Οι Πελειάδες

Στον χορό των σχημάτων…

Μαζί περπατήσαμε στο δάσος των μορφών

Στα δίχτυα της ηφαιστειακής πρωτογενούς λάβας
Σε αείζωον πυρ
Χαράξαμε τα σημεία της φανερωμένης κοσμικής αντίληψης
Της κοσμολογικής αειγενεσίας.
Ο Απόλλων μας φανέρωσε
Ο Ερμής μας ζήλεψε
Ο Ποσειδών μας απελευθέρωσε
Ο Οδυσσέας δάκρυσε ….. οι Φαίακες μας τραγούδησαν
Ο Δούρειος Ίππος στήθηκε στην Ιλιάδα των Ρόδων
Των κόκκινων πολεμιστών.
Σε ίχνη γήινης χρυσόσκονης εν είδει πελειάδων το Πνεύμα βημάτισε γύρω από τα τείχη των κλεφτών
Η Ενέργεια χόρεψε στην ύλη άσπρων πουλιών σε ερυθρό φόντο μινιμαλιστικών σκιών.
Ο Αρχέγονος ταξιδευτής στάθηκε στο μέσον της αντίθεσης, της πρόσθεσης, της σύνθεσης, της ανάθεσης, της περίθεσης, της κατάθεσης των όντων και των στοιχείων και…. αναμετρώντας το άπειρο ….είπε: Γένοιτο Φάνης Έρως Ωόν Ερωτοτροπόν!
Γιατί…. η αιωνιότητα είναι για τους ποιητές των μορφοποιητικών συχνοτήτων

 και κραδασμών εν τη δημιουργία του λόγου των.

Σε δόνηση λευκής επιταγής!

Αστραία