Σελίδες

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Το Σαΐτεμα

Με το Τόξο του Φοίβου


Τὸ σαΐτεμα

Καὶ χαμήλωσες, ὦ Φοῖβε, ἀπὸ τὰ ὕψη
τῶν Ὀλύμπων τῶν ἁγνῶν
πρὸς τοῦ χαύνου τὴν πατρίδα,

πρὸς τὴ χώρα τῶν ὀκνῶν.
Κ᾿ ἔπαιξες τὴ λύρα, ἀνάβρυσμα
παναρμονικῶν πηγῶν!
Λόγια σ᾿ ἀπαντήσανε βαρήκοων
καὶ περίγελα τυφλῶν.
Τότε, σὰ νὰ γύρευες τὴν πλάση
νὰ λυτρώσης ἀπὸ μόλυσμα,
κι ἀπ᾿ τ᾿ ἀκάθαρτα ὅλα τὸν ἀέρα,
ἔρριξες τὴ λύρα, κ᾿ ἔγινες
σαϊτευτής, καὶ τὰ σαΐτεψες
τῶν ἀνοήτων τὰ κοπάδια πέρα ὡς πέρα!
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

Ελθέ Φοίβε

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Δευτέρα Οδύσσεια


Ποιητικές Οδύσσειες


Dante, Ιnferno, Canto ΧΧVΙ
                        Τennyson, «Ulysses»

Οδύσσεια δευτέρα και μεγάλη,
της πρώτης μείζων ίσως. Aλλά φευ
άνευ Ομήρου, άνευ εξαμέτρων.

Ήτο μικρόν το πατρικόν του δώμα,
ήτο μικρόν το πατρικόν του άστυ,
και όλη του η Ιθάκη ήτο μικρά.

Του Τηλεμάχου η στοργή, η πίστις
της Πηνελόπης, του πατρός το γήρας,
οι παλαιοί του φίλοι, του λαού
του αφοσιωμένου η αγάπη,
η ευτυχής ανάπαυσις του οίκου
εισήλθον ως ακτίνες της χαράς
εις την καρδίαν του θαλασσοπόρου.

Και ως ακτίνες έδυσαν.

                        Η δίψα
εξύπνησεν εντός του της θαλάσσης.
Εμίσει τον αέρα της ξηράς.
Τον ύπνον του ετάραττον την νύκτα
της Εσπερίας τα φαντάσματα.
Η νοσταλγία τον κατέλαβε
των ταξιδίων, και των πρωινών
αφίξεων εις τους λιμένας όπου,
με τί χαράν, πρώτην φοράν εμβαίνεις.

Του Τηλεμάχου την στοργήν, την πίστιν
της Πηνελόπης, του πατρός το γήρας,
τους παλαιούς του φίλους, του λαού
του αφοσιωμένου την αγάπην,
και την ειρήνην και ανάπαυσιν
του οίκου εβαρύνθη.
                        Κ’ έφυγεν.

Ότε δε της Ιθάκης αι ακταί
ελιποθύμουν βαθμηδόν εμπρός του
κι έπλεε προς δυσμάς πλησίστιος,
προς  Ίβηρας, προς Ηρακλείους στήλας,—
μακράν παντός Aχαϊκού πελάγους,—
ησθάνθη ότι έζη πάλιν, ότι
απέβαλλε τα επαχθή δεσμά
γνωστών πραγμάτων και οικιακών.
Και η τυχοδιώκτις του καρδιά
ηυφραίνετο ψυχρώς, κενή αγάπης. 


(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) 

Κρυμμένες Οδύσσειες

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

11.Το Άπειρο των Ομηρικών Επών



ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΝΗΩΝ
ΟΜΗΡΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ, από το 2008
ΟΜΗΡΙΚΑ  ΕΠΗ
ΟΜΗΡΙΚΉ ΠΟΛΙΤΕΊΑ
ΣΚΟΠΟΣ:
Η Διάδοση των Ομηρικών Επών σε ιστορική καταγραφή φιλοσοφία
ερμηνεία επιστήμη πολιτική με πρότυπο καινοτόμο τρόπο.
Η Επιστροφή της ΩΡΑΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ  της γνώσης της αξιοπρέπειας
της ομορφιάς και της τιμής στην Ελλάδα
Η Δημιουργία της Ομηρικής Πολιτείας σε Πολυδιάστατο Χώρο σε όλο τον κόσμο.
Παίρνουν μέρος τα κάτωθι   ιστολόγια  ΝΗΕΣ:

 ΕΥΤΕΡΠΗ, Αύγουστος 2012
11. Εν Έντεχνω Λόγω, το ιστολόγιο της ΕΥΤΕΡΠΗΣ προς τέρψη ψυχαγωγία  και αγωγή ψυχής 
όχι διασκέδασης και διασκορπισμού της. 
Εικόνες φιλοσοφία στιγμιότυπα φωτογραφίες ραψωδίες ζωγραφική θέατρο κινηματογράφος ποίηση γλυπτική μουσική.

