Ο ΟΡΚΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ

Η ΥΠΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ   Στην Ώπι της Ασσυρίας, το 324 π.Χ., ο Μέγας Αλέξανδρος μίλησε στους αρχηγούς όλων των φυλών καταθέτοντας το όραμα-υποθήκη για την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών.

ΛΥΝΟΝΤΑΣ ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΟΥΣ ΔΕΣΜΟΥΣ

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΛΥΝΕΙ ΤΟ ΓΟΡΔΙΟ ΔΕΣΜΟ

Ενας πολύπλοκος δεσμός σε μια άμαξα, που η προφητεία έλεγε, ότι όποιος τον λύσει θα κατακτήσει την Ανατολή.   

 
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ!!!
Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ Η ΘΕΛΗΣΗ ΜΑΣ ΒΡΑΧΟΣ!
                                   

ΑΚΡΟΒΟΛΙΣΜΟΙ

Μπορεί να είναι μεγαλείο ψυχής το να μη φοβόμαστε μπροστά στο άκρως αναξιοπρεπές. ΝΙΤΣΕ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Όσο μπορείς …

Απέφυγε την ασημαντότητα και το ευτελές ,την φθηνή διασκέδαση και τον διασκορπισμό ψυχής. τον εύκολο δρόμο της Κακίας χωρίς την παρουσία της Αρετής. Μη σκοτώσεις την καρδιά σου μη προδώσεις ποδοπατήσεις τα όνειρα σου. Μη δειλά συνθηκολογήσεις και συμβιβαστείς με αντάλλαγμα λίγα ψίχουλα στοργής. Θα κυκλοφορείς άδειο κέλυφος σε ένα σύμπαν εξεγερμένο από τα σταφύλια της οργής μέσα στους δρόμους μιας χαμένης ζωής. Να ζεις αναζητητής του Ωραίου και του Αληθινού κοντά με τον Εαυτό σου σε Αρμονία με κόσμο ως Πολεμιστής.

K. Όσο μπορείς

Άνθρωποι Χαρισματικοί

"ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΑΦΟΡΑ..." Margaret Switala

Άνθρωποι  Χαρισματικοί

Άνθρωποι  ξεχωριστοί

με άφθαστη φαντασία

από μια ιδέα είναι ικανοί

να φτιάξουν αυτοκρατορία

Τα τζίνια δεν είναι άνθρωποι κοινοί

η επιτυχία τους φέρνει κοσμογονία

στην κοινωνία δεν υπάρχουν σαν αυτούς πολλοί

είναι οι ατμομηχανές της αμαξοστοιχίας

Τέτοια φαινόμενα δεν είναι μόνον οικονομικά

καλύπτουν όλο το φάσμα της δημιουργίας

άλλοι στην τέχνη , άλλοι στην πολιτική,

άλλοι  στα γράμματα και άλλοι στην  τεχνολογία

Όλοι τους έχουν έρωτα για τη ζωή

οραματιστές καθ’ υπερβολήν

πάντα να προλάβουν  τρέχουν

επίμονοι και εργατικοί

μοχθούν το όραμα πράξη να γενεί

την μετριότητα δεν την αντέχουν

Για αυτούς το χρήμα είναι η  κοπριά

το όραμα τους να λιπάνει

αν το αφήσουν στο σπιτικό βρωμά

και το σκορπούν  δεξιά και αριστερά

καρπούς  να  κάνει

Εν ζωή μην περιμένεις δοξασιά

φτωχός και άσημος θα τελειώσεις

μετά χρόνια και καιρούς αν ανακαλυφθείς

ότι έχεις κάνει καλά

τότε  ίσως γίνεις διασημότης

Όταν όμως γίνεις εν ζωή τρανός

πρόσεχε μην ψηλώσεις

πάντα να είσαι ταπεινός

για να  σε συναντήσει η αιωνιότης.

*Αμφικτύων

5/6/2015

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/

Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ "ΣΚΟΠΟ"

 

 

 

 

"Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ"  Margaret Switala

 

Σκοπός είναι η διεισδυτική δύναμη που μας αναγκάζει να αντιλαμβανόμσατε.Δεν συνειδητοποιούμε επειδή αντιλαμβανόμσατε.αλλά μάλλον μπορούμε να αντιληφθούμε σαν αποτέλεσμα πίεσης και επέμβασης του σκοπού.

ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΑΝ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΔΕΣΜΟΥ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ.

 

Μέσα στην οικουμένη υπάρχει μια ακαταμέτρητη και απερίγραπτη δύναμη που οι πολεμιστές την αποκαλούν  ΣΚΟΠΟ,και οτιδήποτε υπάρχει στην πλάση είναι συνδεδεμένο μαζί του με ένα συνδετικό κρίκο.Οι πολεμιστές είναι απασχολημένοι με την κατανόηση και την ανάπτυξη αυτού του συνδετικού κρίκου.Επίσης είναι κύριο μέλημά τους το καθάρισμα του από το μούδιασμα που του δημιουργούν οι συνηθισμένες ΄Έννοιες της καθημερινής ζωής.Δηλ. το ξεκαθάρισμα του συνδετικού κρίκου του καθενός με τον ΣΚΟΠΟ.

