ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ

Ο ΥΠΝΟΣ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ   Raffaelle Monti Victoria and Albert Museum ΛΟΝΔΙΝΟ
Αν ο Αριστοτέλης τακτοποιεί το Γνωστό και ξεκαθαρίζει το νησί του νου βάζοντας τα πράγματα στην θέση τους δυναμώνοντας την λογική και τους ανθρώπους στο κέντρο της,
Ο Πλάτων ανιχνεύει το Άγνωστο και στοχεύει στο κέντρο της σιωπηλής γνώσης και ενόρασης….μιλώντας πίσω από τις λέξεις ισχυροποιεί την διαίσθηση.
Η γέφυρα μεταξύ τους οδηγεί στην πλήρη κατανόηση και σε μια σφαιρική αντίληψη μιας πεζής και κοινότυπης αλυσοδεμένης πραγματικότητας που καταρρέει.
Δικαιούμαστε να είμαστε ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι!
Ο Πλάτων και η χαρτογράφηση …του Άγνωστου! Π λάτων:
Χαρτογραφώντας …το Άγνωστο!
Παίρνει τον λόγο ο Τίμαιος, στο « περί φύσεως» …
Τι είναι αυτό που υπάρχει πάντα και δεν γεννιέται ποτέ, και , τι είναι εκείνο που γεννιέται συνεχώς αλλά δεν υπάρχει ποτέ?
Το πρώτο μπορεί να γίνει αντιληπτό με την σκέψη και με λογικούς συλλογισμούς, επειδή είναι αμετάβλητο.
Το δεύτερο γίνεται αντιληπτό με την δοξασία και με την αίσθηση, χωρίς λογικούς συλλογισμούς, αφού γεννιέται και χάνεται χωρίς ποτέ να υπάρξει πραγματικά.
…..
Η σκέψη του αιώνιου θεού, η οποία αφορούσε τον θεό που θα γεννηθεί, έφτιαξε το σώμα του κόσμου λείο, ομαλό και με όλα τα μέρη του σε ίδια απόσταση από το κέντρο, δηλαδή ένα κόσμο τέλειο, ενιαίο και αποτελούμενο από τέλεια χαρακτηριστικά.
Στην μέση του τοποθέτησε την ψυχή….
Έτσι δημιούργησε ένα και μοναδικό κόσμο που κινείται κυκλικά , που από την αυτάρκεια του παίρνει από μέσα του ότι χρειάζεται, δίχως να έχει ανάγκη από τίποτα άλλο, που γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του και τον αγαπά πολύ.
Γι’αυτό τον λόγο τον έφτιαξε… ευτυχισμένο θεό!
Την ψυχή δεν την κατασκεύασε ο θεός μετά από το σώμα, ώστε να είναι νεότερη όπως εμείς αναφέρουμε.
Όταν ο θεός τα συνέδεσε μεταξύ τους, δεν ήταν δυνατόν αφήσει το αρχαιότερο να κυβερνιέται από το νεότερο.
Εμείς που μετέχουμε στο τυχαίο και το άτακτο, μιλάμε με τον ίδιο τρόπο.
Ο θεός όμως δημιούργησε την ψυχή πριν από το σώμα κι’ετσι είναι ανώτερη τόσο στην ηλικία, όσο και στην αρετή, για να εξουσιάζει και όχι να εξουσιάζεται.
Την έφτιαξε από την ύλη και με τον τρόπο που θα περιγράψω.
Ανάμεσα στην ουσία που είναι αδιαίρετη και αμετάβλητη, και στην ουσία που είναι διαιρετή και μεταβλητή στα σώματα ανακάτεψε ένα τρίτο είδος ουσίας που αποτελείται τόσο από το αμετάβλητο όσο και από το μεταβλητό….
Όταν ολοκληρώθηκε η σύνθεση της ψυχής με την θέληση του δημιουργού, τότε εκείνος δημιούργησε το σωμα.Επειτα τα σύνδεσε και τα εναρμόνισε κέντρο με κέντρο….
Ο δημιουργός χάρηκε όταν διαπίστωσε ότι ο κόσμος κινείται και μοιάζει με τους αιώνιους θεούς και ευχαριστημένος από αυτό σκέφτηκε να τον κάνει ακόμα πιο όμοιο με το πρότυπο που είχε χρησιμοποιήσει….
Βάζοντας λοιπόν τάξη στον ουρανό έφτιαξε της σταθερής αιωνιότητας την εικόνα, η οποία κινείται με τους νόμους των αριθμών…
Ο χρόνος λοιπόν γεννήθηκε μαζί με τον ουρανό και θα χαθούν, αν επέλθει ποτέ κάποια καταστροφή τους, αφού δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα και σύμφωνα με το πρότυπο της αμετάβλητης ουσίας ώστε να της μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο…
Για να υπάρχει σαφές μέτρο σύγκρισης των σχετικών κινήσεων των άστρων, γρήγορων και αργών, ο θεός άναψε ένα φως στην δεύτερη περίοδο μετά την γη το οποίον τώρα ονομάζουμε ήλιον, που φωτίζει ολόκληρο τον ουρανό και βοηθάει να μετέχουν στους αριθμούς όσα όντα πρέπει να μετέχουν διδάσκοντας τα από την περιστροφή του αμετάβλητου και του αναλλοίωτου…..
Τις υπόλοιπες 5 κινήσεις ο θεός δεν τις έδωσε στα θεια όντα, αλλά τα έκανε ακίνητα για να είναι όσο το δυνατόν τέλεια.
Αυτός είναι ο λόγος που τ’απλανη άστρα ως θεϊκά περιστρέφονται στο ίδιο σημείο. Οι πλανήτες όμως κινούνται με τον τρόπο που αναφέραμε παραπάνω.
Την γη που μας θρέφει και είναι τυλιγμένη στον άξονα που διασχίζει το σύμπαν από την μια μέχρι τηναλλη άκρη την έκανε δημιουργό και φρουρό της νύχτας και της μέρας.
Θα ήταν ματαιοπονία αφού δεν διαθέτουμε τα πρότυπα για να μελετήσουμε τις κινήσεις τους, να μιλήσουμε για τους χορούς αυτών των άστρων, για τις συνοδούς τους, για τις προσεγγίσεις τους και απομακρύνσεις τους, για τους θεούς που πλησιάζουν και απομακρυνονται,χανονται και ξαναεμφανίζονται ατά μάτια μας, στέλνοντας ανησυχητικά σημάδια στους ανθρώπους, που δεν μπορούν να σκεφτούν λογικά για τα πράγματα που θα συμβούν στο μέλλον…
Θεοί των θεών, που εγώ δημιούργησα και γέννησα, θα είστε άφθαρτοι, όπως τα έργα μου, όσο θέλω να υπάρχετε και να μην εξαφανιστείτε.
Οτι είναι συναρμολογημένο μπορεί να λυθεί, αλλά αυτός που θα επιχειρήσει να χαλάσει κάτι φτιαγμένο σωστά, ασφαλώς κάνει μια κακή πράξη…
Κι’όποιος περάσει σωστά τον χρόνο που έχει οριστεί γι’αυτόν, θα επιστρέψει μετά τον θάνατο του στο άστρο απ’οπου ξεκίνησε για να ζήσει εκεί ευτυχισμένα…
Τι είναι εκείνο, που παροτρύνει κάποιον στο να κάνει μια «κακή «πράξη»
και τι είναι αυτό,που εμποδίζει ένα άνθρωπο, να βρει και να επιστρέψει… στο ” αστέρι” του?


Το νησί του Ήλιου