Επικοινωνήστε μαζί μας για την οργάνωση μιας ΤΗΛΕΔΙΑΣΚΕΨΗΣ
σε κοινό γεωμετρικό  τόπο συνάντησης με  θέμα :
Η Διαχρονικότητα των Ομηρικών Ραψωδιών και τα Μηνύματα του Λόγου  των Επών

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Ξαφνικά μέσα στην νύκτα .... ΑΕΡΑ!



ΑΕΡΑ!!!!
Ο Αλέξανδρος Δ. Αλεξανδράκης (Αθήνα1913 – Αθήνα, Σεπτέμβριος 1968[1]) ήταν Έλληνας ζωγράφος, που έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από τις ιδιαιτέρως δυναμικές απεικονίσεις του Ελληνοϊταλικού Πολέμου του 1940.
Ο Αλεξανδράκης έδειξε από νωρίς το ταλέντο του στο σχέδιο και την ζωγραφική. Σε ηλικία 17 ετών, παρουσίασε 23 έργα του σε ομαδική έκθεση που διοργάνωσε η ΧΑΝ. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνώνκοντά στο Σπυρίδωνα Βικάτο και τον Ουμβέρτο Αργυρό. Αργότερα, παρακολούθησε μαθήματα χαρακτικής κοντά στονΓιάννη Κεφαλληνό. Αποφοίτησε από την σχολή το 1937, για να συμμετάσχει αμέσως σε διάφορες εκθέσειςζωγραφικής.
Στον πόλεμο του 1940, ο ζωγράφος και οι πέντε αδελφοί του επιστρατεύτηκαν. Υπηρέτησε στα βουνά της Ηπείρου ως δεκανέας του πυροβολικού και τις εντυπώσεις του τις αποτύπωσε σε μία σειρά σκίτσων και ελαιογραφιών που έγιναν ευρέως γνωστές στο κοινό, μιας και ανατυπώθηκαν σε αφίσες και χρησιμοποιήθηκαν σε πάμπολλες σχολικές εορτές. Περίπου εκατό έργα του από τον πόλεμο δημοσιεύθηκαν επίσης μεταπολεμικά σε ένα λεύκωμα με τίτλο Έτσι πολεμούσαμε (1968).
Μετά τον πόλεμο, ασχολήθηκε πολύ με το γυμνό. Εικονογράφησε επίσης το Αναγνωστικό της Ε΄ Δημοτικού που κυκλοφόρησε το 1958. Η φήμη του ξεπέρασε τα σύνορα της Ελλάδας και άρχισε να συνεργάζεται με μεγάλα ιδρύματα, όπως το Μουσείο Γκουγκενχάιμ και η Βιβλιοθήκη της Γερουσίας των ΗΠΑ. Δυστυχώς, πέθανε σε ηλικία 55 ετών, την εποχή που είχε αρχίσει να γίνεται ευρύτερα γνωστός.
Το 1980, η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας τον τίμησε με μεγάλη αναδρομική έκθεση. Πιο πρόσφατα, η γκαλερί «Κ» παρουσίασε έργα του καλλιτέχνη στο Λονδίνο (1998 και 2005) και στην Λευκωσία (1999).
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Ξαφνικά μέσα στη νύκτα
.....ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
                             ΟΧΙ

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Ομηρικαί Ωδαί


Πασχάλης, Μιχάλης: «Πόσο Ομηρικό είναι το χάλκεον χέρι του Κάλβου;

Ο Ανδρέας Κάλβος (17921869) αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές, του οποίου παραδόξως δεν υπάρχει γνωστό σωζόμενο πορτραίτο.

Τον  Σεπτέμβριο του 1820 επιστρέφει στη Φλωρεντία με μια μικρής διάρκειας στάση στο Παρίσι. Εμπλέκεται στο κίνημα των Καρμπονάρων, συλλαμβάνεται και απελαύνεται στις 23 Απριλίου του 1821. Καταφεύγει στη Γενεύη, όπου περιβάλλεται με αγάπη από τον φιλελληνικό κύκλο. Εργάζεται και πάλι ως καθηγητής ξένων γλωσσών, ενώ παράλληλα ασχολείται με την έκδοση ενός χειρογράφου της Ιλιάδας, που όμως δεν πραγματοποιείται. Συγκλονισμένος και συνεπαρμένος από το ξέσπασμα της επανάστασης, εκδίδει το 1824 το πρώτο μέρος του ελληνόγλωσσου — και του μόνου με υψηλή ποιητική αξία — έργου του, τη Λύρα, μια συλλογή 10 ωδών. Οι ωδές του σχεδόν αμέσως μεταφράζονται και στα γαλλικά και βρίσκουν ευνοϊκότατη υποδοχή. Στις αρχές του 1825 ο Κάλβος μεταβαίνει στο Παρίσι, όπου ένα χρόνο αργότερα δημοσιεύει ακόμη δέκα ωδές, με οικονομική ενίσχυση των φιλελλήνων, τα Λυρικά.

