Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ "ΣΚΟΠΟ"

 

 

 

 

"Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ"  Margaret Switala

 

Σκοπός είναι η διεισδυτική δύναμη που μας αναγκάζει να αντιλαμβανόμσατε.Δεν συνειδητοποιούμε επειδή αντιλαμβανόμσατε.αλλά μάλλον μπορούμε να αντιληφθούμε σαν αποτέλεσμα πίεσης και επέμβασης του σκοπού.

ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΑΝ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΔΕΣΜΟΥ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ.

 

Μέσα στην οικουμένη υπάρχει μια ακαταμέτρητη και απερίγραπτη δύναμη που οι πολεμιστές την αποκαλούν  ΣΚΟΠΟ,και οτιδήποτε υπάρχει στην πλάση είναι συνδεδεμένο μαζί του με ένα συνδετικό κρίκο.Οι πολεμιστές είναι απασχολημένοι με την κατανόηση και την ανάπτυξη αυτού του συνδετικού κρίκου.Επίσης είναι κύριο μέλημά τους το καθάρισμα του από το μούδιασμα που του δημιουργούν οι συνηθισμένες ΄Έννοιες της καθημερινής ζωής.Δηλ. το ξεκαθάρισμα του συνδετικού κρίκου του καθενός με τον ΣΚΟΠΟ.

-Ο τρίτος αφηρημένος πυρήνας είναι το κόλπα του πνεύματος ή η παραφύλαξη του    εαυτού ή το ξεσκόνισμα του δεσμού.

 

- Η ιστορία λέει ότι όταν το πνεύμα αφού με το χτύπημα της πόρτας του ανθρώπου δεν πετυχε τίποτε,χρησιμοποίησε δόλο.Ετσι το πνεύμα κορόιδεψε τον άνθρωπο κάνοντας τον να πηγαινοέρχεται ανάμεσα σε διάφορες στάθμες συνείδησης για να του δείξει πώς να εξοικονομεί ενέργεια για να δθναμώσει τον συνδετικό του δεσμό με το πνεύμα και στα δύο βασίλεια.

Ολες οι ιστορίες έχουν την ίδια δομή,μόνο οι χαρακτήρες αλλάζουν.Κάθε ιστορία ήταν μία ιλαροτραγωδία με έναν αφηρημένο ηθοποιό,τον σκοπό και δύο συγκεκριμένους ηθοποιους,τον Ναγκουάλ και τον μαθητή του.Το κείμενο είναι ο αφηρημένος πυρήνας.

-Η αντίληψη είναι ο άξονας όλων των πραγμάτων που είναι ή που κάνει ο άνθρωπος και η αντίληψη εξαρτάται από την θέση του σημείου συναρμογής.Αν το σημείο λοιπόν αλλάζει θέσεις ,η αντίληψη του κόσμου αλλάζει αντίστοιχα.

Ο πολεμιστής που ξέρει που ακριβώς να τοποθετήσει το σημείο συναρμογής ,μπορεί να γίνει ότι θέλει.-Οι μεταμορφώσεις που κάνουν οι πολεμιστές είναι στρατηγικής φύσης.Η τέχνη της παραφύλαξης είναι να μάθεις όλα τα κόλπα ης μεταμφίεσης.Πρέπει να τα μάθεις τόσο καλά που κανείς να μην καταλαβαίνει ότι είσαι μεταμφιεσμένος.Γι΄αυτό πρέπει να είσαι αδυσώπητος,πονηρός,υπομονετικός και γλυκός.Η παραφύλαξη είναι μία τέχνη που μπορεί να εφαρμοστεί στα πάντα,και οι τέσσερις διαθέσεις αυτης είναι αδυσώπητος,αλλά γοητευτικός,πονηρός αλλά συμπαθής,υπομονετικός αλλά ενεργητικός,γλυκός αλλά θανάσιμος.    

-Οι γυναίκες από την φύση τους είναι κυνηγοί και μαθαίνουν πιο εύκολα την τέχνη της παραφύλαξης

 

-Η σοφία μας έρχεται πάντα σε μικρές ποσότητες και βασανιστικά.

-Η εγωμανία είναι μία πραγματική συμφορά.Πρέπει να δουλέυουμε ασταμάτητα για να την ξεριζώσουμε.

-Η συμπεριφορά των ΠΟΛΕΜΙΣΤΏΝ μπορεί να φαίνεται κακοπροαίρετη ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι ,είναι μόνο άψογη.Οι κακοπροαίρετες πράξεις γίνονται από ανθρώπους για προσωπικό κέρδος. Οι πολεμιστές έχουν έναν απώτερο σκοπό για τις πράξεις τους που δεν έχει καμμία σχέση με το κέρδος.Το γεγονός ότι απολαμβάνουν τις πράξεις δεν μετράει σαν κέρδος.Είναι μάλλον στοιχείο του χαρακτήρά τους.

Ο μέσος άνθρωπος δρά μόνο αν υπάρχει προοπτική κέρδους.Οι πολεμιστές λειτουργούν για το πνεύμα.Αυτή είναι η διαφορά τους.

 

-Η κυριαρχία της συνείδησης είναι ο γρίφος του μυαλού,η παραζάλη που αισθάνονται οι πολεμιστές όταν αναγνωρίζουν το καταπληκτικό μυστήριο και την έκταση της συνείδησης και της αντίληψης.

-Η τέχνη της παραφύλαξης είναι ο γρίφος της καρδιάς,η συχγιση που αισθάνονται όταν αντιλαμβάνονται δύο πράγματα.Το ότι ο κόσμος εμφανίζεται σε μας αμετάβλητα αντικειμενικός και δεδομένος,λόγω των ιδιοτήτων της συνείδησης και της αντίληψής μας και δεύτερο ότι αν αρχίσουν να λειτουργούν διαφορετικές ιδιότητες της αντίληψης,τότε τα ίδια αυτά πράγματα τόσο αμετάβλητα και ακλόνητα θα άλλαζαν.

-Η κυριαρχία του Σκοπού είναι ο γρίφος του πνεύματος,ή το παράδοξο του αφηρημένου,

 

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΄΄ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ΄΄ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ  ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ.

Και τότε η μοίρα αρχίζει να παίρνει διαφορετικό χαρακτήρα, για κάποιους Τότε  αρχίζουν να ξυπνάνε και να βλέπουν μέσα από την ομίχλη της καθημερινότητας.

 

Οι έννοιες της καθημερινότητας   έχουν αποχαυνώσει  τον μέσο άνθρωπο, που επιμένει  να παραμένει εγκλωβισμένος στην "σπουδαιότητα του μεγάλου εαυτού του", και δυστυχώς για τους πιο πολλούς αυτό το ξύπνημα έρχεται μαζί με το χάσιμο της ενέργειας που προκαλούν τα γηρατειά,όπου δεν υπάρχει πια η δύναμη να στρέψουν την προκατάληψή  τους σε θετικές  και πραγματικές ανακαλύψεις.

Τότε το μόνο που απομένει είναι μία διαπεραστική αγωνία, μία νοσταλγία για κάτι που δεν περιγράφεται και θυμός για κάτι που χάθηκε οριστικά .