διδασκαλία του Αριστοτέλη, τον μεταμόρφωσε σε διανοητή.

Χαμογέλασε ο λεβεντο-Μακεδόνας: 
-Τους έκανε να διαβάζουν τον Όμηρο, τους έμαθε τις Καλές Τέχνες, και μέσα στα δεκατρία χρόνια που ήταν αυτοκράτορας, δημιούργησε ένα σύστημα από το οποίον όλοι ωφελήθηκαν για αιώνες, από τους Ρωμαίους μέχρι το Βυζάντιο. Μάλιστα ενέκρινε και τα σχέδια της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, όπως και άλλων βιβλιοθηκών, για να μελετηθεί το Ελληνικό πνεύμα. Επιπλέον, παντρεύτηκε περσίδα γυναίκα, σεβάστηκε ήθη κι έθιμα κι αγαπήθηκε ισότιμα σαν θεός. Με παρακολουθείς, παιδί μου;

-Α! Δεν κουράζομαι, παππού! Αστειεύεσαι;

-Γράψε: Κατά την Ελληνιστική αυτή Περίοδο, χτίστηκαν περίφημοι ναοί, κόπηκαν χρυσά και αργυρά νομίσματα με το πορτραίτο του, με του Ηρακλή, του Δία και άλλων θεοτήτων.

–Τα έχω αυτά, παππού, να! Αναφέρομαι από τον 7^ο αιώνα π. Χριστού που δημιουργήθηκε το Μακεδονικό κράτος, συνεχίζω για τους χρόνους 336 μέχρι το 323 π. Χ., δηλαδή τη γέννηση και το θάνατο του μεγάλου Αλεξάνδρου, και φτάνω για λίγο στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία ώστε να φανεί κι η διαφορά των δύο αυτοκρατοριών. Οι Ρωμαίοι επέφεραν την κατάλυση των κρατών, μέχρι που έγινε ο χωρισμός σε ανατολικό και δυτικό κράτος για να συνεχιστεί η μετέπειτα δημιουργία της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Το ανατολικό μεταμορφώθηκε σε ανατολικό ελληνικό κράτος, οι Έλληνες λεγόντουσαν «Ρωμιοί» δηλαδή Ρωμαίοι πολίτες, μα αργότερα, πήραν πάλι το κανονικό τους: «Έλληνες». Τότε, χτίστηκαν Χριστιανικές εκκλησίες Βυζαντινής αρχιτεκτονικής, και κατά τον 7^οαιώνα συνάχθηκαν μοναχοί στο Άγιον Όρος. Έχω γράψει για το 1222, όπου η Θεσσαλονίκη έγινε πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας της Θεσσαλονίκης, ότι η ελληνική αυτό-κρατορία είχε την Νίκαια και η Κωνσταντινούπολις ήταν της λατινικής αυτοκρατορίας. Στην δε, εορτή του πολιούχου της Θεσσαλονίκης, του Αγίου Δημητρίου, γινόταν μεγάλη θρησκευτική μα κι εμπορική πανήγυρις, τα «Δημήτρια», όπως τα ονόμαζαν, και μαζεύονταν κόσμος από παντού.

Ο δεκατριάχρονος Δημήτρης, ο αγαπημένος εγγονός του λεβέντη παππού-Δημήτρη είχε διαβάσει με μονότονη φωνή σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος από τις σημειώσεις του για τον ένδοξο στρατηλάτη της πατρίδας του. Κατά διαστήματα, έβλεπε τον παππού ν’ ανοιγοκλείνει τα μάτια και να μην τον διορθώνει, κι αυτό του έδινε κρυφή χαρά, ότι μέχρι στιγμής, τουλάχιστον, δεν θα είχε να κάνει διορθώσεις… Πήρε βαθιά ανάσα και είπε με έμφαση:

-και τώρα, παππού, ερχόμαστε στο καυτό θέμα που εσύ το γνωρίζεις πολύ καλά. Να μου πεις από πότε άρχισαν οι Σκοπιανοί να λένε ότι ΑΥΤΟΙ είναι Μακεδόνες και να θέλουν την Μακεδονία μας δική τους! Κοίταξε τον παππού του, που είχε μισόκλειστα τα μάτια, περιμένοντας τη ζωηρή του αντίδραση.