Γενικότερα, στα έργα του, ο Κάλβος επιχειρούσε να συνδυάσει δύο αντίθετες δυνάμεις, π.χ. το μυθικό στοιχείο και τα σύγχρονα γεγονότα της εποχής του, τον Δία και τον Θεό, τον νεοκλασικισμό και τον ρομαντισμό.
Η πρώτη νομιμοποίηση του ποιητή από την ελληνική πλευρά έρχεται από τον Βικέλα και ολοκληρώνεται στην ομιλία του Παλαμά το 1889.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ᾨδὴ Πέμπτη. Εἰς Μούσας

στροφὴ α´.

Τὰς χορδὰς ἂς ἀλλάξωμεν
ὦ χρυσὸν δῶρον, χάρμα
Λητογενέος μέγα·
τὰς χορδὰς ἂς ἀλλάξωμεν
ἰώνιος λύρα. 5

β´.

Ἄλλα σύρματα δότε
ζεφυρόποδες Χάριτες·
καὶ σεῖς ἐπὶ τὸ ξύλον
μελίφρονον, ὑακίνθινον
βάλετε στέμμα. 10

γ´.

Τὰς πτέρυγας ἁπλώνει
ὡς τ᾿ ὄρνεον τοῦ Διός,
καὶ ὑψώνεται τὸ μέτρον
ἕως τὸν οὐράνιον κῆπον
τῶν Πιερίδων. 15

δ´.

Χαίρετε ὦ κόραι, χαίρετε
φωναὶ ὁποὺ τὰ δεῖπνα
τῶν Ὀλυμπίων πλουτίζετε
μὲ᾿ χορῶν εὐφροσύνας
κ᾿ εὔρυθμον μέλος. 20

ε´.

Σεῖς τὰ αἰθέρια νεῦρα
τῆς φόρμιγγος κροτεῖτε,
καὶ τὰ θηρία, καὶ τ᾿ ἄλση
χάνονται ἀπὸ τὸ πρόσωπον
τῆς γῆς πλατείας. 25

ς´.

Ὅπου τρέμουσιν ἄπειρα
τὰ φῶτα τῆς νυκτός,
ἐκεῖ ὑψηλὰ πλατύνεται
ὁ γαλαξίας καὶ χύνει
δρόσου σταγόνας. 30

ζ´.

Τὸ ποτὸν καθαρὸν
θεραπεύει τὰ φύλλα,
κ᾿ ὅπου ἄφησε τὸ χόρτον
εὑρίσκει ρόδα ὁ ἥλιος
καὶ μυρωδίαν. 35

η´.

Οὕτω ὑπὸ τοὺς δακτύλους σας
ἡ ἐλικώνιος λύρα,
τρέμει, καὶ τ᾿ ἄνθη ἀμάραντα
τῆς ἀρετῆς γεμίζουσι
πᾶσαν καρδίαν. 40

θ´.

Ὄχι πατέρες, τύραννοι·
ὄχι ἄνθρωποι καὶ τέκνα,
ἀλλὰ δειλὰ καὶ ἀναίσθητα
ποίμνια τὸν κύκλον ἤθελον
τρέξειν τοῦ βίου· 45

ι´.

Χεῖρες κεραυνοφόροι,
μόνον νῶτα ὑποφέροντα
τὰς πληγάς· ἂν τὸ δίκρανον
τοῦ Παρνασσοῦ λιγύφθογγον
σπήλαιον ἐσίγα. 50

ια´.

Διὰ παντὸς μοιράσατε
θεῖαι παρθένοι τὴν δίκην·
διὰ παντὸς χαρίσατε
τῶν ἀνθρώπων αἰσθήσεις
ὑψηλονόους. 55

ιβ´.

Ἀφρίζουν τὰ ποτήρια
τῆς ἀδικίας, δυνάσται
πολλοὶ καὶ διψασμένοι
ἰδοὺ τ᾿ ἀδράχνουν· γέμουσι
μέθης καὶ φόνου. 60

ιγ´.

Τώρα ναὶ τώρα ἀστράψατε
ὦ Μοῦσαι, τώρα ἁρπάξατε
τὴν πτερωτὴν βροντήν,
κατὰ σκοπὸν βαρέσατε
μ᾿ εὔστοχον χεῖρα. 65

ιδ´.

Φυλάξατε τοὺς ὕμνους
διὰ τοὺς δικαίους· μόνον
εἰς αὐτοὺς τὴν εἰρήνην,
καὶ τοὺς χρυσοὺς στεφάνους
εἰς αὐτοὺς δότε. 70

ιε´.

Ἦτον ποτὲ ἡ ἐννέα
Ὀλύμπιαι φωναὶ
ἐκεῖ ὁποὺ χορεύουσι
τῆς ἡμέρας ἡ κόραι
λαμπαδηφόροι. 75

ις´.

