Ατενίζοντας το Μέλλον

μελετώντας το Παρελθόν στο Παρόν
ΜΕ ΤΟ  ΒΛΕΜΜΑ  ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

(Παρελθόν – Παρόν και Μέλλον) ΔΙΗΓΗΜΑ 
Ψευδώνυμο: ΒΕΡΓΙΝΑ

Υιώτα Στρατή ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ

-Έλα κοντά μου, αγόρι μου… Τράβα και τη καρέκλα σου κοντά μου να μου κάνεις λίγη παρέα, είπε ο ασπρομάλλης λεβεντόγερος που, όπως τον χτυπούσε το απογευματινό φως έμοιαζε με εξαϋλωμένο άγιο. -Ήρθα πιο νωρίς, παππού, μα είχες κλειστά τα μάτια σου...

-Ο ήλιος, παιδί μου, ο ήλιος. Εσένα σου δίνει ενέργεια κι εμένα με ναρκώνει. Τι βιβλία και τετράδια κουβαλάς; Διακοπές έχεις, ξεκουράσου για λίγο. Κι είπα στο γιο μου να μη μείνουν μ’ ένα παιδί, τα παιδιά θέλουν αδέλφια κι η πατρίδα λεβέντες. Μπορεί να μαλώνουν, να διαφωνούν όμως στην πραγματικότητα θα αγαπιούνται. Άλλωστε, αυτή είναι η συνέχειά μας σαν φυλή, σαν Μακεδόνες.

Η φωνή του χαμηλή, τρεμάμενη.

Για λέγε μου: Tί σοβαρό έχεις πάλι για σήμερα;

-Παππού, το θέμα μας είναι: «Η Μακεδονία και ο Μέγα-Αλέξανδρος, από το παρελθόν μέχρι σήμερα». Άνοιξα βιβλία πολλά, μα εσύ είσαι κινητή βιβλιοθήκη.

Χαμογέλασε ο παππούς του.

-Αν τα πάρεις με τη σειρά, είναι σαν να οδηγείς έναν ξένο μέσα σ’ ένα μεγάλο δάσος. Αν δεν βάλεις σημάδια να ξέρεις από πού πέρασες, θα χαθείς. Για διάβασέ μου λίγο από τις σημειώσεις σου.

Χάρηκε ο Δημήτρης. Ήξερε ότι ο συνονόματος παππούς του θα του το ζήταγε… Τράβηξε πιο κοντά την καρέκλα, ίσιωσε τα σκεπάσματα, άπλωσε τα βιβλία κι έγειρε προς το μέρος του.-Άκουσε, παππού μου: άρχισα από τους πρώτους βασιλιάδες της Μακεδονίας, όπως αναφέρουν ιστορικοί, όπως: ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης, ο Ισοκράτης και άλλοι. Όλοι συμφωνούν για τον Ηρακλή, τον Ίλλο, τον Αριστόμαχο, προχωρούν στον Τήμενο, Φείδωνα, φτάνουν στον Περδίκκα του 7^ου αιώνα, σύνολο δεκατέσσερις Βασιλείς, αλλά συνεχίζω με τους πιο γνωστούς: τον Αργαίο, τον Φίλιππο τον Α΄, τον Αέροπο τον Α΄, τον Αλκέτα, τον Αμύντα τον Α΄, από τους οποίους έχουμε και την ιστορία τους. Μετά είναι ο Αλέξανδρος ο Α΄…

Τον διέκοψε ο παππούς.-Αυτός, παιδί μου ήταν ο πιο ένθερμος Φιλέλληνας. Οι πιο πολλοί Μακεδόνες ήταν ορεσίβιοι, μα είχαν μεγάλο δυναμικό ιππικού! Επί πλέον, αψηφούσαν το κρύο, τα δύσβατα όρη και τις αποστάσεις. Πηγαίνοντας νοτιότερα, έμαθαν και σεβόντουσαν τους Έλληνες κι ας είχαν αυτοί δώσει διάφορα ονόματα στα κράτη-έθνη τους.-Ναι, παππού, ο βασιλιάς Φίλιππος και ο γιος του, ο νεαρός Αλέξανδρος ήξεραν ότι οι Έλληνες πολεμούσαν θαρραλέα τους πολεμοχαρείς Πέρσες που έρχονταν να τους υποδουλώσουν, γι’ αυτό τους θαύμαζαν πολύ και τους βοηθούσαν… Επίσης, θαύμαζαν την πολιτική, την κοινωνική ζωή, τους ανοιχτούς ορίζοντες της σκέψης τους. 
Ξέρεις, παππού, έγραψα ότι γι’ αυτό το λόγο οι κάτω Έλληνες, τον τίμησαν με τον τίτλο του Φιλέλληνα, του προστάτη κι ευεργέτη, κι ότι του έστησαν άγαλμα στους Δελφούς! Ακόμη έγραψα ότι ο Αλέξανδρος ο Α΄, που ήταν φίλοι με τον Πίνδαρο, έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες. Μετά από άλλους πέντε βασιλείς, ήρθε ο Φίλιππος ο Β΄ και μετά ο Μέγας Αλέξανδρος. Όμως είναι τόσα πολλά και τι να πρωτο-γράψω! Η τότε πρωτεύουσα Πέλλα, μεταφέρθηκε από τις Αιγές, από τον βασιλιά Αρχέλαο, και μάλιστα στο Δίον, καθιέρωσε αγώνες...
-Χμ! καλά άρχισες. Για πες μου, ήξερες ότι ο μεγάλος μας τραγικός ποιητής, ο Ευριπίδης, του έγραψε μια τραγωδία με τ’ όνομά του; συμπλήρωσε ο παππούς.