Ο παππούς, όμως, είχε γύρει το κεφάλι του, αμίλητος, σαν να τον είχε πάρει ένας ελαφρύς ύπνος. 
–Δηλαδή, δεν άκουσες τίποτε παππού; του είπε, κι άρχισε να μαζεύει βιαστικός τα χειρόγραφα.

–Πού πας, νεαρέ μου; πετάχτηκε ο παππούς, και τι είπες! Πώς θα πηδήξουμε στο θέμα των σκοπιανών αν δεν βάλουμε την επιδρομή και κατάκτηση των Οθωμανών; Την λαίλαπα που κατάκαψε και κατάκλεψε ότι το ωραίο και ελληνικό, την δυστυχία που έφερε αυτός ο επιδρομέας και που κράτησε 400 περίπου χρόνια! ΑΧ! Δεν κοιμόμουν, παιδί μου! Αυτά σκεπτόμουν κι άφριζα. Εγώ, γεννήθηκα στην Πέλλα! Τη γενέτειρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Ήμουν εκεί όταν ο Ανδρόνικος βρήκε τον ασύλητο τάφο του Φιλίππου Β΄! Τι λες γιε μου, παιδί του παιδιού μου! Ήταν σαν να φώναζε ο βασιλιάς μας:

«-Εδώ είναι η Μακεδονία! Φωνάξτε τον κόσμο, να με δει!»

Ανατρίχιασε ο μικρός Δημήτρης.

–Παππού μου, θέλω να προχωρήσω κάμποσο με τις σημειώσεις που έχω κρατήσει για να επανέλθουμε σ’ αυτό, σίγουρα. Δεν είναι μόνο η Καθηγήτρια που μας το ζήτησε. Θέλω να τ’ ακούσω όλα, από σένα, παππού μου, διότι η μαμά έλεγε στον μπαμπά κάποια μέρα ότι το Μακεδονικό ζήτημα έχει χαθεί… κι έκλαιγε! 

-Μπα! και τι απάντησε ο γιόκας μου που δεν πιστεύει εμένα, παρά τους ψευτοπολιτικούς! Ξεσπάθωσε ο παππούς. Συμφώνησε με τις γυναίκες! Δεν απήντησε ο εγγονός. Αγαπούσε πολύ και τους τρεις, δεν ήθελε να κατηγορήσει κανέναν. Κοιταχτήκαν στα μάτια σαν να συνεννοήθηκαν. Πήραν βαθιά ανάσα και οι δυο.

–Πάμε στα χαρτιά σου, του είπε. Ή μάλλον, στάσου να σου λέω κι εσύ να γράφεις. Έτριψε λίγο τα μάτια του κι έξυσε το κεφάλι του, λες κι οι γνώσεις ήταν επάνω του κολλημένες.

-Πρόσεχε και γράφε!

Διάβασες καθόλου για την επιδρομή των Βισιγότθων; Ήταν κατά το 395 κι έμειναν περίπου 200 χρόνια… μετά, κατά τον 7^ο μ.Χ. επέδραμαν οι Ούννοι, οι Σλάβοι, οι… Αβάροι… Οι Σλάβοι μάλιστα, εγκαταστάθηκαν στα ορεινά, οι οποίοι μέσα σε 200 χρόνια εξελληνίστηκαν και εκχριστιανίσθηκαν, μέχρι που ο Ιουστινιανός ο Β΄, καμιά 80-ριά χιλιάδες, τους έστειλε στην Μικρασία... έτσι, η Μακεδονία μας ησύχασε πάλι για καμιά διακοσαριά χρόνια. Ήταν τότε που δυο μοναχοί από τη Θεσσαλονίκη, ο Κύριλλος κι ο Μεθόδιος διαδίδουν τον Χριστιανισμό στους Σλάβους και τους μαθαίνουν να γράφουν, το 963, ιδρύθηκε το ΄Αγιον Όρος, στη Χαλκιδική. Ακολουθούν οι Βούλγαροι επιδρομείς, που τους κατατρόπωσε και τους έστειλε από κει που ήρθαν, ο Βασίλειος ο Β΄, ο Βουλγαροκτόνος… μα ήρθαν άλλοι, όπως οι Νορμανδοί, οι Φράγκοι, κατά το 1200… όπου τότε περίπου ενώθηκε η Ήπειρος στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία… Άντε, πάλι, κατά το 1330 για κάπου 25 χρόνια υπήρξε η Σερβική κυριαρχία, όπου άρχισαν οι Οθωμανοί να κινούνται προς την Ευρώπη!...

