Ο Δρόμος

Ουράνιο Τόξο στην Ιθάκη 

Ι θάκη!
Ο επαναστατικός δρόμος μιας ανυποχώρητης  Καρδιάς!
Νιώθω προσωρινόςΚι’αυτό μου δίνει
την ικανοποίηση
της ελαφρότητας…
κι’αυτό, μου δίνει
την ικανότητα
της Ελευθερίας .

Η λύπη, η προσμονή,
η επιθυμία στο βωμό

… του αδυσώπητου.

Η λαχτάρα να συναντήσεις
την Πηνελόπη,
η αμφιβολία αν σε περίμενε…
η διαπίστωση ότι,
η Πηνελόπη, ο Οδυσσέας
και ο Τηλέμαχος της ζωής σου,
ήσουν εσύ… ο ίδιος.
Η Ιθάκη, που είναι;
Πόσο αργεί αυτό το
ταξίδι ακόμη;
Πρέπει να σκοτώσεις

και τους μνηστήρες .

Δοκίμασαν να σου κλέψουν
τον κόσμο σου.
Δοκίμασαν να σου κλέψουν την
Ψυχή σου.
Λεηλάτησαν την ζωή σου…

Μείνε όρθιος, Οδυσσέα !Απέναντι … σ¨ένα
ανελέητο Ποσειδώνα.
Μείνε όρθιος, Οδυσσέα!
Κι ονειρέψου τον εαυτό σου
Μεγαλόπρεπο βασιλιά
Της Ιθάκης ξανά!!!

ΕΛΖΙΝ

Οδυσσέας

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΓΝΑΝΤΕΥΕΙ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΚΑΛΥΨΟΥΣ

 CHATEAU DE COMPIEGNE dans l'Oise ΓΑΛΛΙΑ

"ΟΔΥΣΣΕΑΣ"
............
ΕΙΜΑΙ ΜΕΡΟΣ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΕΧΩ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ

Δεν μπορώ να ξεκουραστώ από το ταξίδι: Θα πιω
την ζωή μέχρι τα κατακάθια : πάντα έχω απολαύσει
σε μεγάλο βαθμό, έχω υποφέρει σε μεγάλο βαθμό, μαζί με ότι με 
αγάπησε και μόνος ?

Στην ακτή, και όταν
γλιστρώντας με παρέσυραν οι βροχερές Υάδες
εξοργίζω τη ξεθωριασμένη θάλασσα: Έγινα ένα όνομα?
Για πάντα κωπηλατώντας με μία πεινασμένη καρδιά
Πολλά έχω δει και γνώρισα ? Πόλεις των ανδρών
και τα ήθη, κλίματα, συμβούλια, κυβερνήσεις,
Εγώ όχι λιγότερο σημαντικός, αλλά τιμήθηκα από όλα αυτά
Και «μεθυσμένος» απόλαυσα την μάχη με τους συμπολεμιστές μου?
μακριά στις ηχηρές πεδιάδες της θυελλώδους Τροίας .
ΕΙΜΑΙ ΜΕΡΟΣ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΕΧΩ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ?
Ωστόσο, όλες οι εμπειρίες είναι μια αψίδα μέσω την οποία διαπερνά κανείς
Λάμπει ο αταξίδευτος κόσμος, του οποίου το περιθώριο εξασθενίζει
Για πάντα και για πάντα, κινούμαι.
Πόσο βαρετό είναι να σταματήσει κανείς , να βάλει ένα τέλος,
να σκουριάζει αγυάλιστος , όχι να λάμπει χρήσιμος!
Σαν να αναπνέεις είναι η ζωή . Η ζωή συσσωρεύει ζωή
Ήταν όλα για λίγο, μιας και για μένα
μικρή παραμένει: αλλά κάθε ώρα σώζεΙ
από εκείνη την αιώνια σιωπή, κάτι περισσότερο,
είμαι κομιστής νέων πραγμάτων ? Και άθλια ήταν

Και αυτή η γκρίζα λαχτάρα του πνεύματος που επιθυμεί
να ακολουθήσει τη γνώση σαν ένα βυθισμένο αστέρι ,
Πέρα από τα μεγαλύτερα δυνατά όρια της ανθρώπινης σκέψης.