-Ο τρίτος αφηρημένος πυρήνας είναι το κόλπα του πνεύματος ή η παραφύλαξη του    εαυτού ή το ξεσκόνισμα του δεσμού.

 

- Η ιστορία λέει ότι όταν το πνεύμα αφού με το χτύπημα της πόρτας του ανθρώπου δεν πετυχε τίποτε,χρησιμοποίησε δόλο.Ετσι το πνεύμα κορόιδεψε τον άνθρωπο κάνοντας τον να πηγαινοέρχεται ανάμεσα σε διάφορες στάθμες συνείδησης για να του δείξει πώς να εξοικονομεί ενέργεια για να δθναμώσει τον συνδετικό του δεσμό με το πνεύμα και στα δύο βασίλεια.

Ολες οι ιστορίες έχουν την ίδια δομή,μόνο οι χαρακτήρες αλλάζουν.Κάθε ιστορία ήταν μία ιλαροτραγωδία με έναν αφηρημένο ηθοποιό,τον σκοπό και δύο συγκεκριμένους ηθοποιους,τον Ναγκουάλ και τον μαθητή του.Το κείμενο είναι ο αφηρημένος πυρήνας.

-Η αντίληψη είναι ο άξονας όλων των πραγμάτων που είναι ή που κάνει ο άνθρωπος και η αντίληψη εξαρτάται από την θέση του σημείου συναρμογής.Αν το σημείο λοιπόν αλλάζει θέσεις ,η αντίληψη του κόσμου αλλάζει αντίστοιχα.

Ο πολεμιστής που ξέρει που ακριβώς να τοποθετήσει το σημείο συναρμογής ,μπορεί να γίνει ότι θέλει.-Οι μεταμορφώσεις που κάνουν οι πολεμιστές είναι στρατηγικής φύσης.Η τέχνη της παραφύλαξης είναι να μάθεις όλα τα κόλπα ης μεταμφίεσης.Πρέπει να τα μάθεις τόσο καλά που κανείς να μην καταλαβαίνει ότι είσαι μεταμφιεσμένος.Γι΄αυτό πρέπει να είσαι αδυσώπητος,πονηρός,υπομονετικός και γλυκός.Η παραφύλαξη είναι μία τέχνη που μπορεί να εφαρμοστεί στα πάντα,και οι τέσσερις διαθέσεις αυτης είναι αδυσώπητος,αλλά γοητευτικός,πονηρός αλλά συμπαθής,υπομονετικός αλλά ενεργητικός,γλυκός αλλά θανάσιμος.    

-Οι γυναίκες από την φύση τους είναι κυνηγοί και μαθαίνουν πιο εύκολα την τέχνη της παραφύλαξης

 

-Η σοφία μας έρχεται πάντα σε μικρές ποσότητες και βασανιστικά.

-Η εγωμανία είναι μία πραγματική συμφορά.Πρέπει να δουλέυουμε ασταμάτητα για να την ξεριζώσουμε.

-Η συμπεριφορά των ΠΟΛΕΜΙΣΤΏΝ μπορεί να φαίνεται κακοπροαίρετη ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι ,είναι μόνο άψογη.Οι κακοπροαίρετες πράξεις γίνονται από ανθρώπους για προσωπικό κέρδος. Οι πολεμιστές έχουν έναν απώτερο σκοπό για τις πράξεις τους που δεν έχει καμμία σχέση με το κέρδος.Το γεγονός ότι απολαμβάνουν τις πράξεις δεν μετράει σαν κέρδος.Είναι μάλλον στοιχείο του χαρακτήρά τους.

Ο μέσος άνθρωπος δρά μόνο αν υπάρχει προοπτική κέρδους.Οι πολεμιστές λειτουργούν για το πνεύμα.Αυτή είναι η διαφορά τους.

 

-Η κυριαρχία της συνείδησης είναι ο γρίφος του μυαλού,η παραζάλη που αισθάνονται οι πολεμιστές όταν αναγνωρίζουν το καταπληκτικό μυστήριο και την έκταση της συνείδησης και της αντίληψης.

-Η τέχνη της παραφύλαξης είναι ο γρίφος της καρδιάς,η συχγιση που αισθάνονται όταν αντιλαμβάνονται δύο πράγματα.Το ότι ο κόσμος εμφανίζεται σε μας αμετάβλητα αντικειμενικός και δεδομένος,λόγω των ιδιοτήτων της συνείδησης και της αντίληψής μας και δεύτερο ότι αν αρχίσουν να λειτουργούν διαφορετικές ιδιότητες της αντίληψης,τότε τα ίδια αυτά πράγματα τόσο αμετάβλητα και ακλόνητα θα άλλαζαν.

-Η κυριαρχία του Σκοπού είναι ο γρίφος του πνεύματος,ή το παράδοξο του αφηρημένου,

 

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΄΄ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ΄΄ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ  ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ.

Και τότε η μοίρα αρχίζει να παίρνει διαφορετικό χαρακτήρα, για κάποιους Τότε  αρχίζουν να ξυπνάνε και να βλέπουν μέσα από την ομίχλη της καθημερινότητας.

 

Οι έννοιες της καθημερινότητας   έχουν αποχαυνώσει  τον μέσο άνθρωπο, που επιμένει  να παραμένει εγκλωβισμένος στην "σπουδαιότητα του μεγάλου εαυτού του", και δυστυχώς για τους πιο πολλούς αυτό το ξύπνημα έρχεται μαζί με το χάσιμο της ενέργειας που προκαλούν τα γηρατειά,όπου δεν υπάρχει πια η δύναμη να στρέψουν την προκατάληψή  τους σε θετικές  και πραγματικές ανακαλύψεις.

Τότε το μόνο που απομένει είναι μία διαπεραστική αγωνία, μία νοσταλγία για κάτι που δεν περιγράφεται και θυμός για κάτι που χάθηκε οριστικά .

 

 

Ταξίδια Πτερόεντων Επών

Ο  ΕΡΜΗΣ ΔΕΝΕΙ ΤΑ ΦΤΕΡΩΤΑ ΣΑΝΔΑΛΙΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ 

 σε Φαινόμενα  Χρονισμού

Το φαινόμενο της πεταλούδας είναι μια ποιητική μεταφορά, στη θεωρία του χάους για το φαινόμενο της ευαίσθητης εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες. Σύμφωνα με μια από τις διατυπώσεις, λέγεται ότι "αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα". Διαφορετικές παραλλαγές εκφράζουν ουσιαστικά την ίδια ιδέα: μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων οδηγεί, μετά από την πάροδο αρκετού χρόνου, σε μια εξέλιξη της ιστορίας του συστήματος δραματικά διαφορετική από εκείνη που θα λάμβανε χώρα, αν δεν είχε συμβεί η μεταβολή.
Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά (καταγεγραμμένα) από τον μετεωρολόγο Έντουαρντ Λόρεντζ κατά τη δεκαετία του 1960, όταν μελετούσε, μέσω αριθμητικής επίλυσης σε υπολογιστή, ένα σύστημα διαφορικών εξισώσεων που προσομοίωνε τα καιρικά φαινόμενα ενός εξιδανικευμένου, απλουστευμένου μοντέλου "ατμόσφαιρας". Ο Λόρεντζ παρατήρησε, σχεδόν τυχαία, ότι όταν εισήγαγε στον υπολογιστή του τις τιμές του προγράμματος από μια προηγούμενη εκτέλεση και "έτρεχε" ξανά το πρόγραμμα, τα αποτελέσματα απέκλιναν σημαντικά με την πάροδο του χρόνου από τα προηγούμενα, ώσπου, μετά από έναν "χρονικό ορίζοντα" δεν είχαν πρακτικά καμιά ομοιότητα. Δεδομένου ότι το πρόγραμμα ήταν ντετερμινιστικό (η ίδια είσοδος έδινε πάντα την ίδια έξοδο, αποκλείοντας φυσικά τις μηχανικές βλάβες), η απόκλιση των αποτελεσμάτων οφειλόταν στο γεγονός ότι τα νούμερα που ξανα-εισήγαγε "με το χέρι" ο Λόρεντζ είχαν μικρότερη ακρίβεια (λιγότερα δεκαδικά ψηφία) από εκείνα που εσωτερικά αποθήκευε ο υπολογιστής. Ο Λόρεντζ συμπέρανε ότι, στο συγκεκριμένο μοντέλο, και η ελάχιστη ακόμη έλλειψη ακρίβειας είναι καθοριστική - κάτι που αργότερα αποκαλύφθηκε ότι είναι γενικό χαρακτηριστικό μιας ολόκληρης κλάσης συστημάτων, των λεγόμενων χαοτικών.
Αργότερα, ο Λόρεντζ επινόησε ένα ακόμη απλούστερο σύστημα τριών μόλις διαφορικών εξισώσεων που περιείχαν δύο μη γραμμικούς όρους και περιέγραφαν, στην ουσία τους, ρεύματα μεταφοράς θερμότητας μέσα σε ένα ρευστό. Το σύστημα αυτό επιδείκνυε επίσης χαοτική και ευαίσθητη συμπεριφορά: οι τροχιές του, σε έναν χώρο τριών διαστάσεων, παραμένουν παγιδευμένες σε μια πεπερασμένη περιοχή και "κουλουριάζονται" χωρίς ποτέ να τέμνονται ή να κλείνουν (δηλ. να επαναλαμβάνονται περιοδικά). Όλες οι τροχιές, μετά από αρκετό χρόνο, συγκεντρώνονται τελικά σε μια περιοχή με φράκταλ διάσταση που ονομάστηκε παράξενος ελκυστής. Είναι ενδιαφέρον ότι τα "πορτρέτα" του χώρου των φάσεων του ελκυστή του Λόρεντζ, όταν σχεδιαστούν σε 3 διαστάσεις, μοιάζουν κάπως με ένα ζεύγος συμπλεγμένων φτερών πεταλούδας (μερικοί το παρομοιάζουν επίσης με "κουκουβάγια"). Ωστόσο, ο Λόρεντζ χρησιμοποίησε τον όρο αρκετά αργότερα, και στις πρώτες δισδιάστατες προβολές του ελκυστή που πήρε το σχήμα δεν μοιάζει ιδιαίτερα με πεταλούδα. Η επιλογή της πεταλούδας θυμίζει ακόμη την "καταγωγή" του ελκυστή από τη μετεωρολογία - η μεταφορά ενός γλάρου αντί πεταλούδας είχε επίσης χρησιμοποιηθεί νωρίτερα.

Παρανοήσεις σχετικά με το φαινόμενο της πεταλούδας

Μερικές φορές, το φαινόμενο της πεταλούδας παρερμηνεύεται στην κοινή αντίληψη. Για παράδειγμα, η ιδέα ότι κάτι τόσο ασήμαντο όσο μια πεταλούδα μπορεί να "προκαλέσει" έναν τυφώνα (ή να τον αποτρέψει) έχει θεωρηθεί από κάποιους ως επιχείρημα υπέρ της άποψης ότι ένα "ασήμαντο" άτομο, μια "περιθωριακή" ιδέα ή ένα φαινομενικά άσχετο γεγονός υπάρχει σημαντική πιθανότητα να παίξουν έναν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της Ιστορίας. Ωστόσο, η ουσία της συμπεριφοράς ενός χαοτικού συστήματος είναι ότι, στην πράξη, είναι απρόβλεπτη σε "βάθος χρόνου". Συνεπώς, ενώ πράγματι ένα ασήμαντο γεγονός μπορεί να αλλάξει άρδην την πορεία της ιστορίας, δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε ποια θα ήταν η εξέλιξη του συστήματος χωρίς το γεγονός και άρα, δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε τις ενέργειές μας ώστε να πετύχουμε ένα επιθυμητό σημαντικό αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου - μπορούμε να προγραμματίζουμε αποτελεσματικά μόνο μέχρι τον χρονικό ορίζοντα που χαρακτηρίζει το σύστημα. Η γνώση ότι ένα ασήμαντο γεγονός οδήγησε σε κάτι "μεγάλο" μπορεί, μερικές φορές, να αποκτηθεί εκ των υστέρων, αν και συνήθως ακόμη κι αυτό είναι αδύνατον.

Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, η πεταλούδα δεν θα μπορούσε να "προκαλέσει" από μόνη της τον τυφώνα, παρά μόνο χάρη στις ατμοσφαιρικές συνθήκες που συνυπήρχαν με την επέμβασή της. Η άμεση αιτία ενός τυφώνα είναι αναγκαστικά "μεγάλη", κάτι που κάνει την βραχυπρόθεσμη μετεωρολογική πρόβλεψη δυνατή. Αν η πεταλούδα κινήσει τα φτερά της την "λάθος" στιγμή, είναι εξίσου πιθανό να αποτρέψει έναν τυφώνα που αλλιώς θα συνέβαινε (ή να οδηγήσει σε κάτι τελείως διαφορετικό). Για να "προκαλέσει" έναν τυφώνα, πρέπει να δράσει σε μια ακριβώς υπολογισμένη στιγμή - κάτι που ακριβώς είναι αδύνατον να προβλεφθεί. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 ΔΡΑΣΗ  ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ TIMING

ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Ταξιδιάρικα Θαλασσόξυλα

Τέχνη Από Θαλασσόξυλα 

Από Τον Κωνσταντίνο Δήμα

Τα θαλασσόξυλα (driftwood) όπως λέει και το όνομα, είναι ξύλα που έχουν ξεβραστεί στις ακτές. Μετά από έντονες βροχοπτώσεις τα ξύλα μέσω των ποταμίων που σαρώνουν τα πάντα στην πορεία τους και με την συνεργασία του αέρα της παλίρροια και του κύματος ξεβράζονται στην θάλασσα και αυτή με την σειρά της τα σμιλεύει τα αποφλοιώνει και μας τα προσφέρει απλόχερα.

Ταξίδια της Τέχνης

Εις Ερμήν

Ομηρικός Ύμνος

`Ερμήν ύμνει Μούσα Διός καί Μαιάδος υιόν,
Κυλλήνης μεδέοντα καί 'Αρκαδίης πολυμήλου,
άγγελον αθανάτων εριούνιον, όν τέκε Μαία
νύμφη εϋπλόκαμος Διός εν φιλότητι μιγείσα αιδοίη.

.................................................................................

Μούσα, τραγούδα τον Ερμή, το γιο του Δία και της Μαίας,

της πολυπρόβατης τ' Αρκάδα γης και της Κυλλήνης ρήγα,

τον τετραπέρατο μηνύτορα των αθανάτων όλων,

που νύμφη γέννησε  ωριοπλέξουδη η Μαία με το Δία

η τιμημένη ερωτοσμίγοντας................................

καί τότ' εγείνατο παίδα πολύτροπον, αιμυλομήτην,
ληϊστήρ', ελατήρα βοών, ηγήτορ' ονείρων,
νυκτός οπωπητήρα, πυληδόκον, ός τάχ' έμελλεν
αμφανέειν κλυτά έργα μετ' αθανάτοισι θεοίσιν.
ηώος γεγονώς μέσω ήματι εγκιθάριζεν,
εσπέριος βούς κλέψεν εκηβόλου 'Απόλλωνος,
τετράδι τή προτέρη τή μιν τέκε πότνια Μαία.
..................................................................................

κι έναν η ξωθιά του 'καμε γιο πανούργο

κουρσάρο, ονειροκλειδοκράτορα, πολύβουλο, πορτιέρη,

κλεφτοβοϊδά, νυχτοβιγλάτορα που 'μελλε σε λιγάκι

περίφημα μες τους αθάνατους να φανερώσει έργα.

Χαραυγογέννητος κιόλα έπαιζε το γιόμα την κιθάρα.

του μακρορίχτη Φοίβου αποσπερού έκλεψεν τις γελάδες

κι η Μαία η σεπτή τον γέννησε στις τέσσερις του μήνα.

.................................................................................

'Ηέλιος μέν έδυνε κατά χθονός ωκεανόν δέ
αυτοίσίν θ' ίπποισι καί άρμασιν, αυτάρ άρ' `Ερμής
Πιερίης αφίκανε θέων όρεα σκιόεντα,
ένθα θεών μακάρων βόες άμβροτοι αύλιν έχεσκον
βοσκόμεναι λειμώνας ακηρασίους ερατεινούς.
τών τότε Μαιάδος υιός εΰσκοπος 'Αργειφόντης
πεντήκοντ' αγέλης απετάμνετο βούς εριμύκους.
πλανοδίας δ' ήλαυνε διά ψαμαθώδεα χώρον
ίχνι' αποστρέψας: δολίης δ' ου λήθετο τέχνης
αντία ποιήσας οπλάς, τάς πρόσθεν όπισθεν,
τάς δ' όπιθεν πρόσθεν, κατά δ' έμπαλιν αυτός έβαινε.
..................................................................................

Στους κόρφους βύθιζε τ' Ωκεανού κάτω απ' την γην ο ήλιος

με τ' αλογά του και τ' αμάξι του, σύντας στα ησκιωμένα

βουνά της Πιερίας ο Ερμής τρέχοντας έφτασε όπου

των εύτυχων θεών τ' αθάνατα σταυλίζουνταν τα βόδια

κι έβοσκαν στα χορταροσκέπαστα, τ' αθέριστα λιβάδια.

Της Μαίας τότ' ο γιος ο ξάγρυπνος Αργοφονιάς, πενήντα

κεφάλια απ' το κοπάδι ξέκοψε βαριόμουγκρες γελάδες.

Τις πήγαινεν απ' αμμουδότοπους, σε δρόμους - μονοπάτια -

τα κωλοπίσω, και την πονηρή τέχνη του δεν ξεχνούσε,

και των βοδιών τις μπρος τις πατησιές αντίστρεψεν οπίσω

τις πίσω μπρος κι ατός κατόπι τους κανονικά δρομούσεν.

...................................................................................
  
τόν δέ γέρων ενόησε δέμων ανθούσαν αλωήν
ιέμενον πεδίον δέ δι' 'Ογχηστόν λεχεποίην:
τόν πρότερος προσέφη Μαίης ερικυδέος υιός:
ώ γέρον ός τε φυτά σκάπτεις επικαμπύλος ώμους,
ή πολυοινήσεις εύτ' άν τάδε πάντα φέρησι
καί τε ιδών μή ιδών είναι καί κωφός ακούσας,
καί σιγάν, ότε μή τι καταβλάπτη τό σόν αυτού.
.................................................................................

Γέροντας κάποιος, που εδούλευε, στ' αμπέλια τ' ανθισμένα

τον είδε, όταν στην παχειολίβαδη την Ογχηστός περνούσε.

και τότε ο γιος της κοσμοξάκουστης της Μαίας του 'πε πρώτος:

"Γέροντα, που τ' αμπέλια με γυρτούς τους ώμους ξελακκώνεις,

πολύ θα σου χαρίσουνε κρασί, σα θα καρποφορήσουν.