–Ξέρω, παππού, έχουμε πολλά και τρανταχτά ονόματα, όπως τους Παλαιολόγους, τον Δραγούμη, τον Παύλο Μελά, και άλλους -βέβαια όχι με κανονική σειρά, διότι αυτά θα τα βρω στην Εγκυκλοπαίδεια για να είμαι σωστός με όλα. Όμως εκείνο που νομίζω ότι επηρέασε καταστάσεις είναι η συνθήκη του  Βερολίνου που ματαίωσε τα ρωσικά σχέδια για εκτεταμένη Βουλγαρία εις βάρος της Ελλάδας και της Σερβίας. Διαπιστώνω ότι οι βλέψεις των Ευρωπαϊκών κρατών για να βγουν στη θάλασσα, περνούν πάνω από το σώμα της πατρίδας μας…

-AX! Aγόρι μου! Η Ρωσία, μαζί και με τις ψευτο-φιλίες της Αγγλίας, γέμισε τα μοναστήρια του Αγίου Όρους με Ρώσους μοναχούς!!! Καταλαβαίνεις τι εννοώ;!!! Ξέρεις τι πλούτος υπάρχει σ’ εκείνα τα μοναστήρια που αγγίζουν τη θάλασσα; Ξέρεις τι απόθεμα χρυσού και ασημιού υπήρχε και όλα τα τριγύρω κράτη -μα και τα μακρύτερα, ήθελαν να βάλουν το χέρι τους στην τσέπη την δική μας! Παιδί μου, εδώ, δώσε μεγάλη προσοχή: τα βιβλία της ιστορίας μας περιγράφουν και τα παλαιότερα χρόνια, μα και τα χρόνια του μεγάλου πολιτικού άνδρα και Πρωθυπουργού μας Ελευθερίου Βενιζέλου –με αρχιστράτηγο τότε τον βασιλιά Κωνσταντίνο-, όπως και την ατυχή αιφνιδιαστική επίθεση κατά της μικρής κι εξασθενημένης 5^ης μεραρχίας μας στο Αμύνταιο, το Νοέμβρη του 1912. Δεν είναι τόσο απλά ούτε τα πολιτικά πράγματα εκείνης της εποχής. Εμείς, χάσαμε τη Βορειοδυτική Μακεδονία λόγω της ύπουλης τακτικής των υποτιθέμενων συμμάχων Βουλγάρων που είχαν κι ίσως ακόμη έχουν βάλει στόχο την Θεσσαλονίκη μας και το λιμάνι της. Αν είχε υποψίες τότε ο Βενιζέλος, θα έστελνε εκεί, περισσότερο ελληνικό στρατό και δεν θα χάναμε το Μοναστήρι και την Πελαγονία… Βρήκαν λοιπόν, οι Εγγλέζοι την ευκαιρία να κάνουν συνθήκη και τερματίσουν τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο στις 17 του Μάη, 1913, και μετά, ακολούθησε του Βουκουρεστίου, στις 8 του Οκτώβρη του ιδίου χρόνου, που τερμάτιζε τον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο… Εμείς, παιδί μου, είμαστε ακόμη σύμμαχοι με τη Γιουγκοσλαβία, προσπαθούμε να μην έχουμε διαφορές με την Βουλγαρία και με την Αλβανία, κι αγωνιζόμαστε να μην παραβούμε τις συμφωνίες κι ανάψει πάλι πόλεμος με την Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας –όνομα που ύπουλα θα κρατούσαν προσωρινά οι Σκοπιανοί με την πρόταση του Στρατάρχη Τίτο και την ανταλλαγή πληθυσμών. Άσε που αυτό είναι μια τραγελαφική ιστορία. Ποιοί ακριβώς ήταν εκείνοι οι πληθυσμοί; Ήταν εκείνοι οι άνθρωποι που δήλωναν ότι ήταν Σέρβοι ή ότι άλλο, για να μην τους πάρουν τα παιδιά τους στο παιδομάζωμα; Να ήταν εκείνοι που φοβόντουσαν τα άγρια βασανιστήρια των νεοτούρκων και υποκρινόντουσαν ότι δεν ήταν Έλληνες Μακεδόνες; Ήταν εκείνος ο φόβος που όταν άκουγαν δικούς τους ανθρώπους να απαντούν στους Τούρκους ότι «εγώ Έλληνας γεννήθηκα κι Έλληνας θα πεθάνω» μαζί με τις κραυγές πόνου, τους λύγιζε τα γόνατα και τους έσπαζε την καρδιά;

Ο πόνος της καμένης ή της γδαρμένης σάρκας, το ξεκοίλιασμα της μάνας ή ο άγριος βιασμός της αδελφής ή κόρης, ήταν δυνατόν να μην κάνει εκείνους τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους να αναγκάζονται ν’ αλλάξουν όνομα και χώμα, αφού αυτό θα τους γλύτωνε τη ζωή; Αχ και βαχ! Αγόρι μου!!!

Ο εγγονός του λεβέντη-παππού-Δημήτρη, έγειρε κι έσφιξε το χέρι του παππού του.

-Μα, παππού, αυτό το νέο κρατίδιο, η Βάρντασκα Ματσεντόνια, είναι η νότια Σερβία, έτσι δεν είναι;

-Ναι, παιδί μου, είναι η Βάρντασκα Μπανόβινα… όπως και τα άλλα δύο τμήματα της Μακεδονίας από το διαχωρισμό συνόρων επί Στρατάρχη Τίτο είναι η «Εγκέϊσκα Ματσεντόνια και «Πιρίνσκα Ματσεντόνια», από την Βουλγαρο-κατάκτηση του Πιρίν, όπως την έλεγαν τότε αυτοί. Δεν υπήρχε κράτος με ονομασία Ελληνική Μακεδονία που να μιλάνε …σερβικά!!! Για τ’ όνομα του Θεού, παιδί μου! είναι να τραβάς τα μαλλιά σου, μαζί τους… Αυτός ο παραλογισμός ήταν και είναι ακατανόητος σε μας, τον θεωρούμε παλαβομάρα, κι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που δεν δώσαμε την πρέπουσα σημασία από την αρχή! –Μα, παππού μου, αυτό το μωσαϊκό κρατίδιο ήταν (ας μου επιτρέψεις να πω) από κάθε καρυδιάς καρύδι… δίχως θρησκεία, δίχως γλώσσα, δίχως δική τους γη! Ανασηκώθηκε ο παππούς.–Ακριβώς! Με μπαλωματιές κοίταξαν να φτιάξουν ένα υφαντό! Και δυστυχώς, το κατόρθωσαν, τουλάχιστον μέχρι σήμερα! Με την «συμφωνημένη ανοχή μας» να τηρούμε τους όρους της συνθήκης με τους συμμάχους μας, ώστε να υπάρχει σταθερότητα, ειρήνη και ευημερία, αυτοί κυριολεκτικά έχτισαν ένα μύθο, ο οποίος για 65 χρόνια τώρα τους έχει τυφλώσει να θεωρούν τον εαυτό τους απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Αριστοτέλη κι ακόμη πιο βαθιά! Επιπλέον, πήγε ένας πανέξυπνος επιχειρηματίας, έφτιαξε μια εταιρία κοντά στα σύνορα, υπογράψανε εκείνοι που θα είχαν κέρδος, έβαλε εργάτες δικούς του, τρύπησαν το βουνό που είχε πληροφορίες ότι υπήρχε θαμμένο χρυσό κι ασήμι, …ακόμη έχουμε πλούσια αποθέματα, παιδί μου, κι άκουσε και το χειρότερο… Επειδή στη συμφωνία της συνθήκης για το εμπόριο στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης υπάρχει ο όρος «ΝΤΙΟΥΤΙ-ΦΡΙΙ» δηλαδή να μην περνούν τα εμπορεύματα από έλεγχο και να είναι αδασμολόγητα, αυτός, έστελνε τα κλεμμένα του στο λιμάνι και μετά τα περνούσε στα Σκόπια σαν ηθικός κύριος και μεγάλος επιχειρηματίας! Ε΄, καταλαβαίνεις ότι το λαθρεμπόριο είναι στις δόξες του και φυσικά, υπάρχουν και μερικοί «μεμυημένοι προδότες»!!! που γίνονται πλούσιοι εις βάρος της ίδιας τους της χώρας. Άντε, τώρα εσύ να τους πεις ν’ αλλάξουν, αφού έκαναν παιδιά κι εγγόνια, κι αφού κανείς δεν τους ελέγχει, διαλαλούν στην υφήλιο την μεγάλη τους κληρονομιά!..