Αυτός είναι ο γιος μου, ο δικός μου Τηλέμαχος,
στον οποίον αφήνω το σκήπτρο και το νησί
που τόσο πολύ αγάπησα, διακρίνοντας τον να εκπληρώσει
αυτή την εργασία, με αργή σύνεση να κάνει ήπιους
τραχείς ανθρώπους, και μέσα από μαλακούς βαθμούς
να τους καθηλώσει στο χρήσιμο και στο καλό.
Περισσότερο άμεμπτος είναι αυτός, στο κέντρο της σφαίρας
του κοινού καθήκοντος , αρκετά καλός για να μην αποτύχει
Γνωρίστε την λατρεία στους θεούς του νοικοκυριού μου,
Όταν θα έχω φύγει. ,αυτός θα κάνει το έργο του , εγώ το δικό μου.

Εκεί βρίσκεται και το λιμάνι? Το σκάφος ξεφυσά το πανί του:
Υπάρχει κατήφεια στις σκοτεινές μακρυνές θάλασσες. Οι Ναυτικοί μου,,ψυχές που έχουν κοπιάσει, και σφυρήλατήθηκαν και σκέφτηκαν μαζί μου
Αυτό πάντα με ένα ευθυμο καλωσόρισμα πήρε
τον κεραυνό και την ηλιαχτίδα , και τα αντιπαράθεσε
με τις ελεύθερες καρδιές, ελεύθερα μέτωπα εσείς και εγώ είμαστε παλιοί?
Το γήρας είχε ακόμη την τιμή του και το μόχθο του?
Ο θάνατος τα κλείνει όλα: αλλά κάτι πρίν το τέλος,
Κάποιο ευγενές έργο μπορεί ακόμη να γίνει,
όχι ανάρμοστους άνδρες που αγωνίστηκαν με τους Θεούς.
Τα φώτα αρχίζουν να λαμπυρίζουν από τα βράχια:
Η μεγάλη μέρα πέφτει: το αργό φεγγάρι ανεβαίνει: το βάθος
στενάζει γύρω με πολλές φωνές. Ελάτε, φίλοι μου,
«Δεν είναι πολύ αργά για να αναζητήσουμε ένα καινούργιο κόσμο.
Σπρώξτε μακριά, και κάθεστε καλά για να κατατροπώσουμε
τις βαθειές ρυτίδες Για το σκοπό μου κρατά
να πλεύσει πέρα από το ηλιοβασίλεμα, και τα λουτρά
όλων των δυτικών αστέριών, μέχρι να πεθάνω.
Μπορεί να είναι αυτοί οι κόλποι που θα μας πλύνουν:
Μπορεί να αγγίξουμε του «μακάριους νήσους» ,
Και δούμε τον Μεγάλο Αχιλλέα, τον οποίο γνωρίσαμε.
Αν και μας έχουν δοθεί πολλά , πολλά ακόμη περιμένουμε? Και αν
Δεν είμαστε τώρα τόσο δυνατοί όσο τον παλιό καιρό
που κινούσαμε γή και ουρανό ? Αυτό που είμαστε, είμαστε,
ίδιας –ιδιοσυγκρασίας με τις ηρωικές καρδιές,
γίναμε πιο αδύναμοι από το χρόνο και τη μοίρα,

αλλά με ισχυρή θέληση
για να προσπαθήσουμε, να αναζητήσουμε, να βρούμε και να μην «παραδοθούμε».


ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ Alfred Lord Tennyson "ULYSSE" 1833

 σε μετάφραση Κλειώ Αρτεμίδου

Το Βλέμμα

                                                  ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ!   JAN STYKA

Η αγωνία ενός…Γρέκο.

Από την.. αναφορά…Φθάσε εκεί που μπορείς!
Φθάσε εκεί που δεν μπορείς!

Κάθε εποχή έχει και το δικό της πρόσωπο.
Το πρόσωπο της εποχής μας είναι άγριο.
Ψυχές ντελικάτες δεν τολμούν να το κοιτάξουν κατάματα.

Ο Οδυσσέας, αυτός που αρμενίζει απάνω στους δεκαεφτασυλλαβους που γράφω, πρέπει, με τέτοια μάτια να κοιτάζει την άβυσσο.
Χωρίς ελπίδα και φόβο, μα και χωρίς αναίδεια.

Όρθιος στην άκρη του γκρεμού!

Όλο αγωνίες, εφιάλτες και ρωτήματα ήταν η νιότη μου.
Όλο μισές αποκρίσεις η αντρίκεια μου ηλικία.