Ἤκουον μόνον οἱ κύκλοι
τῶν οὐρανῶν, τὴν σύμφωνον
θεόπνευστον ᾠδήν,
καὶ τὸν ἀέρα ἀκίνητον
εἶχε ἡ γαλήνη. 80

ιζ´.

Ἀλλ᾿ ὅτε τὸ μειδίασμα
τοῦ θεοῦ τῶν ἐρώτων,
τὸν Κιθαιρῶνα ἐσκέπασε
μὲ᾿ θύμον καὶ μὲ᾿ κλήματα
σταφυλοφόρα· 85

ιη´.

Ἐκεῖ ὁ ρυθμὸς ἐπέραστος
καταβαίνων, τὸ βλέμμα
τῶν γηγενέων δρακόντων
ἐχάθη, ὡς τὰ χαράγματα
χάνεται ὁ ὕπνος. 90

ιθ´.

Τοῦ θεσπεσίου γέροντος
ἱερὰ κεφαλή·
φωνὴ εὐτυχὴς ῾ποὺ εὐφήμησας
τῆς κλεινῆς Ἀχαΐας
τ᾿ ἄριστα τέκνα. 95

κ´.

Ἐσὺ θαυμάσιε Ὅμηρε
ἐξένισας τὰς Μούσας·
καὶ τοῦ Διὸς ἡ κόραι
εἰς τὰ χείλη σου ἀπέθηκαν
τὸ πρῶτον μέλι. 100

κα´.

Εἰς τιμὴν τῶν θεῶν
ἐφύτευσας τὴν δάφνην·
εἶδον πολλοὶ αἰῶνες
τὸ φυτὸν εὐθαλὲς
ὑπερακμάζον. 105

κβ´.

Μέσα εἰς τὸ θεῖον στέλεχος
τί δὲν ἐθησαυρίσατε
τὰ σίμβλα αἰωνίως;
τί ὦ αἰώνιαι μέλισσαι
τὸ παραιτεῖτε; 110

κγ´.

Ὅταν εἰς τὴν ἀθλίαν
Ἑλλάδα ἀπὸ τὰ ἔσχατα
τῆς ἐρυθρᾶς θαλάσσης
τῶν ἀραβίων πετάλων
ἦλθεν ὁ κτύπος· 115

κδ´.

Ἐκεῖ πρὸς τὰ λουτρὰ
ὅπου τὰς τρίχας πλύνουσι
τῶν φοιβηΐων ἡ Ὥραι,
τότε δικαίως ἐφύγατε
ὦ Πιερίδες. 120

κε´.

Καὶ τώρα εἰς τέλος φέρετε
τὴν μακρὰν ξενιτείαν.
χρόνος χαρᾶς ἐπέστρεψε,
καὶ λάμπει τώρα ἐλεύθερον
τὸ Δέλφιον ὄρος. 125

κς´.

Ῥέει καθαρὸν τὸ ἀργύριον
τῆς Ἱπποκρήνης· κράζει,
ὄχι τὰς ξένας, κράζει
σήμερον ἡ Ἑλλὰς
τὰς θυγατέρας. 130

κζ´.

Ἤλθετε, ὦ Μούσαι, ἀκούω,
καὶ χαίρουσα πετάει
πετὰ ἡ ψυχή μου, ἀκούω
τῶν λυρῶν τὰ προοίμια,
ἀκούω τοὺς ὕμνους. 135

ᾨδὴ Δευτέρα. Εἰς Δόξαν

ιγ´.

Εὔφραινε μὲ᾿ τὸ ἀθάνατον
μέτρον τὰς Ἀχαΐδας
χήρας ὁ θεῖος Ὅμηρος,
καὶ τὸ πνεῦμα σας ἄναπτε
τὸ ἴδιον μέλος. 65

ιδ´.

Τοῦ καρτεροῦ Αἰακίδου
τὴν φήμην ἐζηλεύσατε,
(ἀείμνηστος, θαυμάσιος
ζῆλος) καὶ τ᾿ αἷμα ἐχύσατε
διὰ τὴν Ἑλλάδα. 70

Εις Δόξα του Ομήρου

Ομηρικές Σάλπιγγες


Γ. ΡοϊλόςΟι ποιητές (π. 1919). Μεγάλοι ποιητές της γενιάς του 1880
Στο κέντρο: K. Παλαμάς. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Ομηρικοί Δωδεκάλογοι
Εκεί που ακόμα ζουν οι Φαίακες του Ομήρου
και σμίγ' η Ανατολή μ΄ ένα φιλί τηΔύση,
κι ανθεί παντού με την ελιά το κυπαρίσσι,
βαθύχρωμη στολή στο γαλανό του Απείρου
...
Πατρίδες! Αέρας, γη, νερό, φωτιά! Στοιχεία,
αχάλαστα και αρχή και τέλος των πλασμάτων,
σα θα περάσω στη γαλήνη των μνημάτων,
θα σας ξανάβρω, πρώτη και στερνή ευτυχία!