-Μα παππού, αυτοί έχουν κάνει όλο τον κόσμο να πιστεύει ότι αυτοί είναι οι αρχαίοι Μακεδόνες κι ότι εμείς τους κρατάμε «τους πολίτες τους και με το ζόρι τους ονομάζουμε Έλληνες»! Αφού έχουν τυπώσει χιλιάδες βιβλία, συγγράμματα, προκλητικούς χάρτες, ονόματα, σήματα, αγάλματα… Έλαβαν  μέρος και στους Ολυμπιακούς Αγώνες με το όνομα «Μακεδονία»! Θεέ μου!

-Παιδί μου, άκουσε: «Μωραίνει ο Κύριος όν βούλεται απωλέσαι» δηλαδή ο Κύριος, θα φέρει κάποια στιγμή που θα τους κάνει να τα πληρώσουν όλα… Δεν γίνεται παιδί μου, ο Μέγας Αλέξανδρος που γύρισε τον τότε γνωστό κόσμο, από Ασία μέχρι Αφρική… να «ελληνοποιήσει» αυτούς τους ανθρώπους, ν’ ακολουθήσουν την Ελληνική Κοινή Γλώσσα στα επίσημα γραπτά τους, να διακινεί το εμπόριο αφήνοντας τους και την ελευθερία να κρατούν τα ήθη και τα έθιμά τους… να δημιουργεί Βιβλιοθήκες, Ναούς των αρχαίων Θεών, Υψηλή Τέχνη, ολόκληρες πόλεις με το όνομά του, και να μην υπάρχει κανένα κράτος που να λέει ότι είναι τόπος του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή του… Αριστοτέλη… κι ότι αυτές οι ιδιωματικές λέξεις, ένα κράμα βουλγαρο-σλαβικό και των βουνήσιων μικρο-εστιών,… είναι η αρχαία ελληνική τους γλώσσα! Στην ιστορία μας δεν αναφέρεται πουθενά ότι κράτη μακεδονικά μιλούσαν γλώσσα σλαβική… Δεν σου έχω πει ότι οι επιγραφές των ανακαλύψεων του καθηγητή Ανδρόνικου και άλλων πρόσφατων ανακαλύψεων από άλλους αρχαιολόγους, είναι γραμμένες σε καθαρά αρχαία Ελληνική!

Βαριανάσαινε ο παππούς, μέχρι που ο εγγονός του ανησύχησε.

–Μην λες άλλα, παππού! Ας σταματήσουμε για μια άλλη μέρα! Όσα μου είπες έχουν τυπωθεί στο μυαλό μου ... Έχω καιρό!

-Εσύ, έχεις και να έχεις, αγόρι μου! Εγώ δεν έχω! Και μάθε κάτι ακόμη: ό,τι μπορείς να κάνεις τώρα, να μην το αναβάλλεις γι’ αύριο. Η Ιστορία τιμωρεί τους δειλούς και τους αδιάφορους. Ο δικός μας αυτοκράτορας, ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος, ήταν Έλληνας-Μακεδόνας… δεν τον είπε κανείς «Μακεδονοκτόνο» ή «Ελληνοκτόνο»… Επίσης, με την μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών κατά την συνθήκη της Λωζάνης το 1923, οι διωγμένοι από τους Τούρκους πρόσφυγες, που ήρθαν στην Ελλάδα και στη Μακεδονία μας, και τους θεωρούμε αδέλφια μας, θα πρέπει δηλαδή να φύγουν από τη γη μας και να τους αντικαταστήσουν οι σκοπιανοί με Σέρβους ή Σλάβους; Παιδί μου, με τις γνωστές στατιστικές που έγιναν το 1905, μετά την τουρκοκρατία και μάλιστα με διεθνή, δηλαδή ευρωπαϊκή επίβλεψη της αστυνομίας, στα Βιλαέτια της Θεσσαλονίκης και του Μοναστηρίου κατέγραψαν ότι υπήρχαν 660.000 Τούρκοι, 652.000 Έλληνες και 355.000 Βουλγαρίζοντες! Ενώ, ένα χρόνο ενωρίτερα, η επίσημη τουρκική στατιστική αναφέρει ότι στα Βιλαέτια Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου υπήρχαν: 973 Ελληνικά σχολεία, 1,345 Δάσκαλοι, 55,633 μαθητές, 592 Βουλγαρικά σχολεία, 917 δάσκαλοι, 19,363 μαθητές. Και το σπουδαιότερο, το τρίτο Βιλαέτι του Κοσσόβου, που εκτείνονταν στα βόρεια και βορειοδυτικά και πέρα από τα σύνορα της Σκοπιανής Μακεδονίας, υπήρχαν 1,375 Ελληνικά σχολεία, 2,100 Δάσκαλοι, 78.000 μαθητές και 988 Βουλγαρικά σχολεία, με 1,530 Δασκάλους και 49.000 μαθητές. Τι σου λέει αυτό; Ότι κατέγραψαν Βούλγαρους! ή …Βουλγαρίζοντες, δεν έγραψαν πουθενά τη λέξη Σλάβους! Δες πόσοι πολλοί ήταν οι Έλληνες μαθητές! Πόσο μάλλον με τον συμπαγή, ολικό πληθυσμό, ως κι εκείνον της εκάστοτε ανταλλαγής πληθυσμών!

