"Χωρίς την ελευθερία τι θα ήσουν, Ελλάς;
Χωρίς εσέ, Ελλάς, τι θα ήταν ο κόσμος;
Επάνω! Επάνω
«Μας ονόμασες επαναστάτες – πάντα έτσι ας μας καλείς!
Αυτό είναι σύνθημα των Ελλήνων
είναι το σύνθημα των Ελλήνων το αιώνιο!"...
Ο Wilhelm Müller σύνθεσε επτά λυρικές συλλογές του με τον τίτλο Τραγούδια των Ελλήνων αφιερωμένες στα επικά όσο και στα τραγικά γεγονότα του Αγώνα, καθώς και στους ατρόμητους πρωταγωνιστές του. Η ωραία σύνθεσή του «Η Ελλάς και ο Κόσμος» αρχίζει και τελειώνει σε σχήμα κύκλου με τους ίδιους εμπνευσμένους στίχους:
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
Η ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι θα ήσουν, ω Ελλάδα, αν δεν είχες λευτεριά;
Τι θα ήτανε ο κόσμος δίχως σε, Ελλάδα μου;
Όλοι οι λαοί, ελάτε,
Να τα στήθη
Που σας βύζαξαν
Με το γάλα στης σοφίας!
Θα τα σκίσουν βάρβαροι;
Να τα μάτια
Που σας φώτισαν
Με αχτίνες θείου κάλλους!
Βάρβαροι θα τα τυφλώσουν;
Να η φλόγα
Που με ζέστη
Μπήκε μέσα στην καρδιά σας,
Και σας είπε
Ποιοι είστε,
Τι χρέος έχετε,
Κ’ έτσι αιστανθήκατε
Του ανθρωπισμού τη χάρη,
Την ελευθερία σας!
Θα την πνίξουν βάρβαροι;
Όλοι οι λαοί, ελάτε,
Λευτερώστε εκείνους,
Που σας σας λευτερώσανε!
Τι θα ήσουν, ω Ελλάδα, αν δεν είχες λευτεριά;
Τι θα ήτανε ο κόσμος δίχως σε, Ελλάδα μου;
(Μεταφρ. ALEXANDER STEINMETZ)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήWilhelm Müller με τον τίτλο «Μπότσαρης».
ΑπάντησηΔιαγραφήΛευτεριά ήταν η τελευταία του πνοή, τη Λευτεριά τώρα τη
βρήκε!
Ελεύθερη πέταξε η ψυχή του, από τις ανοιχτές πληγές στο
στήθος.
Θα πετάξει, άραγε, στης λευτεριάς το βασίλειο ή θα μείνει ακόμα
για λίγο μαζί μας
και θα μοιράζεται με τ’ αδέλφια του κάθε μάχη;
Ω, καλώς ήλθες στον αγώνα, καλώς ήλθες στη Νίκη!
Όταν πέσουν στον τάφο σου οι πρώτες σταγόνες απ’ τα
ποτήρια του ποτού,
και τα πρώτα κλαριά της δάφνης πάνω στο υγρό γρασίδι,
τότε σκύψε, ελεύθερο μακάριο πνεύμα,
και δώσε μας τη φωτιά σου,
ευλόγησε μας κι άναψε μέσα μας τη φλόγα να κινηθούμε προς
τα πάνω,
τη φλόγα που δε σβήνει ούτε με την τελευταία σταγόνα απ’ το αίμα
του ήρωα,
τη φλόγα που ακόμα καίει στη σκόνη
κάτω απ’ τους άγιους τάφους των Πυλών,
που ανεμίζει στους κάμπους του Μαραθώνα,
κι όλοι πίνουμε με γρήγορες, γεμάτες ρουφηξιές,
όταν του Μπότσαρη τ’ όνομα ακουστεί και μας καλέσει σε
νέες νίκες.