Ασάλευτη δεν είναι καμιά ζωή
Λογής ταξίδια μ’ έχουν τρικυμίσει
μ’ είδαν τόποι, μου ανοίξανε ναοί
και τέχνες με περπάτησαν και η φύση.

Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα,
ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι ...

Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. 
Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα

 «Pαψωδία»
 (από τη συλλογή H Aσάλευτη Zωή ) 
Όμηρε θείε, των καιρών χαρά και δόξα!
Στην κρυάδα του σκολειού και στου θρανίου τη γύμνια,
όταν μπροστά μου σ' απιθώσαν του δασκάλου
τ' άχαρα χέρια, ω μεγαλόχαρο βιβλίο,
σε καρτερούσα μάθημα κι εσύ ήρθες θάμα.

Kι άνοιξε μέσα μου ουρανός πλατύς καθάριος
και το θρανίο σα να 'γινε παλατιού θρόνος,
και κόσμος το σκολειό κι ο δάσκαλος προφήτης.
Διάβασμ' αυτό δεν ήταν, νόημα δεν ήταν,
όραμα ήταν κι άκουσμα ήταν χωρίς ταίρι. 

Ταξιδιάρικες  Ποιητικές Ζωές

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Ατενίζοντας το Μέλλον

μελετώντας το Παρελθόν στο Παρόν
ΜΕ ΤΟ  ΒΛΕΜΜΑ  ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
(Παρελθόν – Παρόν και Μέλλον) ΔΙΗΓΗΜΑ 
ΨευδώνυμοΒΕΡΓΙΝΑ
Υιώτα Στρατή ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ
-Έλα κοντά μου, αγόρι μου… Τράβα και τη καρέκλα σου κοντά μου να μου κάνεις λίγη παρέα, είπε ο ασπρομάλλης λεβεντόγερος που, όπως τον χτυπούσε το απογευματινό φως έμοιαζε με εξαϋλωμένο άγιο. -Ήρθα πιο νωρίς, παππού, μα είχες κλειστά τα μάτια σου...
-Ο ήλιος, παιδί μου, ο ήλιος. Εσένα σου δίνει ενέργεια κι εμένα με ναρκώνει. Τι βιβλία και τετράδια κουβαλάς; Διακοπές έχεις, ξεκουράσου για λίγο. Κι είπα στο γιο μου να μη μείνουν μ’ ένα παιδί, τα παιδιά θέλουν αδέλφια κι η πατρίδα λεβέντες. Μπορεί να μαλώνουν, να διαφωνούν όμως στην πραγματικότητα θα αγαπιούνται. Άλλωστε, αυτή είναι η συνέχειά μας σαν φυλή, σαν Μακεδόνες.
Η φωνή του χαμηλή, τρεμάμενη.
Για λέγε μου: Tί σοβαρό έχεις πάλι για σήμερα;
-Παππού, το θέμα μας είναι: «Η Μακεδονία και ο Μέγα-Αλέξανδρος, από το παρελθόν μέχρι σήμερα». Άνοιξα βιβλία πολλά, μα εσύ είσαι κινητή βιβλιοθήκη.
Χαμογέλασε ο παππούς του.
-Αν τα πάρεις με τη σειρά, είναι σαν να οδηγείς έναν ξένο μέσα σ’ ένα μεγάλο δάσος. Αν δεν βάλεις σημάδια να ξέρεις από πού πέρασες, θα χαθείς. Για διάβασέ μου λίγο από τις σημειώσεις σου.
Χάρηκε ο Δημήτρης. Ήξερε ότι ο συνονόματος παππούς του θα του το ζήταγε… Τράβηξε πιο κοντά την καρέκλα, ίσιωσε τα σκεπάσματα, άπλωσε τα βιβλία κι έγειρε προς το μέρος του.-Άκουσε, παππού μου: άρχισα από τους πρώτους βασιλιάδες της Μακεδονίας, όπως αναφέρουν ιστορικοί, όπως: ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης, ο Ισοκράτης και άλλοι. Όλοι συμφωνούν για τον Ηρακλή, τον Ίλλο, τον Αριστόμαχο, προχωρούν στον Τήμενο, Φείδωνα, φτάνουν στον Περδίκκα του 7ου αιώνα, σύνολο δεκατέσσερις Βασιλείς, αλλά συνεχίζω με τους πιο γνωστούς: τον Αργαίο, τον Φίλιππο τον Α΄, τον Αέροπο τον Α΄, τον Αλκέτα, τον Αμύντα τον Α΄, από τους οποίους έχουμε και την ιστορία τους. Μετά είναι ο Αλέξανδρος ο Α΄…
Τον διέκοψε ο παππούς.-Αυτός, παιδί μου ήταν ο πιο ένθερμος Φιλέλληνας. Οι πιο πολλοί Μακεδόνες ήταν ορεσίβιοι, μα είχαν μεγάλο δυναμικό ιππικού! Επί πλέον, αψηφούσαν το κρύο, τα δύσβατα όρη και τις αποστάσεις. Πηγαίνοντας νοτιότερα, έμαθαν και σεβόντουσαν τους Έλληνες κι ας είχαν αυτοί δώσει διάφορα ονόματα στα κράτη-έθνη τους.-Ναι, παππού, ο βασιλιάς Φίλιππος και ο γιος του, ο νεαρός Αλέξανδρος ήξεραν ότι οι Έλληνες πολεμούσαν θαρραλέα τους πολεμοχαρείς Πέρσες που έρχονταν να τους υποδουλώσουν, γι’ αυτό τους θαύμαζαν πολύ και τους βοηθούσαν… Επίσης, θαύμαζαν την πολιτική, την κοινωνική ζωή, τους ανοιχτούς ορίζοντες της σκέψης τους. 