Βιαστικά, τον διέκοψε ο δεκατριάχρονος εγγονός του:-Μα κι ο Όμηρος, αναφέρεται στην Ιλιάδα για τους Μακεδόνες, παππού, κι ο Στράβων, κι ο Ήρόδοτος… εκείνος μάλιστα, έχει λεπτομέρειες όπως: οι Μακεδόνες, κυρίως ορεσίβιοι, είχαν βαριά ελληνική προφορά και λέγονταν Μακεδνοί, ότι με τον Φίλιππο τον Β’ κατέβηκαν μέχρι την Πελοπόννησο κι ότι ο Φίλιππος θεωρείται ο πατέρας της Ευρωπαϊκής Ιδέας να ενώσει όλες τις ελληνικές πόλεις-κράτη.

–Μπράβο σου, αγόρι μου! Να σου συμπληρώσω, τότε, ότι ο άλλος μας τραγικός, ο Αισχύλος, στο έργο του Ικέτιδες, έβαλε τον βασιλιά του Άργους να παινεύεται ότι το γένος του φτάνει πέρα από την Πίνδο και την Δωδώνη, και μέχρι τον Στρυμόνα ποταμό, τη Μακεδονία, το Παγγαίο, την Πιερία. Ακόμη ότι ο Φίλιππος κι ο Μ. Αλέξανδρος, με αποφάσεις της Αμφικτυονίας, ορίστηκαν προστάτες του Ιερού των Δελφών…

-Σιγά! Μη μου κουράζεσαι, παππού! Έμαθα ότι στην Άλτι της Ολυμπίας υπάρχει οίκημα με το όνομα: Φιλιππείο κι ότι στην 99^η Ολυμπιάδα, είχε νικήσει μια Μακεδόνισσα γυναίκα που την έλεγαν Βελεστίχη, σε αγώνα αρμάτων που το έσυραν πώλοι, τα πουλαράκια, παππού μου…

-Τι χρόνια, τι αγώνες, παιδί μου! Πόσο πρόκοψαν οι πρόγονοί μας… Θέατρα, Τέχνη, Παιδεία! Θυμήθηκα τον Πλούταρχο που έγραψε ότι όταν μας νίκησαν οι Ρωμαίοι, 250 άμαξες μετέφεραν αγάλματα στην Ρώμη, και κάπου τρεις χιλιάδες άνδρες μετάφεραν δοχεία γεμάτα ασημένια, τάλαντα και ά. Ακούς 120 χρυσοκέρατα βόδια μαζί και παιδιά, μετέφεραν χρυσό, χρυσά νομίσματα κι αμύθητους θησαυρούς! Τρεις μέρες και.. Άσε, που στα χρονικά μας, αρχαιοκάπηλοι άδειαζαν τάφους. Τραγική καταστροφή! Πρέπει να πας στα μουσεία μας, να δεις τι ένδοξος Ελληνισμός υπήρχε, αγόρι μου!

-Πόσο θα ήθελα, παππού, να είχα κι εγώ γνωρίσει τον καθηγητή Ανδρόνικο, την στιγμή που ανακάλυψε τον τάφο του Φιλίππου του Β΄! Ανακάθισε ο παππούς στη θύμηση του σπουδαίου φίλου του! Είχανε δουλέψει λίγο καιρό μαζί, και το παινευόταν πολύ.

-Συνταρακτική ανακάλυψη! Αναστατώθηκε όλος ο κόσμος! Χρυσάφι, να δουν τα μάτια σου!

Χρυσές λάρνακες, με τα οστά του βασιλιά Φιλίππου και της Βασίλισσας, το διάδημα, η ασπίδα του, με μέσα κι έξω χρυσή διακόσμηση, το ρόπαλο του Ηρακλή, ο Πάνας να παίζει τον αυλό σκαλισμένος σε ελεφαντοστούν κι άλλα που ευτυχώς τα προστάτευσαν και βρίσκονται στα μουσεία μας. Μεγάλο όνομα ο Ανδρόνικος, παιδί μου. Άφησε άφωνους εχθρούς και φίλους τής πατρίδας μας, που έχουν λυσσιάξει να πλαστογραφήσουν την Ιστορία μας… Αληθινή απόδειξη!

-Παππού, όλη η ελληνική γη μας είναι γεμάτη από ευρήματα αρχαιολογικής αξίας. Ειδικά εδώ, στο Δίον, Βεργίνα, Πέλλα, Σίνδο… όλος ο 6^ος κι ο 5^ος αιώνας ήταν αιώνες μεγαλείου. Δεν ήταν μόνο η Παιδεία και η Τέχνη, ήταν οι Θεοί, η Γλώσσα! Τι στοιχεία έχουν αυτοί να πλαστογραφήσουν! Κούνησε το κεφάλι ο παππούς.

–Χρήμα κι αδιαντροπιά! Πες μου για την εργασία που έκανες για τον Μ. Αλέξανδρο, αυτά θα τα ιστορήσουμε μετά. Είναι μεγάλη ιστορία!