Κοίταζα τα’αστρα. Κοίταζα τους ανθρώπους, Κοίταζα τις ιδέες, τι χάος!
Κι’ανάμεσα τους, τι αγωνία να κυνηγάς τον θεό, το γαλάζιο πουλί με τα κόκκινα νύχια!
Έπαιρνα ένα δρόμο, έφτανα στα άκρα του, άβυσσος.
Γύριζα πίσω τρομαγμένος, Έπαιρνα ένα άλλο δρόμο, έφτανα στα άκρα του, πάλι άβυσσος
Ξανάρχιζε η φυγή κι η καινούργια πορεία, κι έξαφνα να ξεχάσκιζε πάλι μπροστά μου, η ίδια άβυσσο.
Όλοι οι δρόμοι του νου έφερναν στην άβυσσο.

Πανικός κι ελπίδα οι δυο πόλοι,όπου περιστρεφόταν μέσα στον αέρα, η νιότη μου και η αντρίκεια ζωή μου.
Μα τώρα, στα γεράματα,στέκουμαι ομπρός στην άβυσσο ήσυχα, άφοβα,δεν φεύγω πια, δεν εξευτελίζομαι.

Όχι εγώ , ο Οδυσσέας που πλάθω, τον δημιουργώ ν’αγαντιάζει με γαλήνη την άβυσσο και δημιουργώντας, τον μάχομαι να του μοιάσω.

Δημιουργούμαι κι εγώ.
Μπιστευουμαι στον Οδυσσέα,
Είναι όλες μου οι λαχταρες.

Ειναι το καλούπι που σκαλίζω να χυθεί ο μελλούμενος άνθρωπος.
.
Ότι λαχτάρισα και δεν μπόρεσα, αυτός θα μπορέσει.
Ξόρκι που σαγηνεύει τις σκοτεινές και φτερωτές δυνάμεις που δημιουργούν το μελλούμενο.
Καλομελετά κι ερχεταιι
.Ερχεται ποιος;
Ο δημιουργούμενος Οδυσσέας.

Αυτός είναι το Αρχέτυπο!

Η ευθύνη του δημιουργού είναι μεγάλη.
Ανοίγει δρόμο, που μπορεί να μαυλίσει το μελλούμενο και να το κάνει να πάρει απόφαση
Στράφηκα στον αμίλητο σύντροφο, δεξιά μου:
-Καπετάν Οδυσσέα, είπα, φθάσαμε;
Ο καιρός μου φαίνεται σταμάτησε, σαν νάγινε αιωνιότητα, κι’ο τόπος τυλίχτηκε στην χούφτα μου σαν παλιά περγαμηνή κι η λύτρωση, αυτό που λέγαμε λύτρωση κι απλώναμε απελπισμένοι στον ουρανό τα χέρια να την φθάσουμε, ένα κλωνί γίνηκε βασιλικός στο αυτί μου..
Ο σύντροφος ανάσανε βαθιά και χαμογέλασε..
-Λυτρώθηκες από την λύτρωση, είπε κι η φωνή του ήταν τραχιά, βραχνιασμένη από τους αέρηδες της θάλασσας.
Λυτρώθηκες από την λύτρωση, ετούτος είναι ο πιο αψηλός άθλος του ανθρώπου.
Τέλεψε η θητεία σου στην ελπίδα και στον φόβο.

Έσκυψες στην άβυσσο κι είδες αναποδογυρισμένο το είδωλο του κόσμου και δεν τρόμαξες.

Θυμασαι;
-Τώρα φθάσαμε ; είπα συγκινημένος
-Φθάσαμε; Έκανε αυτός ξαφνιασμένος,
Τώρα ξεκινούμε, Χωρίς καράβι, Χωρίς θάλασσα, Χωρίς κορμί! Λεύτεροι!

Τέλεψες το χρέος σου . Γέννησες ένα γιο ,ανώτερο σου

Στάσου εδώ σημαδούρα,
εγώ θα πάω πιο πέρα…

Πηγή

Οι Λέοντες

ΤΑ ΕΝ ΠΥΡΑ ΟΝΤΑ

Οι Ονειρευτές του Απείρου στην Πύλη του Ονείρου με την Φλόγα του  Εμπείρου 

Το πλοίο

Η ναυς Ένα καράβι παλιό παραμυθένιο ομηρικό "Οδύσσεια"
 αρμενίζει σε θάλασσες πλατιές διαδικτυακές αντιληπτικές
 με παλιούς και νέους ομηριστές πειρατές ανιχνευτές

Οι Νέες Ένοπλες Δυνάμεις του Ελληνικού Απελευθερωτικού Νου

Έλληνες και Φιλέλληνες , Νέοι πάντα έφηβοι, και ως εκ τούτου Ηλιογεννείς του Φοίβου πολεμιστές ,από τα πέρατα όλου του κόσμου του σύμπαντος των γαλαξιών και των αστεριών

Ενωθείτε στο όνομα της Ομορφιάς της Αξιοπρέπειας και της Τιμής της Ελευθερίας.

Αντισταθείτε στην ανοησία στην βλακεία στο ευτελές στην δουλεία την δουλοπαροικία.

Αγανακτήστε με την αδικία του πνεύματος την πτωχεία, την θρησκευτική και οικονομική δικτατορία.

Εξοργιστείτε με την πατριδοκαπηλία και την παγκοσμιοποιητική των λαών ισοπεδωτική ομογενοποιία .

Θυμώστε με την αγαμεμνονική αλαζονία με την πολιτικάντικη νοοτροπία την μνηστηριακή υβρεολογία την θρησκευτική χειραγωγία.

Αρνηθείτε την ελεημοσύνη την ψεύτικη φιλανθρωπία τα ψίχουλα αγάπης θεών και ανθρώπων την κάλπικη τους πονοψυχία.

Πετάξτε τα ρούχα τα κουρέλια της ζητιανιάς και της επαιτείας

Αρνηθείτε την υποτέλεια την κάθε μορφής ζητιανιά

Ενδυθείτε με ηλιακή εκστρατευτική φορεσιά της αυτογνωσίας

Πολεμήστε την κλοπή την υποταγή την σκλαβιά την διαφθορά την αδιαφορία για την συμμετοχή στα κοινά με την σωστή αγωγή και συμπεριφορά.

Νέοι Αχιλλείς της καλλιγύναικος Ελλάδος υπασπιστές, αθάνατοι σοφοί ώριμοι άτρωτοι και δυνατοί με των Μυρμιδόνων την ναυαρχίδα στον πόλεμο των άστρων την ιστορική ναυαχία

στην κάθοδο των ωραίων,

στην απόβαση των ραψωδικών Μουσών

στη άνοδο των

των Ηρώων Ηρακλειδών

Β Ιλιάδος στίχοι 480-785

Κατάλογος Νεών: 

Ατενίζοντας την Τροία

Ο Κατακλυσμός

Η ζωή μας με τον Όμηρο ....στην χώρα του Μύθου και της Πραγματικότητας  πάνω σε γερό πλοίο και σκαρί στον αναπόφευκτο κατακλυσμό της Γνώσης τον απελευθερωτικό.
Ναύαρχος ο Ποιητής Όμηρος, ναυαρχίδα η Ελλάς, προορισμός η Ιθάκη αρμενίζοντας περπατώντας πετώντας για ένα παλάτι καθαρό με μία ψυχή μία καρδιά και ένα μυαλό 

Ο Θησέας

Theseus fighting the Minotaur by Jean-Etienne Ramey, marble, 1826, Tuileries Gardens, Paris

Ομως τι είναι Γνώση;
Πως προσεγγίζεται;
Πως μπορεί να Γνωρίσει κάποιος;
Τι είναι Αλήθεια ;
Πώς να ξεχωρίσει κανείς το ‘είναι’ και το ‘φαίνεσται’ των πραγμάτων;
Η Γνώση, όταν την πρωτοκοιτάξει κανείς είναι ένας τεράστιος Λαβύρινθος,
με τον τρομερό Μινώταυρο να καραδοκεί.
Ελάχιστοι πλησιάζουν και ακόμη πιο ελάχιστοι βγαίνουν σώοι από εκεί.
Η πρώτη προσέγγιση του ανθρώπου -Οδυσσέα, θα γίνει με την μορφή του Θησέα,
που θα τον εξερευνήσει με την βοήθεια μιας γυναίκας και ενός Μίτου.
Από εκεί και μετά θα υψωθεί και θα τον βλέπει πάντα πανοραμικά και από ψηλά,
με τα Φτερά του Δαίδαλου.