-Μα πώς τα θυμάσαι όλα αυτά, παππού μου!... και τι μπορούμε να κάνουμε τώρα που με την Εγνατία Οδό έχουν αρχίσει τα έργα κατασκευής αγωγών γκαζιού και πετρελαίου; Αυτοί ονειρεύονται μεγάλα σχέδια κι εγώ φοβάμαι ότι έχει καθιερωθεί πλέον αυτό το όνομα και στενοχωριέμαι πολύ!

-Παιδί μου, να μη μου το χρωστάει ο Θεός να πάω μ’ αυτό το μαράζι, είπε και χάιδεψε το κεφάλι του μοναχο-εγγονού του. Είναι ένα διαβολεμένο σχέδιο που ξεκίνησε με τους «φίλους μας» τους Ρώσους, τους Γουγκοσλάβους, ως που να μπουν στη μέση κι οι Εγγλέζοι κι οι Αμερικανοί. Έφτιαξαν τους αγωγούς του Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, φτιάχνονται και στην Εγνατία οδό για να βγουν στην Αδριατική, έχουν και την υδάτινη οδό του Αξιού, καλά πάμε! Μπρος στο συμφέρον, τίποτε δεν υπολογίζεται! Το 1934, στη συμφωνία για οικονομική κάμψη, έριξαν το δόλωμα της «Βαλκανικής Ιδέας», κι όποιον πάρει ο χάρος… Ετούτοι, είναι άριστα οργανωμένοι, έχουν Σκοπιανές αντιπροσωπεύσεις στον Καναδά και στην Αυστραλία… Τι να πω, αγόρι μου! Εμείς, κι αργότερα εσύ, εσείς, πρέπει να πηγαίνετε ενάντια σ’ αυτά τα μεγάλα εγκλήματα. Τουλάχιστον να θυμίζουμε στους μορφωμένους ανθρώπους ποια είναι η Αλήθεια και ποια είναι τα συμφέροντα των μεγάλων… Θυμάμαι τον αυτοδίδακτο στα γράμματα, τον αγωνιστή και ιστοριογράφο στρατηγό Μακρυγιάννη, ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης του .21, που έγραψε:

«Μόλις θεριεύουμε σαν Έθνος, περίεργοι εχθροί μας κόβουν τα κλαδιά. Και μένουμε αχαμνοί κι ολίγοι. Αλλά σε πείσμα τους, θεριεύουμε και πάλι». Βλέπε τί μας κάνουν με την Β. Ήπειρο! με την Κύπρο! Έλα! Σου έδωσα ένα γενναίο μάθημα ελπίδας, αγόρι μου. Αυτή η φωτεινή πατρίδα μας, εκπέμπει το αθάνατο Φως. Αυτό το Φως πρέπει να φροντίζουμε, παιδί μου!

Τ Ε Λ Ο Σ

ASOCIACION CULTURAL HELENICA NOSTOS

CERTAMEN LITERARIO 2008

AVDA BELGRANO 615 PISO 8VO ‘J’ C.A.V.A. (1092)

BUENOS AIRES ARGENTINA
Πηγή