"Ο ΟΡΜΟΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ " ΚΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟ "ΑΛΩΝΑΚΙ" ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑ
ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ VIII
Στις ακρογιαλιές του Ομήρου υπήρχε μια μακαριότητα, ένα μεγαλείο, που έφτασαν ως τις ημέρες μας άθιχτα. Η πατούσα μας, που ανασκαλεύει την ίδιαν άμμο, το νιώθει. Περπατάμε χιλιάδες χρόνια, ο άνεμος ολοένα λυγίζει τις καλαμιές κι ολοένα εμείς υψώνουμε το πρόσωπο. Καταπού; Ως πότε; Ποιοί κυβερνάνε;
Μας χρειάζεται μια νομοθεσία που να διαμορφώνεται όπως το δέρμα
επάνω μας τον καιρό που μεγαλώνουμε. Κάτι νεανικό και δυνατό συνάμα, σαν το εν δι' ύδατ' αενάοντα ή το θαλερόν κατά δάκρυ χέοντες.
Έτσι που να μπορεί κείνο που γεννά ο άνθρωπος να ξεπερνά τον
άνθρωπο δίχως να τον καταπιέζει. »
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου