"Ο ΟΜΗΡΟΣ " ΟΠΕΡΑ GARNIER Paul Baudry ΠΑΡΙΣΙ
«Ο ‘Ομηρος είναι η μεγαλοφυΐα που λύνει αυτό το ωραίο πρόβλημα της Τέχνης, το ωραιότερο ίσως απ΄όλα, την αληθινή απεικόνιση της ανθρωπότητας, που κατορθώνεται με την μεγέθυνση του ανθρώπου, δηλαδή με την γενεσιουργία του πραγματικού μέσα στο ιδανικό. Μύθος και Ιστορία υπόθεση και παράδοση, χίμαιρα και επιστήμη, συνθέτουν τον Όμηρο. Δεν έχει βάθος και γελάει. όλα τα βάθη των παλαιών εποχών μετακινούνται, αχτινοβολούν φωτισμένα, στο απλόχερο γλαυκό διάστημα του πνεύματος αυτού…»
Βίκτορ Ουγκό, εκπρόσωπος του γαλλικού ρομαντισμού, που δημοσιεύει ποιήματα εμπνευσμένα από τον ηρωισμό των Ελλήνων αγωνιστών.
ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ
// Στην Ελλάδα ! Στην Ελλάδα ! Εμπρός τώρα, είνε ώρα… !
Ύστερα από το αίμα των μαρτύρων πρέπει τώρα
και το αίμα των δημίων νά χυθή τό μιαρό…
Στην Ελλάδα! Τιμωρία, φίλοι μου, κ’ Ελευθερία !
Ας σελώσουν τ΄ άλογό μου πού φριμάζει με μανία !
Το σαρίκι στο κεφάλι, το σπαθί μου στο πλευρό
Πότε φεύγωμεν; Απόψε ! Αύριον είνε αργά…
Όπλα ! άλογα ! καράβι ! αρματώσετε γοργά
στο Τουλών και δόστέ μού το ! δόστε μου φτερά εμένα !
Άπ’ τ’ άρχαία τάγματά μας θέ νά πάρωμεν μαζύ μας
παλληκάρια διαλεγμένα και θα ιδούμε, στην ορμή μας,
Τούρκικα θεριά να φεύγουν, σαν ζαρκάδια τρομασμένα
Αρχηγός έλα, Φαβιέρε, διαλεκτός μέσ’ τις χιλιάδες,
σύ πού πήγες εκεί όπου δεν επήγαν βασιλειάδες
κ’ ήσουν αρχηγός σ’ ασκέρι άγριο μα τακτικό,
μέσ’ τους Έλληνες τους νέους φάντασμα παληού Ρωμαίου,
παλληκάρι-στρατιώτης, πού ενός λαού γενναίου
εις τα χέρια σου επήρες και κρατείς το ριζικό.
Από τον πολύ σας ύπνο εκεί κάτω σηκωθήτε
όπλα Γαλλικά! Της μάχης μουσικές αναστηθήτε,
κ’ εσείς, μπόμπες και κανόνια, κ’ εσείς, ντέφια βροντερά !
Άλογα, όπου στενάζει εις το διάβα σας το χώμα,
καί σπαθιά, όπου τό αίμα δέν σας έβαψε ακόμα,
και πιστόλια, γεμισμένα από βόλια φλογερά ! 1827
«Ο κόσμος είναι μία διεύρυνση της Ελλάδος και η Ελλάς είναι ο κόσμος σε σμίκρυνση»
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ρομαντισμός του Ουγκώ και η πίστη του στις Ιδέες ως αυθύπαρκτες έννοιες που καθορίζουν την Ιστορία και τον πολιτισμό, τον έστρεψε σταδιακά υπέρ του αναδυόμενου Ελληνικού Έθνους ως αληθινού συνεχιστή του Αρχαίου Ελληνικού κλέους. «Ο κόσμος είναι μία διεύρυνση της Ελλάδος και η Ελλάς είναι ο κόσμος σε σμίκρυνση» έλεγε χαρακτηριστικά. Ως γνήσιος πνευματικός άνθρωπος προσπαθούσε να αναδείξει την υπεροχή του Πνεύματος έναντι της Ύλης και ως αξιοσημείωτο παράδειγμα θεωρούσε την διάρκεια και την διαχρονική επικαιρότητα του Αρχαίου Ελληνικού πνεύματος έναντι της προσωρινότητας άλλων εμπορικών και οικονομοκεντρικών Αρχαίων πολιτισμών.
«Χορτάρι φυτρώνει στα έξη σκαλοπάτια του βήματος που μιλούσε ο Δημοσθένης και ο Κεραμεικός είναι ένα φαράγγι γεμάτο μαρμάρινη σκόνη που ήταν το παλάτι του Κέκρωπος. Ο ναός του Θησέα ανήκει στα χελιδόνια και οι κατσίκες βόσκουν πάνω στην Πνύκα, η Ελληνική Ιδέα όμως είναι ζωντανή, η Ελλάδα είναι Θεά. Το να είσαι ένα ταμείο είναι κάτι που περνάει, το να είσαι όμως σχολή είναι κάτι που διαρκεί.»
«Είναι θαυμαστή η δύναμη του φωτεινού λυτρωμού της Ελλάδας ακόμη και σήμερα που μπροστά στα μάτια μας υπάρχει η Γαλλία. Η Ελλάδα δεν έκανε αποικίες χωρίς να εκπολιτίζει και έτσι αποτελεί παράδειγμα για πολλά νέα κράτη. Δεν αρκεί να αγοράζεις και να πουλάς…»
«Η Τύρος αγόραζε και πουλούσε. Η Βυρητός αγόραζε και πουλούσε και η σιδώνα αγόραζε και πουλούσε. Που είναι τώρα αυτές οι πολιτείες; Η Αθήνα δίδασκε. Ακόμη και σήμερα είναι μια πρωτεύουσα της ανθρώπινης σκέψης.»
Χάρις αυτή την πνευματική παρακαταθήκη ο Ουγκώ μοιραία υποστήριξε με θέρμη την προσπάθεια των Ελλήνων να αποτινάξουν τον Οθωμανικό ζυγό.
Το 1827 συνθέτει τα ποιήματα «Ναβαρίνο» (Navarin) και «Ενθουσιασμός» (Enthousiasme) και την επόμενη χρονιά τα «Κανάρης» (Canaris), «Λαζάρα» (Lazzara) καθώς και το περίφημο «Ελληνόπουλο» (L’ enfant) στο οποίο αναφέρεται με μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση στην σφαγή των Ελλήνων της Χίου από τους Τούρκους. Όλα τα παραπάνω ποιήματα περιελήφθησαν στη συλλογή «Τα Ανατολίτικα» που εκδόθηκε αρχικά στην Γαλλία.