Όμως μη βλέπε, γέρο, βλέποντας κι ακούγοντας μην άκου,

και σώπαινε, μια και ζημιά καμιά δε γίνεται σ' εσένα".

..................................................................................

 Κυλλήνης δ' αίψ' αύτις αφίκετο δία κάρηνα
όρθριος.................................................................

Το σύναυγο στις θεϊκές κορφές έφτασε της Κυλλήνης

..................................................................................

Μαγικοί Αριθμοί

Πραγματικοί και Φανταστικοί Αριθμοί

Το ζεύγος της  υλοποιητικής φαντασίας

Αν ο πραγματικός σας Εαυτός είναι εδώ, διαβάζει ή γράφει, ο φανταστικός που βρίσκεται και τι κάνει;

Μαθηματικά προβλήματα ζητούν  λύσεις.

Στα μαθηματικά, οι μιγαδικοί αριθμοί είναι μία επέκταση του συνόλου των πραγματικών αριθμών με την προσθήκη του στοιχείου , που λέγεται φανταστική μονάδα, και έχει την ιδιότητα:

Κάθε μιγαδικός αριθμός μπορεί να γραφτεί με τη μορφή , όπου τα και είναι πραγματικοί αριθμοί και λέγονται πραγματικό μέρος και φανταστικό μέρος του μιγαδικού αριθμού, αντίστοιχα.
Για παράδειγμα, ο είναι ένας μιγαδικός, με πραγματικό μέρος και φανταστικό μέρος .
Για τους μιγαδικούς αριθμούς ορίζονται οι πράξεις της πρόσθεσης,της αφαίρεσης, του πολλαπλασιασμού και της διαίρεσης, όπως και στους πραγματικούς αριθμούς. Στην ορολογία των μαθηματικών, αυτό σημαίνει ότι το σύνολο των μιγαδικών είναι σώμα.
Η βασική διαφορά των μιγαδικών αριθμών με τους πραγματικούς είναι η ύπαρξη του στοιχείου i και των πολλαπλασίων του, που όταν υψωθούν στο τετράγωνο δίνουν αρνητικούς πραγματικούς αριθμούς. Επιπλέον, στους μιγαδικούς δεν ορίζεται η διάταξη, δηλαδή δεν έχει έννοια να συγκρίνουμε δύο μιγαδικούς ώστε να πούμε ότι ένας μιγαδικός αριθμός είναι μεγαλύτερος ή μικρότερος από κάποιον άλλον μιγαδικό αριθμό

Οι μιγαδικοί αριθμοί έχουν, μεταξύ άλλων, σημαντικές εφαρμογές στη λύση διαφορικών εξισώσεων αλλά και στη μελέτη διάφορων φυσικών προβλημάτων οπτικής, κυματικής, κβαντομηχανικής και ηλεκτρονικής.
Η πρώτη φευγαλέα αναφορά σε τετραγωνικές ρίζες αρνητικών αριθμών έγινε στο έργο του μαθηματικού και εφευρέτη Ήρωνα τον 1ο μ.Χ. αιώνα, όταν εξέτασε τον όγκο ενός ανέφικτου κόλουρου πυραμίδας. Αυτές έγιναν πιο σημαντικές, όταν τον 16ο αιώνα ανακαλύφθηκαν οι κλειστοί τύποι για τις ρίζες των πολυωνύμων τρίτου και τέταρτου βαθμού από Ιταλούς μαθηματικούς όπως ο Niccolo Fontana Tartaglia και ο Gerolamo Cardano. Σύντομα έγινε αντιληπτό ότι αυτοί οι τύποι, ακόμη και αν μόνο ένας αφορούσε πραγματικές λύσεις, μερικές φορές απαιτούσαν τη χρήση τετραγωνικών ριζών αρνητικών αριθμών.
Οι μιγαδικοί αριθμοί επινοήθηκαν από τον Ιταλό μαθηματικό Τζερόλαμο Καρντάνο, ο οποίος τους χαρακτήριζε ως φανταστικούς, στην προσπάθειά του να βρει αναλυτικές λύσεις σε κυβικές εξισώσεις. Η διαδικασία επίλυσης τέτοιων εξισώσεων απαιτεί ενδιάμεσους υπολογισμούς, οι οποίοι μπορεί να περιλαμβάνουν τετραγωνικές ρίζες αρνητικών αριθμών, ακόμα κι όταν η ρίζα είναι πραγματικός αριθμός. Το γεγονός αυτό οδήγησε τελικά στο Θεμελιώδες Θεώρημα της Άλγεβρας, που δείχνει ότι στο σώμα των μιγαδικών αριθμών κάθε μη μηδενικό πολυώνυμο έχει τουλάχιστον μια ρίζα.