Ξέρεις, παππού, έγραψα ότι γι’ αυτό το λόγο οι κάτω Έλληνες, τον τίμησαν με τον τίτλο του Φιλέλληνα, του προστάτη κι ευεργέτη, κι ότι του έστησαν άγαλμα στους Δελφούς! Ακόμη έγραψα ότι ο Αλέξανδρος ο Α΄, που ήταν φίλοι με τον Πίνδαρο, έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες. Μετά από άλλους πέντε βασιλείς, ήρθε ο Φίλιππος ο Β΄ και μετά ο Μέγας Αλέξανδρος. Όμως είναι τόσα πολλά και τι να πρωτο-γράψω! Η τότε πρωτεύουσα Πέλλα, μεταφέρθηκε από τις Αιγές, από τον βασιλιά Αρχέλαο, και μάλιστα στο Δίον, καθιέρωσε αγώνες...
-Χμ! καλά άρχισες. Για πες μου, ήξερες ότι ο μεγάλος μας τραγικός ποιητής, ο Ευριπίδης, του έγραψε μια τραγωδία με τ’ όνομά του; συμπλήρωσε ο παππούς.
Βιαστικά, τον διέκοψε ο δεκατριάχρονος εγγονός του:-Μα κι ο Όμηρος, αναφέρεται στην Ιλιάδα για τους Μακεδόνες, παππού, κι ο Στράβων, κι ο Ήρόδοτος… εκείνος μάλιστα, έχει λεπτομέρειες όπως: οι Μακεδόνες, κυρίως ορεσίβιοι, είχαν βαριά ελληνική προφορά και λέγονταν Μακεδνοί, ότι με τον Φίλιππο τον Β’ κατέβηκαν μέχρι την Πελοπόννησο κι ότι ο Φίλιππος θεωρείται ο πατέρας της Ευρωπαϊκής Ιδέας να ενώσει όλες τις ελληνικές πόλεις-κράτη.
–Μπράβο σου, αγόρι μου! Να σου συμπληρώσω, τότε, ότι ο άλλος μας τραγικός, ο Αισχύλος, στο έργο του Ικέτιδες, έβαλε τον βασιλιά του Άργους να παινεύεται ότι το γένος του φτάνει πέρα από την Πίνδο και την Δωδώνη, και μέχρι τον Στρυμόνα ποταμό, τη Μακεδονία, το Παγγαίο, την Πιερία. Ακόμη ότι ο Φίλιππος κι ο Μ. Αλέξανδρος, με αποφάσεις της Αμφικτυονίας, ορίστηκαν προστάτες του Ιερού των Δελφών…
-Σιγά! Μη μου κουράζεσαι, παππού! Έμαθα ότι στην Άλτι της Ολυμπίας υπάρχει οίκημα με το όνομα: Φιλιππείο κι ότι στην 99η Ολυμπιάδα, είχε νικήσει μια Μακεδόνισσα γυναίκα που την έλεγαν Βελεστίχη, σε αγώνα αρμάτων που το έσυραν πώλοι, τα πουλαράκια, παππού μου…
-Τι χρόνια, τι αγώνες, παιδί μου! Πόσο πρόκοψαν οι πρόγονοί μας… Θέατρα, Τέχνη, Παιδεία! Θυμήθηκα τον Πλούταρχο που έγραψε ότι όταν μας νίκησαν οι Ρωμαίοι, 250 άμαξες μετέφεραν αγάλματα στην Ρώμη, και κάπου τρεις χιλιάδες άνδρες μετάφεραν δοχεία γεμάτα ασημένια, τάλαντα και ά. Ακούς 120 χρυσοκέρατα βόδια μαζί και παιδιά, μετέφεραν χρυσό, χρυσά νομίσματα κι αμύθητους θησαυρούς! Τρεις μέρες και.. Άσε, που στα χρονικά μας, αρχαιοκάπηλοι άδειαζαν τάφους. Τραγική καταστροφή! Πρέπει να πας στα μουσεία μας, να δεις τι ένδοξος Ελληνισμός υπήρχε, αγόρι μου!
-Πόσο θα ήθελα, παππού, να είχα κι εγώ γνωρίσει τον καθηγητή Ανδρόνικο, την στιγμή που ανακάλυψε τον τάφο του Φιλίππου του Β΄! Ανακάθισε ο παππούς στη θύμηση του σπουδαίου φίλου του! Είχανε δουλέψει λίγο καιρό μαζί, και το παινευόταν πολύ.
-Συνταρακτική ανακάλυψη! Αναστατώθηκε όλος ο κόσμος! Χρυσάφι, να δουν τα μάτια σου!
Χρυσές λάρνακες, με τα οστά του βασιλιά Φιλίππου και της Βασίλισσας, το διάδημα, η ασπίδα του, με μέσα κι έξω χρυσή διακόσμηση, το ρόπαλο του Ηρακλή, ο Πάνας να παίζει τον αυλό σκαλισμένος σε ελεφαντοστούν κι άλλα που ευτυχώς τα προστάτευσαν και βρίσκονται στα μουσεία μας. Μεγάλο όνομα ο Ανδρόνικος, παιδί μου. Άφησε άφωνους εχθρούς και φίλους τής πατρίδας μας, που έχουν λυσσιάξει να πλαστογραφήσουν την Ιστορία μας… Αληθινή απόδειξη!
-Παππού, όλη η ελληνική γη μας είναι γεμάτη από ευρήματα αρχαιολογικής αξίας. Ειδικά εδώ, στο Δίον, Βεργίνα, Πέλλα, Σίνδο… όλος ο 6ος κι ο 5ος αιώνας ήταν αιώνες μεγαλείου. Δεν ήταν μόνο η Παιδεία και η Τέχνη, ήταν οι Θεοί, η Γλώσσα! Τι στοιχεία έχουν αυτοί να πλαστογραφήσουν! Κούνησε το κεφάλι ο παππούς.
–Χρήμα κι αδιαντροπιά! Πες μου για την εργασία που έκανες για τον Μ. Αλέξανδρο, αυτά θα τα ιστορήσουμε μετά. Είναι μεγάλη ιστορία!

Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

ΤΟ ΝΗΜΑ ΤΩΝ ΟΜΗΡΙΚΩΝ ΕΠΩΝ



ΑΡΙΑΔΝΗ ΚΑΙ ΘΗΣΕΑΣ  Nicolo Bambini 1730

  ΟΜΗΡΙΚΗ ΠΥΞΙΔΑ  ΣΕ ΚΡΗΤΙΚΟ ΣΧΟΙΝΙ                               
Το Νήμα των Ομηρικών Επών σε Πηνίο Μεταομηρικών Γεγονότων Συνδετικών με το Σίγμα και το Νι στο Πι και Φι ....στην σύνδεση των γεγονότων, προσωπικών συλλογικών εθνικών οικουμενικών
διαγαλαξιακών κβαντικών συγχρονιστικών με ομηρική πυξίδα και κρη
τικό σχοινί

Ταλαντεύονται τα γεγονότα και στο τέλος πέφτουν πριν κι από τους ανθρώπους
αλλά φανό θυελλης δεν έχει το σκοτάδι.Στους χίλιους ύπνους ένας βγαίνει ξυπνητός αλλά , για πάντοτε…Ποίηση Μόνο είναι κείνο που απομένει.Ποίηση. Δίκαιη και ουσιαστική κι’ευθεια. Οδυσσέας Ελύτης
Γ νώση και... περιπέτεια!
Ταλαντεύονται τα γεγονότα....
Η ΓΝΩΣΗ με την αρχαϊκή της μορφή είναι πολύ παλιά ιστορία της ΑΡΧΗΣ
και βρίσκεται στον πυρήνα σχεδόν κάθε λαού, κωδικοποιημένη, μέσα από τους μύθους, τα παραμύθια του και τις ιστορίες και στα χέρια πάντα των ιερατείων που την χειρίζονται αναλόγως και συνεργάζονται με τους εκάστοτε ηγεμόνες που διορίζουν για τον λαό ή τους ηγέτες του.
Τι είναι γνώση όμως;
Σε τι συνίσταται και σε τι χρησιμεύει;Θα ήταν καλύτερα να μη είχαμε ξεκινήσει το ταξίδι αυτό
και να μη είχε γίνει; Ποιος είναι ο Μίτος της Αριάδνης; Ο Θησέας, τολμηρός εξερευνητής, θα αναλάβει αυτή την επικίνδυνη αποστολή.Η Αριάδνη ψιθυρίζει κρυφά, στον Θησέα τις τρεις βασικές αρχές και τρεις κύριες οδηγίες για να μπορέσει να βγει ζωντανός, από τον φοβερό χώρο.
Γνώθι σαυτόν, του τονίζει, για να ξέρεις ποιος είναι ο στόχος.
Παν μέτρον άριστον,για να έχεις δικλείδα ασφαλείας
Και να είσαι πάντα σε ένα μονοπάτι με καρδιά, να μην υπερβάλεις μηδέν άγαν, για να επιβιώνεις με... ποιότητα ζωής.
Του σκιαγραφεί τα τρία μεγάλα πεδία της γνώσης και πως θα τα χειριστεί. ...................
Τι είναι Γνώση;
Κάθε πληροφορία δεν είναι Γνώση που μπορει να αποδειχτεί και άχρηστη αν δεν φιλτραριστεί, αλλά κάθε Γνώση είναι διηθημένη αποσταγμένη συμπυκνωμένη πληροφορία και συνδεδεμένη με την πρωταρχική πηγή που θα οριστεί ευθύς εξ αρχής για να μη κανείς στον Λαβύρινθο της πληροφόρησης παραπληροφόρησης υπερπληροφόρησης χαθεί. Ούτε μονόπλευρος μονόχνωτος, ούτε φύλλο στον άνεμο.
Επειδή δεν φθάνει η ενέργεια, ο χρόνος και μια ανθρώπινη ζωή για την κατανόηση όλων των γνωστικών πεδίων χρειάζεται να γίνεται επιλογή σωστή και να ορίζεται πάντα το σύστημα
και το σημείο αναφοράς σε μια μελέτη και ένα πρόβλημα. Κάθε σύστημα μπορεί να έχει άλλη λύση
που για ένα λαό ή ένα άνθρωπο να είναι διαφορετικό από το ιστορικό του πλαίσιο και να μη του ταιριάζει.
Επίσης σημαντικό είναι πάντα και πρέπει να γίνεται η σύνδεση των γεγονότων και των εννοιών.
Η ενοποίηση τους, φτιάχνοντας την μεγάλη ΕΝΟΤΗΤΑ .
Διαφορετικά δεν υπάρχει κατανόηση και ο νους σκορπίζεται και διασκορπίζεται και καταβροχθίζεται. Λεηλατείται και αντιδρά παράλογα και αντινοικά από έλλειψη ή υπερβολή ενέργειας,
Όπως τονίζεται, ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ

Ο Μίτος του Πνεύματος

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Η ΔΟΞΑ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ



Γιατί …γιατί επιμένεις να πολεμάς ακόμη κ. Άντερσον;
-Γιατί είναι ΕΠΙΛΟΓΗ μου κ.Σμιθ!
Είναι η επιλογή μου και η προτίμηση μου για μία γυναίκα που ξεχάσαμε και την λένε Αρετή κ.Σμιθ!

Και με ενδιαφέρει μόνο ο δρόμος που περνάει μέσα από αυτή,
το μυαλό και… την καρδιά μου κ.Σμιθ!
Η ΔΟΞΑ ΑΚΟΥΜΠΑ ΣΤΗΝ ΑΡΕΤΗ Antoine-Jean Gros 1827 ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΟΥΒΡΟΥ

Ο ΝΟΥΣ ΖΕΥΣ




Ο Νους Ζευς, πλαγιάζει ερωτευμένος ….με τις όμορφες παρθένες σκέψεις των ανθρώπων και γεννά θαυμαστά παιδιά …σε υψηλές διανοητικές πνευματικές συλλήψεις κορυφών… ιερά!
Η ΔΑΝΑΗ ΚΑΙ Ο ΖΕΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΒΡΟΧΗΣ Titien , Naples, museo di Capodimonte 1554

Ο ΝΟΗΤΟΣ ΝΟΥΣ



Η ορθή θεία λειτουργία του Νου!
Καθ΄όμοίωση του Διός!
Δια της συζεύξεως αφ ΄ενός και της διαζεύξεως, αφ΄εφετέρου ,
επιτρέπει την φρόνηση, την αφομοίωση, την συμφιλίωση, την σύντηξιν, την απόρριψιν,…. εντός του νυν και του αεί …δεσπόζει ο Αιών!
Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΙΟΣ. Λιθογραφία του C. Motte σε σχεδίαση L. Dupre 1820.

Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

ΑΣΤΡΑΙΑ


ΑΣΤΡΑΙΑ !!! Jean-Léon Gérôme 1900 ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΛΙΛΛΗΣ


Κι αν βγω από ένα σπήλαιο πλατωνικό απ' αυτή την κοινωνική  φυλακή…μια αυγή

ελπίζω πως κάποιος  θα με περιμένει
οι δρόμοι δεν θα 'ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πια  τόσο ξένη
τα καφενεία όλα ανοιχτά  κι οι φίλοι μου οι ξενιτεμένοι θα επιστρέψουν
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή μια αυγή.

Κι ο ήλιος θ' ανασηκωθεί  μες στα ερείπια της Ολύνθου
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί
μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες
ζητιάνοι εταίρες και προφήτες μαρμαρωμένοι θα σταθούν
ΟΛΟΙ

Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό
χωρίς βουλή χωρίς Θεό σαν βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα μπροστά στην πύλη θα σταθώ
Με ένα άκαμπτο στόχο και σκοπό.
ΟΧΙ δεν θα περάσει έτσι αυτό.
ΘΕΛΩ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ σε γη και ουρανό.