Στα μαθηματικά, ένας φανταστικός αριθμός (ή καθαρά φανταστικός αριθμός) είναι ένας μιγαδικός αριθμός, το τετράγωνο του οποίου είναι ένας αρνητικός πραγματικός αριθμός. Ο όρος πλάστηκε από τον Ρενέ Ντεκάρτ το 1637 στο έργο του "Η Γεωμετρία" (La Géométrie) και είχε κάπως υποτιμητική σημασία. Το τετράγωνο κάθε πραγματικού αριθμού, είναι πάντα ένας μη αρνητικός αριθμός. Συνεπώς, αριθμοί με τις ιδιότητες των φανταστικών αριθμών θεωρούνταν εκείνη την εποχή ότι δεν μπορεί να "υπάρχουν" πραγματικά, όπως άλλωστε και το μηδέν και οι αρνητικοί αριθμοί θεωρήθηκαν κατά καιρούς από κάποιους ως πλασματικοί ή άχρηστοι.

Μπορεί κανείς να θεωρήσει τους φανταστικούς αριθμούς ως μια επέκταση του συνόλου των πραγματικών αριθμών και ως μια "μαθηματική αφαίρεση".

Παρά το παραπλανητικό τους όνομα, οι φανταστικοί αριθμοί είναι όχι μόνο υπαρκτοί αλλά και πολύ χρήσιμοι, με εφαρμογή στον ηλεκτρισμό, στην επεξεργασία σημάτων και σε πολλές άλλες εφαρμογές. Η πολική μορφή των μιγαδικών αριθμών τους καθιστά ιδανικούς για την αναπαράσταση περιστρεφόμενων διανυσμάτων και φάσεων και συνεπώς χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην ηλεκτρονική (για την αναπαράσταση εναλλασσόμενων ρευμάτων), στην κυματική και γενικά στη μελέτη των περιοδικών φαινομένων.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΟΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΥΛΗ

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ

ΜΟΝΟ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ


"Όποιος διατηρεί την ικανότητα να βλέπει την ομορφιά, δεν γερνάει ποτέ."

"Δεν είναι ανάγκη να βγείς από το σπίτι.   Μείνε στο τραπέζι σου και αφουγκράσου.
Ή μην αφουγκράζεσαι, περίμενε μόνο.  Ή μην περιμένεις, κάθισε εντελώς ήσυχος και μόνος.   Ο κόσμος θα σου προσφερθεί για αποκάλυψη, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς,  εκστατικός θα κουλουριστεί μπροστά σου.  "

ΚΑΦΚΑ

Ιδεαλισμός

Οδυσσειακός ιδεαλισμός: Ένα πλοίο που το λέγανε ΟΔΥΣΣΕΙΑ

Ο Ιδεαλισμός (Idealism) και παλαιότερα Ιδεοκρατία είναι φιλοσοφική θεωρία που στο Βασικό πρόβλημα της φιλοσοφίας, δηλαδή τη σχέση μεταξύ ανθρώπου και εξωτερικού κόσμου, ή συνείδησης και ύλης, παίρνει θέση υπέρ της πρωταρχικότητας του πνεύματος, της Νοήσης και της Συνείδησης. Οι ιδεαλιστές φιλόσοφοι υποστήριζαν ότι μόνο η συνείδησή μας έχει πραγματική υπόσταση και ότι ο υλικός κόσμος είναι μόνο προϊόν των αισθήσεων, των παραστάσεων μας και των αντιλήψεών μας.

Ο Ιδεαλισμός είναι στενά συνδεδεμένος με την θρησκεία αφού είτε άμεσα είτε έμμεσα όλες οι ιδεαλιστικές φιλοσοφίες καταλήγουν στην ύπαρξη κάποιας ανώτερης δύναμης ανεξάρτητης από τον άνθρωπο. Ο ιδεαλισμός έχει εκφάνσεις στην κοινωνική ζωή και στην ίδια την διαδικασία της γνώσης. Η πορεία της γνώσης η γενίκευση των φαινομένων "βοηθάει" πολλές φορές στην διάσπαση της συνείδησης από την πραγματικότητα, στο μετασχηματισμό των γενικών εννοιών σε έννοιες απόλυτες αποσπασμένες από την ύλη.

Ο ιδεαλισμός ξεκινάει στην Αρχαία Ελλάδα με κορυφαίο εκπρόσωπο τον Πλάτωνα, έναν αριστοκράτη πολέμιο της Δημοκρατίας. Για τον Πλάτωνα πραγματικός κόσμος είναι ο υπεραισθητός κόσμος των ιδεών ο υλικός κόσμος είναι για αυτόν κόσμος σκιών χλωμή αντανάκλαση των ιδεών. Στην μεσαιωνική εποχή ο σχολαστικός θρησκευτικός ιδεαλισμός καταντάει την φιλοσοφία δεκανίκι της Εκκλησίας. Με την παρακμή του φεουδαρχικού συστήματος και την ανάπτυξη τηςΥλιστικής φιλοσοφίας ο Υποκειμενικός Ιδεαλισμός του Μπέρκλεϊ και ο Σκεπτικισμός του Χιούμ αποτελούν αντίδραση στις υλιστικές θεωρίες των Άγγλωνφιλοσόφων: Φράνσις Μπέηκον, Μπαρούχ Σπινόζα, Τόμας Χομπς κ.α. Ο Γερμανικός Ιδεαλισμός του 18ου και 19ου αιώνα με εκφραστές τους Καντ, Φίχτε,Σέλινγκ και Χέγκελ αποτελεί την αντίδραση που ξεσήκωσε η Γαλλική επανάσταση και οι φιλόσοφοι της εποχής Λα Μετρί, Χόλμπαχ, Ντιντερό, Ελβέτιος κ.α. Στο τέλος του 19ου αιώνα και οι αρχές του 20ου επικρατεί ο Εμπειριοκριτικισμός του Μαχ και του Αβενάριους που ανανεώνει την φιλοσοφία του Μπέρκλεϊ.

• Αντικειμενικός: Υποστηρίζει την ύπαρξη μιας μυστικής ιδέας ανεξάρτητης από τον άνθρωπο και την Συνείδηση του, που στη εξέλιξη της δημιουργεί τον υλικό κόσμο.
• Απόλυτος: Ποικιλία αντικειμενικού ιδεαλισμού (Χέγκελ).
• Μεταφυσικός: Φιλοσοφία του Καντ.

Υποκειμενικός: Παίρνει ως βάση το αίσθημα και τη συνείδηση του υποκειμένου για κάθε τι που υπάρχει. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ ΤΗΣ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ

Υλισμός

Τροία MICHEL KOVEN

ΤΟ  ΙΛΙΟΝ  ΤΗΣ ΥΛΗΣ

Ο υλισμός είναι ένα από τα δύο κύρια ρεύματα της φιλοσοφικής σκέψης, το οποίο υποστηρίζει πως το κύριο συστατικό του Σύμπαντος είναι η ύλη, και πως όλα τα φαινόμενα που παρατηρούνται μπορούν να εξηγηθούν ως υλικές αλληλεπιδράσεις. Σύμφωνα με τον υλισμό, "η ανθρώπινη ύπαρξη καθορίζει την συνείδηση και όχι η συνείδηση την ανθρώπινη ύπαρξη" κάτι το οποίο, έρχεται σε αντίθεση με τον ιδεαλισμό. Οι θετικές επιστήμες χρησιμοποιούν ένα παρεμφερές σύνολο αξιωμάτων, τον μεθοδικό νατουραλισμό, ο οποίος εξηγεί τα παρατηρήσιμα φαινόμενα της φύσης μόνο με φυσικά αίτια, χωρίς να αρνείται την ύπαρξη του υπερφυσικού. Ως καθαρή εξήγηση του υλικού κόσμου, ο υλισμός αντιτίθεται κάθετα στον πλατωνισμό ή ιδεαλισμό.

Στις διάφορες υποκατηγορίες του περιλαμβάνεται ο διαλεκτικός υλισμός, ο ιστορικός υλισμός, ο αυθόρμητος υλισμός, ο μηχανιστικός υλισμός και ο χυδαίος υλισμός. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

                                           Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ  ΤΗΣ  ΥΛΗΣ  ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ

Αρχή της απροσδιοριστίας

σε ψιθύρους ανέμων

Η αρχή της απροσδιοριστίας ή διαφορετικά αρχή της αβεβαιότητας είναι βασικό αξίωμα της Κβαντικής Μηχανικήςπου διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1927 από τον Βέρνερ Χάιζενμπεργκ (Werner Heisenberg, 1901 - 1976). Σύμφωνα με την αρχή της απροσδιοριστίας είναι αδύνατο να μετρηθεί ταυτόχρονα και με ακρίβεια, ούτε πρακτικά, ούτε και θεωρητικά η θέση και η ταχύτητα, ή ορμή, ενός σωματίου.
Εν αντιθέσει με την αρχή της αιτιοκρατίας, σύμφωνα με την αρχή της απροσδιοριστίας υπάρχουν γεγονότα των οποίων η εκδήλωση δεν υπαγορεύεται από κάποια αιτία.

Η απροσδιοριστία αυτή δεν αναφέρεται στην ανικανότητα του ανθρώπου να παρατηρήσει ορισμένα φαινόμενα στον μικρόκοσμο αλλά σε μία πραγματική ιδιότητα του Φυσικού Κόσμου, η οποία εμφανίζεται και πειραματικά. Ο λόγος που δεν βλέπουμε αυτή την αβεβαιότητα στην καθημερινότητα είναι ότι εμφανίζεται σε πολύ μικρή κλίμακα και γίνεται κυρίως εμφανής στον μικρόκοσμο.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

με ταχύτητες  Ομηρικών  ΑΕΡΗΔΩΝ